ΠΕΡΙ ΛΑΘΩΝ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΩΝ

Το χειρότερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να «αναγνωρίσει» τα λάθη του που έκανε όλη αυτήν την περίοδο. Για το αποτέλεσμα φταίει ο Δεκέμβρης, η απομάκρυνση από τον αριστερό ευρωπαϊσμό, το εσωκομματικό πρόβλημα του ΣΥΝ, η μη εμβάθυνση του πολιτικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ, η διγλωσσία, ο Τσίπρας και οι φίλοι του, το ελλειμματικό ρίζωμα στην κοινωνία, οι «εγγονοί» και οι «εγγονές» του Μάο, η λευκή απεργία των «ανανεωτικών» κλπ.
Διαλέξτε ότι θέλετε από τα παραπάνω και να είστε σίγουροι πως η πολιτική κρίση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να ξεπεραστεί. Και δεν πρόκειται να ξεπεραστεί γιατί η «αναγνώριση» των λαθών, υπό τις παρούσες εσωκομματικές συνθήκες, αποτελεί μετωνυμία της ιδεολογικής αγκύλωσης των συνιστωσών και όχι διαδικασία αυτοδιόρθωσης. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με πολιτικές φαντασιώσεις και όχι με έγκυρες διαπιστώσεις. Κάθε φαντασίωση αποτελεί μια μυθοπλασία που αναπαριστά τις σχέσεις μας με τα πράγματα. Επιπρόσθετα, αποτελεί ένα πέπλο για να μην αντιλαμβανόμαστε ότι ορισμένες αναπαριστώμενες σχέσεις έχουν αλλάξει.

Για παράδειγμα, αποτελεί πολιτική φαντασίωση ο «αριστερός ευρωπαϊσμός» των ανανεωτικών, γιατί ονοματίζει με φαντασιωτικό τρόπο τα ευρωπαϊκά πράγματα. Αν αντί του «αριστερού ευρωπαϊσμού» χρησιμοποιούσαμε μόνο τον «ευρωπαϊσμό», τότε θα κινδυνεύαμε να έρθουμε αντιμέτωποι με την πολιτική αποτυχία του οράματός μας γιατί η υπεροψία της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας έχει δυναμιτίσει και την πιο απλή εκσυγχρονιστική διαδικασία, πόσο μάλλον κάποιο αριστερό πρόταγμα. Το ονομάζουμε, λοιπόν «αριστερό ευρωπαϊσμό» αυτό που παλαιότερα θα ονομάζαμε απλά «ευρωπαϊσμό» για να μην αντικρίσουμε κατάματα τις ευθύνες του υπαρκτού ευρωπαϊσμού για την βαθιά και ποικιλόμορφη δυσπιστία που επιδεικνύουν οι ευρωπαϊκοί λαοί απέναντι στην ευρωπαϊκή ένωση. Αν όμως αντί της «ισχυρής ευρωπαϊκής μας ταυτότητας» χρησιμοποιούσαμε το ερώτημα «τι Ευρώπη θέλουμε;» για να ασκήσουμε πολιτική, τότε και καλύτερο ψηφοδέλτιο θα φτιάχναμε και περισσότερη επιτυχία θα είχαμε.
Αν για κάτι θα πρέπει να αισθάνεται «ένοχη» η ανανεωτική πτέρυγα αυτό θα πρέπει να είναι η άσκηση της πολιτικής με όρους ισχυρής ταυτότητας που επέτυχε και όχι η «λευκή απεργία». Η στάση που πήρε, συνέβαλε έμμεσα στο να στηθεί ένα προεκλογικό σκηνικό όπου αποδομούνται τα «εγγόνια του Μάο» ενώ μένουν στο απυρόβλητο τα «εγγόνια του Χίτλερ».

