Χόρχε Μπουκάι: Γράμμα στην κόρη μου

 

Πριν πεθάνω,κόρη μου, θα’ θελα να’ μαι σίγουρος ότι σου έμαθα:

 Να χαίρεσαι τον έρωτα~

Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου~

Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου~

Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή~

Να ζητάς βοήθεια όταν

τη χρειάζεσαι~

Να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς~

Να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις~

Να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου~Να είσαι φίλη του εαυτού σου~

Να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς~

Να ξέρεις πως αξίζεις να σ’ αγαπάνε~

Να μιλάς στους άλλους τρυφερά~

Να αγαπάς και να φροντίζεις το παιδάκι που έχεις μέσα σου~

Να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων~

 Να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων~

Να μην κυνηγάς το χειροκρότημα αλλά τη δική σου ικανοποίηση από το γεγονός

Να δίνεις γιατί θέλεις,ποτέ γιατί νομίζεις πως είναι υποχρέωσή σου~

Να δέχεσαι τους περιορισμούς και την αδυναμία σου χωρίς θυμό~

Να μην επιβάλλεις τα κριτήριά σου ούτε να επιτρέπεις να σου επιβάλλουν οι άλλοι τα δικά τους~

Να λες το ναι μονάχα όταν το θέλεις και να λες όχι χωρίς ενοχές~

Να ρισκάρεις περισσότερο~

Να δέχεσαι την αλλαγή και ν’ αναθεωρείς τις πεποιθήσεις σου~

Να προσπαθείς να γιατρέψεις τις παλιές και τις πρόσφατες πληγές σου~

Να φέρεσαι και να απαιτείς να σου φέρονται με σεβασμό~

Να σχεδιάζεις το μέλλον αλλά να ζεις το παρόν~

Να εμπιστεύεσαι τη διαίσθησή σου~

Να καλλιεργείς σχέσεις υγιείς όπου ο ένας στηρίζει τον άλλο~

Να κάνεις την κατανόηση και τη συγγνώμη προτεραιότητές σου~

Να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι~

Να μεγαλώνεις μαθαίνοντας από τις αποτυχίες σου~

Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να λύνεται στα γέλια μες στο δρόμο χωρίς ιδιαίτερο λόγο.