Ακόμα ισχυρότερη φαντασιωτική απάντηση στην πολιτική κρίση του ΣΥΝ, αποτελεί το «δεν αλλάζουμε γραμμή» γιατί προέρχεται από την ηγεσία του ΣΥΝ και όχι από την μειοψηφία. Είναι ισχυρότερη γιατί μαζί με τους όρους ανάπτυξης της, εμπεριέχει και τους όρους αναπαραγωγής της μειοψηφικής φαντασίωσης. Για να το πούμε διαφορετικά, για το εκλογικό αποτέλεσμα δεν φταίει η ηγεσία αλλά, κυρίως, η φαντασίωση της ηγεσίας. Η φαντασίωση της ηγεσίας λέει το εξής: Για να βγάλουμε το κόμμα από την ανυποληψία πρέπει να προσδεθούμε με τα κινήματα και αυτό θα μας φέρει και ψήφους. Η φαντασίωση της μειοψηφίας λέει το εξής: για να είμαι ορατός στην κοινή γνώμη πρέπει να έχω μια συγκεκριμένη ανανεωτική και ευρωπαϊκή φυσιογνωμία. Έτσι έχουμε από την μία, το κόμμα κοντά στα κινήματα και από την άλλη, το κόμμα – στούντιο. Οι ευθύνες δεν κατανέμονται ομοιόμορφα. Αφορούν πρωτίστως την ηγεσία αλλά συνυπάρχουν με τις ευθύνες της μειοψηφίας φτιάχνοντας, από κοινού, μια υψηλότερη ευθύνη. Το κόμμα κατασκευάζει είτε «κινηματικούς», είτε «ανανεωτικούς» επικοινωνιακούς κώδικες.

Όμως με επικοινωνιακούς κώδικες δεν αντιμετωπίζεις τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους γιατί οι κώδικες αποκρυπτογραφούνται από την υλική δραστικότητα της κυρίαρχης ιδεολογίας. Γιατί οι ταξικοί αγώνες δεν διεξάγονται μόνο στα πεζοδρόμια αλλά και στο εποικοδόμημα, στο τόπο των ιδεών.

Οι ιδεολογικές επιθέσεις του συστήματος μπορούν να εντοπιστούν σε τέσσερις χρονικές στιγμές και να αποτυπωθούν με τέσσερα δημοσκοπικά ποσοστά. Όταν το ακροατήριο σου έχει φτάσει το 18%, το πολιτικό σύστημα σε ρωτά αν έχεις πρόγραμμα. Στα γεγονότα του Δεκέμβρη, ο πολιτικός ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους που έχει το όνομα «Ελληνική Δημοκρατία», διαμεσολαβημένος από τα ΜΜΕ, σε ρωτά αν είσαι εντός η εκτός του συστήματος, τα ποσοστά σου τότε είναι γύρω στο 15%. Μετά, σε ρωτά αν θα συνεργαστείς για να δώσεις κυβερνητική διέξοδο. Τα ποσοστά σου τότε είναι γύρω στο 8% με 10%. Τέλος σου λέει ότι «όλοι οι ίδιοι είστε». Τα ποσοστά σου είναι γύρω στο 5%. Γιατί μειώνεται το ακροατήριο σου; Η απάντηση είναι γιατί διαμορφώνεται από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους και η ποιότητα του και η ποσότητα του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, ήταν παρόν στους κινηματικούς αγώνες που τον έβγαλαν από την πολιτική ανυποληψία που μέχρι τότε βίωναν όλες ανεξαιρέτως οι συνιστώσες του. Ήταν, όμως και απών από τα μεγάλα ιδεολογικά ζητήματα της περιόδου. Απέκτησε ένα ισχυρό ακροατήριο, του ζητήθηκε να το «διαχειριστεί» ενώ θα έπρεπε να το «πολιτικοποιήσει» ανταγωνιζόμενος τους ιδεολογικούς μηχανισμούς.

Δεν θα πρέπει να μιλάμε λοιπόν για λάθη, αλλά για δομικές ανεπάρκειες και κενά της ύπαρξης ενός πολιτικού οργανισμού. Ναι, ο οργανισμός αυτός πρέπει να συνδιαμορφώσει νέες κινηματικές συλλογικότητες. Όμως, κατά πόσο μπορεί να διεξάγει ιδεολογικούς αγώνες; Τι απαιτείται για αυτό; Για παράδειγμα δεν αρκεί να μιλάς για την αισχροκέρδεια των Τραπεζών. Αυτό αποτελεί σίγουρα έναν σοβαρό κινηματικό στόχο. Όμως, ο καπιταλισμός στηρίζεται στα κέρδη και την εκμετάλλευση. Ποιος θα μιλήσει για την αναγκαιότητα μείωσης των κανονικών κερδών, δηλαδή της εκμετάλλευσης; Το κίνημα στη βάση του ακτιβισμού του δεν μπορεί γιατί αποτελεί μια έκφραση του επιτακτικού της συγκεκριμένης κατάστασης. Το πολιτικό υποκείμενο, όμως, πρέπει να αμφισβητήσει τα κέρδη και η αμφισβήτηση αυτή να συμβεί στο εποικοδόμημα της κοινωνίας. Οι δυνατότητες του κινήματος διαμορφώνονται στη κοινωνία. Οι προοπτικές του όμως καθορίζονται στο εποικοδόμημα.

Η πορεία εξόδου από την κρίση του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βασιστεί περισσότερο στην ανεύρεση του ιδεολογικού του ρόλου ως συλλογικού διανοούμενου των λαϊκών στρωμάτων παρά στην αναδιαμόρφωση της τράπουλας των εσωκομματικών συσχετισμών. Πρέπει να στηριχθεί στην αναζωογόνηση των τοπικών οργανώσεων παρά στην ενίσχυση των τάσεων. Πρέπει να στηριχθεί σε προγραμματικές και ιδεολογικές θέσεις παρά σε απόψεις και στάσεις. Πρέπει να στηριχθεί στην ιδεολογική ενότητα παρά στο τασικό «κοινοβούλιο» που δεν ξέρει να συνθέτει.

Πέτρος Σταύρου 

ftanei_pia είπε...

Αγαπητοί σύντροφοι,

Επειδή δεν βρήκα άλλο τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σας για να εκφράσω τα αισθήματα μου σε ότι συμβαίνει στο ΣΥΡΙΖΑ σας στέλνω το σχόλιο-άρθο μου και με συγχωρείτε πολύ γι'αυτό

------------------------------------- 

(ΓΙΑ ΤΙΣ ΗΓΕΣΙΕΣ ΠΟΥ .. ΤΙΣ ΑΦΟΡΑ)

ΝΤΡΟΠΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ! ΝΤΡΟΠΗ!

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ: ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ!


Καλά δεν ντρέπονται καθόλου αυτοί οι άνθρωποι; Προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανομολόγητες επιδιώξεις και φιλοδοξίες τους, έφτασαν σε τέτοιο σημείο απαξίωσης τού συλλογικού, ώστε να μην νοιάζονται καθόλου, αν (με κύρια ευθύνη τους) φαίνεται τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ σαν σκορποχώρι; Αυτές (ήταν και) είναι οι αρχές της Αριστεράς;

Είναι εικόνα αυτή που παρουσιάσαμε χθες στη Βουλή (Ελευθεροτυπία ΕΔΩ) : Άλλα να αποφασίζει η κοινοβουλευτική ομάδα, και άλλα να ψηφίζουν στη Βουλή η πλειοψηφία (Αλέκος Αλαβάνος, Γρηγόρης Ψαριανός, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γιάννης Δραγασάκης, Σοφία Ανδρεοπούλου, Γιάννης Μπανιάς και Θοδωρής Δρίτσας) και άλλα να ψηφίζουν οι (μονίμως) διαφωνούντες της Ανανεωτικής Πτέρυγας Φώτης Κουβέλης, Θανάσης Λεβέντης;

Σε ποιο άλλο κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, συμβαίνουν αυτές οι τραγελαφικές καταστάσεις και να μην «πέφτουν τα νταβάνια να τους πλακώσουν», ή έστω από στοιχειώδη αξιοπρέπεια και φιλότιμο, κάποιοι βουλευτές να μην πουν, διαφωνώ με το κόμμα μου και παραιτούμαι;

Τι ήθος είναι αυτό που διαθέτουν και τι αντιδημοκρατική λογική είναι αυτή που τους διακατέχει , ώστε να αγνοούν κάθε κανόνα δημοκρατικής και κομματικής δεοντολογίας και σεβασμού στην αρχή της πλειοψηφίας;

Από πού πήραν το δικαίωμα να αναγάγουν σε υπέρτατη αρχή, αυτή της μειοψηφικής τους τάσης ~30% , σε μία συνιστώσα (του ΣΥΝ), έναντι της συντριπτικής πλειοψηφίας του ΣΥΝ, των άλλων 10 συνιστωσών και των χιλιάδων ανένταχτων του ΣΥΡΙΖΑ; Πού ακούστηκαν αυτά τα αδιανόητα;

Και αυτή την αλαζονεία και τον αυταρχισμό από πού και ως που θέλουν να τον επιβάλλουν ετσιθελικά σε εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ;

Που το πάνε τελικά;

Δεν σκέφτονται ούτε υπολογίζουν καθόλου εμάς, τη βάση; Που λειώσαμε στα πόδια μας για να εκλεγούν, αυτοί οι κύριοι βουλευτές και που με τη στάσης τους μας «φτύνουν κατάμουτρα»; Εμάς! Που ξαναλειώσαμε στα πόδια μας, στις ευρωεκλογές για να πιάσουμε το «ταπεινωτικό» …4,7 % , του σ. Κύρκου;

Μπορεί τέλος, να απαντήσει κανείς γιατί με τα καμώματα τους, μας βάζουν σε τόσο σκληρή δοκιμασία, να βλέπουμε το κόμμα μας να γίνεται χλεύη των Λαμογιών, των Πρετεντέρηδων, των Λωποδυτών της ΖΗΜΕΝΣ, των Βατοπεδινών, των Νταβατζήδων, του Οικονομικού και Πολιτικού κατεστημένου, του Συστήματος γενικά;

Και ταυτόχρονα να βλέπουμε εν κινήσει τα «τάγματα εφόδου» του Μαρκογιαννάκη και του Καρατζαφέρη, να καίνε, να δηώνουν, και να συλλαμβάνουν ότι έγχρωμο κινείται, μαζί με τις κάμερες, τα DNA, τις παρακολουθήσεις των τηλεφώνων μας, των e-mail , των κινητών, των FAX.

Παρέα με τους φορομπήχτες του Παπαθανασίου νας μας εξωθούν στην ανέχεια και στην απελπισία και με τις εγκάθετες των βιομηχάνων Πετραλλιάδες να διαλύουν το ΙΚΑ, την Υγειονομική περίθαλψη, τα βαριά και ανθυγιεινα, τις συντάξεις και τα επικουρικά μας κλπ. κλπ.;

Αντί να κινηθούν στα πιό πάνω, τόσο ΤΥΦΛΟΙ ΤΑ Τ‘’ΩΤΑ ΤΟΝ ΤΕ ΝΟΥΝ ΤΑ Τ‘’ΟΜΜΑΤ’ΕΙΣΙ * ώστε να βλέπουν μόνο τι συμφέρει στην τάση τους, να μην συναισθάνονται την οργή και την αγανάκτηση που αρχίζει να φουντώνει, και να μην φέρνουν στο νου τους ότι «όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες» ή παραιτείται;

Και δυστυχώς κάποιοι έσπειραν πολλούς τελευταία…


* (”τυφλοί στ’αυτιά, στο μυαλό, στα μάτια είστε” κραύγαζε ο Οιδίπους στο μάντι Τειρεσία)


Ftanei_pia: Συνδιαχειριστής του Blog syrizaeydap.wordpress.com

Που δεν αντέχει πιά 3 και δεκαετίες νάναι «στο ίδιο έργο θεατής».

27 Ιουλίου 2009 στις 2:00 μ.μ.

 

ΓΙΑ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το υπέρτατο ηθικό καθήκον είναι αυτό της αληθινής αφύπνισης: όχι μόνο από τον ύπνο αλλά και από το ξόρκι της φαντασίωσης που μας ελέγχει ακόμα περισσότερο όταν δεν κοιμόμαστε.

Slavoj Zizek

Εξαιρετικά αφιερωμένο στις Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και στις Τάσεις του ΣΥΝ

 

By RAVEIONIST

TRY AGAIN, FAIL AGAIN, FAIL BETTER

Samuel Beckett

Συχνά ο σύντροφος Τσακόπουλος επανέρχεται με την ίδια «θεωρητική» αρματωσιά να μας υπενθυμίσει πόσο «στραβό» δρόμο έχουμε πάρει ως ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ. Οι απόψεις του σεβαστές, αν και λίγο μονότονες. 

Με αφορμή το τελευταίο του άρθρο στην Αυγή, στο οποίο ασκεί κριτική στους εκλογικούς στόχους του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ με βάση το, όντως, πενιχρό εκλογικό αποτέλεσμα του 4,7% που ο τελευταίος πέτυχε, θέλω να παρατηρήσω τα εξής:

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η γραμμή της ενότητας και της κοινής δράσης της αριστεράς, που περιλαμβάνει το ΚΚΕ είτε ως γενική αντίληψη είτε ως τακτικός ελιγμός για να κερδίσουμε τους ψηφοφόρους του.

Παρότι εδώ σκιαμαχεί καταφανώς, να υπενθυμίσω στον σύντροφο πως οι ψηφοφόροι στο ελληνικό ανταγωνιστικό κομματικό σύστημα κερδίζονται με την σχετική ήττα του αντιπάλου κόμματος και όχι με τη συνεργασία και την ενότητα. Έτσι έγινε με το ΠΑΣΟΚ και την Ένωση Κέντρου, έτσι έγινε με το ΚΚΕ εσωτερικού και το ΚΚΕ στην μεταπολίτευση, έτσι έγινε και με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ στην περίοδο του Σημίτη. Στη παρούσα φάση, οι εκλογικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ αντιπαρατάχθηκαν για την τρίτη θέση. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να καταλάβει την τρίτη θέση αλλά η αποτυχία αυτή είναι διαφορετική από την αποτυχία που μας περιγράφει ο σύντροφος.

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η άρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ της εκλογικής συνεργασίας σε προγραμματική βάση με τους Οικολόγους Πράσινους στις προηγούμενες εκλογές και αργότερα, με αιτιάσεις στενοπαραταξιακής λογικής.

Να υπενθυμίσω και εδώ στο σύντροφο ότι η μη συνεργασία αποφασίστηκε, σχεδόν, κοινή συναινέσει και από τα δύο σχήματα. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ χρεώνεται μόνος του αυτός την στενοπαραταξιακή λογική; Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το «κακό παιδί» που του φορτώνουμε όλα τα στραβά του κομματικού πατριωτισμού;

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η πολιτική της μη άμεσης και απροκάλυπτης καταδίκης της τυφλής βίας, αλλά και της βίας, γενικότερα ως μορφής επαναστατικής ή πολιτικής πάλης στα γεγονότα, του Δεκέμβρη και οι ψευδαισθήσεις ότι με τη πολιτική μας μπορούμε να κερδίσουμε την πλειοψηφία της νεολαίας.

Ποιος σου είπε σύντροφε ότι η βία του Δεκέμβρη ήταν τυφλή; Μια χαρά είχε την όραση της και τα έβαλε (πλην ελάχιστων μικρομάγαζων) με τα «τοτέμ» του καπιταλισμού, τα πολυκαταστήματα και τις Τράπεζες. Το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν που δεν υπάκουσε την προτροπή του πολιτικού κατεστημένου που του την είχε «στημένη», αλλά που απλώς θέλησε να κατανοήσει με κοινωνιολογικούς όρους τα κίνητρα της βίας, ενώ θα έπρεπε με πολιτικό τρόπο να «αλλάξει» τις πρακτικές ιδεολογίες που στηρίζουν τέτοιες συμπεριφορές και που όντως δεν τελεσφορούν σχεδόν ποτέ. Πάντως, για τον Βοτανικό δεν είπε τίποτα ο σύντροφος. Μήπως και εκεί δεν αφήσαμε να κτιστεί ο ναός της Πανάθας; Μήπως κόψαμε το μεροκάματο των εργατών του Βωβού; Γιατί μας βάραγε όλο το πολιτικό σύστημα;

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η μεθερμηνεία της προγραμματικής πρότασης του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μεταλλαγμένο κρατικισμό, σε ένα καλυμένο αντιευρωπαϊσμό που προσέγγιζε αυτόν του ΚΚΕ, στην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτική στον δικομματισμό πρόταση εξουσίας που παραπέμπει στην χρεωκοπημένη "μαρξιστικολενινιστική" λογική του κόμματος στην εξουσία.

Μεταλλαγμένος κρατικισμός η ανάπτυξη του δημόσιου χώρου; Μεταλλαγμένος κρατικισμός η παραγωγή νέων δημόσιων αγαθών, μεταλλαγμένος κρατικισμός η οικονομία των αναγκών; Αν συμφωνήσουμε στα παραπάνω τότε τι πρέπει να υποστηρίξουμε ως αριστεροί; Την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, την επικυριαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου, την περαιτέρω ανάπτυξη της οικονομίας των κερδών; Όχι λέει ο σύντροφος. Πρέπει να αναπτύξουμε την αυτοδιαχείριση. Ωραία και απαλή έννοια! Κατασκευάζουμε ένα λογικό σχήμα, ενδιάμεσο της αγοράς και του κράτους και ξεμπερδεύουμε με την ρετσινιά του κρατιστή αλλά και με την κατηγορία του νεοφιλελεύθερου. Και η αυτοδιαχειριζόμενη επιχείρηση τι θα είναι δημόσια η ιδιωτική; Θα παράγει δημόσια αγαθά η εμπορεύματα; Μήπως ο σύντροφος θέλει να μιλήσει για αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων αλλά του φαίνεται πολύ παλαιομαρξιστικός ο όρος; Μάλλον όχι. Προφανώς εννοεί τη γνωστή αμερικανιά του μεικτού ενδιάμεσου τομέα, ο οποίος και στα πιο ανεπτυγμένα δυτικά κράτη φυτοζωεί με τις αγαθοεργίες του ιδιωτικού τομέα και των κρατικών παροχών.
Αλλά και το άλλο πάλι, η χρεωκοπημένη "μαρξιστικολενινιστική" λογική του κόμματος στην εξουσία τι να σημαίνει άραγε; Μήπως ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι μαρξιστικολενινιστικά κόμματα; Γιατί μόνα τους βρίσκονται στην εξουσία εδώ και κάτι δεκαετίες.

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η συγκρότηση των εκλόγιμων θέσεων του ευρωψηφοδελτίου κάτω από μια λογική μηχανισμών και ισορροπίας ομάδων, έξω από κάθε κινηματική λογική, πλουραλισμού και αξιοκρατίας.

Σύμφωνοι, αλλά δεν είδαμε τον σύντροφο ή άλλους συντρόφους να συμφωνούν με την άποψη του «κοκκινοπράσινου δικτύου» (Μικρή τάση του ΣΥΝ) για κινηματική γυναικεία υποψηφιότητα με εναλλαγή θέσης στην Ευρωβουλή; Γιατί δεν γράφτηκε κάτι υποστηρικτικό τότε που διαμορφωνόταν το ψηφοδέλτιο; Θα είχαμε έτσι διασώσει και την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και την τιμή μας και την υπόληψή μας.

Τέλος, αναφέρει ο σύντροφος, πως το πρόταγμα της νέας αριστεράς, κατά τη γνώμη του, πρέπει να βασίζεται στις ιδέες της απόρριψης της βίας ως μέσου για την κατάληψη της εξουσίας και του δημοκρατικού, μεταρρυθμιστικού δρόμου για το σοσιαλισμό, της άμεσης δημοκρατίας, της αυτοδιαχείρισης και της κοινωνίας των πολιτών και ενός νέου πολιτισμικού προτύπου σε αντίθεση με το σημερινό της απαξίωσης, του ατομικισμού, της διαίρεσης και του φανατισμού.

Εδώ, εκτός του ότι το εδάφιο «μυρίζει» εποχές της δεκαετίας του 20 γιατί σήμερα βέβαια δεν αντιμετωπίζουμε τέτοια αρχαϊκά διλλήματα μεταξύ επαναστατικής και ειρηνικής κατάληψης της εξουσίας, φαίνεται πως του λείπει και κάτι!

Ενώ μιλάει για οικολογία, αυτοδιαχείριση, κοινωνία των πολιτών κλπ δεν εξηγεί καθόλου γιατί χρειαζόμαστε τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Μήπως χρειαζόμαστε τον σοσιαλισμό για πολιτιστικούς λόγους; Μήπως χρειαζόμαστε το σοσιαλισμό για ανθρωπιστικούς λόγους; Μήπως χρειαζόμαστε το σοσιαλισμό για οικολογικούς λόγους; Μα αυτά σύντροφε τα βρίσκουμε και σε μια καπιταλιστική οικονομία. Μας τα προσφέρει και η Σουηδία, η Ολλανδία, η Φιλανδία, ο Καναδάς, η Αυστραλία ακόμα και η Κόστα Ρίκα που έχει στηρίξει την οικονομία της εξολοκλήρου στην Πράσινη Ανάπτυξη. Τον σοσιαλισμό τι τον χρειαζόμαστε αφού μπορούμε να εκδημοκρατίσουμε τον καπιταλισμό; Φαίνεται λοιπόν πως κάτι λείπει από τις μεγάλες έννοιες που αναφέρονται. Και αυτό που λείπει είναι η Εκμετάλλευση. Τον σοσιαλισμό τον χρειαζόμαστε για να εξαλείψουμε την εκμετάλλευση.
Έτσι μαζί με όλα τα άλλα ωραία ας ξεκινήσουμε να μιλάμε και για την εκμετάλλευση, από τώρα. Για αυτήν δεν μιλάνε ούτε οι Οικολόγοι Πράσινοι, ούτε οι κοινωνίες των πολιτών, ούτε οι κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.

Συντροφικά

Πέτρος Σταύρου 

kristo είπε...

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιώργος Καρράς
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας

Ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμιά ιστορία
κι όλο έλεγε:
Ξέρω πολλές ιστορίες. Μια απ' αυτές
λέει πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμιά ιστορία
κι όλο έλεγε:
Ξέρω πολλές ιστορίες. Μια απ' αυτές
λέει πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμιά ιστορία....

14 Ιουνίου 2009 στις 1:04 μ.μ.

kostas karampas είπε...

πρέπει να στηθούν λαικά δικαστήρια ενάντια στην ανανεωτική πτέρυγα του συνασπισμού πχ για την αρμε για αυτούς που υπογράφανε υπερ της μαριέτας όταν δέρνονταν οι φοιτητές,για τους βουλευτές που ψήφισαν λευκό για τη συνθ'ηκη της λισαβώνας όταν ο συριζα ψήφισε κατά στα όργανά του.
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΠΙΣΩΠΛΑΤΕΣ ΜΑΧΑΙΡΙΕΣ στους αγωνιζόμενους εργαζόμενους φοιτητές νεολαίους.Αυτοί που συντάσσονται με το πασοκ τη νδ το λαοσ την αστυνομία τους οπκε πρέπει να φύγουν από το συνασπισμό.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΘΟΥΝ ΛΑΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

16 Ιουνίου 2009 στις 12:29 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς ο μόνος διαθέσιμος λαϊκός δικαστής είναι ο Καζάκος. Ξέρεις πόσα ισόβια έχει φάει ο Κίσιγκερ από αυτόν;
Πάντως, την ώρα που θα έπρεπε να μιλήσουμε για την ανάπτυξη ενός καλύτερου πανεπιστήμιου, δεν το κάναμε. Την ώρα που θα έπρεπε να επιμείνουμε στην οικονομική κρίση και να επιμείνουμε στις προτάσεις μας, χαλαρώσαμε. Την ώρα που τα θέματα των μεταναστών προωθούνταν όπως όπως από το ΛΑΟΣ, εμείς, αντί να κάνουμε προσκλητήριο δυνάμεων, δίναμε ηθικοπλαστικές απαντήσεις.

16 Ιουνίου 2009 στις 10:03 π.μ.

kostas karampas είπε...

eπρεπει να γίνει διάσπαση αγαπητοί φίλοι.Οι προτάσεις και η θεσμικότητα και οι ευρωπαικές ιδέες και όλα αυτ'α δεν κολλάνε με τους φοιτητάριους που τους χτύπαγε η αστυνομία πριν 3 χρόνια με τους απεργούς που φυλάγανε τις χωματερές με τους δεητζήδες εναέριους που καλύπτανε τις κάμερες.Υπάρχει η μαχ'ομενη εργατιά από τη μια και οι χρυσοκάνθαροι πανεπιστημιακοί που στηρίξανε τη μαριέτα και ρίξανε το προεδρείο της ποσδεπ.
Δεν χωράμε όλοι μαζι στο συνασπισμό και στο συριζα.Οι χρυσοκάνθαροι να πάνε στου σημήτη

16 Ιουνίου 2009 στις 10:52 μ.μ.

ftanei_pia είπε...

Διάβασα 2 σχόλια σου-απάντηση στο σύντροφο από παλιά Χρ. Τσακόπουλο. Και τα ευχαριστήθηκα. Τέτοια σαφήνεια και καθαρότητα είπα χρειάζεται η Αριστερά και όχι το να μασάμε τα λόγια μας. Γι’αυτό και σου έγραψα.

Και προσθετω ακόμη πως το θράσσος των ανθρώπων έφτασε να μας κατηγορούν ότι δισπάσαμε την ΠΟΣΔΕΠ! Εμείς!!

Βέβαια από τότε που τα έγραφες συνέβησαν τέρατα και σημεία στο ΣΥΡΙΖΑ, που φαντάζομαι πολλά θα είχες να πείς.
Μια και μας πληγώνουν αφάνταστα.
Τι να κάνουμε όμως, η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να ανασκουμπωθούμε γιατί τα χειρότερα είναι μπροστά.

Με την ευκαιρία (και συγνώμη ) γιατί το site σας δεν προχωράει καθόλου; Μήπως χρειάζεται περισσότερη βοήθεια από όλους ;

Ftanei_pia συνδιαχειριστής
http://syrizaeydap.wordpress.com
και ΣΥΡΙΖΑ-ΣΥΝ ΒΥΡΩΝΑ

1 Αυγούστου 2009 στις 10:25 μ.μ.

Ορόσημο και σταθμός μιας πολιτικής περιόδου

Οι ευρωεκλογές, όπως και κάθε γενικές εκλογές, αποτελούν για το ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για όλα τα κόμματα, ορόσημο και σταθμό μιας πολιτικής περιόδου, στην οποία, με τη λαϊκή ετυμηγορία, δοκιμάστηκε η στρατηγική και τακτική μας και η γενικότερη φυσιογνωμία που εκπέμπουμε ως κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς.
Χωρίς να προβούμε σε αναλυτικές εκτιμήσεις και λαμβάνοντας υπόψη τα ποσοστά των γκάλοπ στην πρώτη περίοδο της ανάληψης της προεδρίας του ΣΥΝ από τον σ. Αλέξη Τσίπρα, το ποσοστό 4,7% του ΣΥΡΙΖΑ, το πολύ μεγάλο ποσοστό της αποχής και τα ποσοστά που πήραν οι Οικολόγοι Πράσινοι και το ΚΚΕ, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι μεγάλη αποτυχία της πολιτικής γραμμής και της φυσιογνωμίας που εξέπεψαν ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Απέτυχε η γραμμή της ενότητας και της κοινής δράσης της αριστεράς, που περιλαμβάνει το ΚΚΕ είτε ως γενική αντίληψη είτε ως τακτικός ελιγμός για να κερδίσουμε τους ψηφοφόρους του. Οι ψηφοφόροι του ήταν σίγουρο ότι θα προτιμούσαν το αυθεντικό παρά τις απομιμήσεις ή τα υποκατάστατα, η δε κοινωνία έχει οριστικά απορρίψει την ιδεολογία και τα καθεστώτα που εκπροσωπεί αυτό το κόμμα.

Απέτυχε η άρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ της εκλογικής συνεργασίας σε προγραμματική βάση με τους Οικολόγους Πράσινους στις προηγούμενες εκλογές και αργότερα, με αιτιάσεις στενοπαραταξιακής λογικής. Το πυροτέχνημα του "τρίτου πόλου" της τελευταίας εβδομάδας των εκλογών δεν έπεισε κανέναν.

Απέτυχε η πολιτική της μη άμεσης και απροκάλυπτης καταδίκης της τυφλής βίας, αλλά και της βίας, γενικότερα ως μορφής επαναστατικής ή πολιτικής πάλης στα γεγονότα, του Δεκέμβρη και οι ψευδαισθήσεις ότι με τη πολιτική μας μπορούμε να κερδίσουμε την πλειοψηφία της νεολαίας. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η νεολαία γυρίζει την πλάτη της στη σημερινή έκφραση της πολιτικής και του πολιτικού συστήματος, στο οποίο εντάσσει και τη σημερινή αριστερά, και ότι αναζητεί ένα νέο πρόταγμα και όραμα για την κοινωνία.

Απέτυχε η μεθερμηνεία της προγραμματικής πρότασης του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μεταλλαγμένο κρατικισμό, σε ένα καλυμένο αντιευρωπαϊσμό που προσέγγιζε αυτόν του ΚΚΕ, στην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτική στον δικομματισμό πρόταση εξουσίας που παραπέμπει στην χρεωκοπημένη "μαρξιστικολενινιστική" λογική του κόμματος στην εξουσία.

Απέτυχε η συγκρότηση των εκλόγιμων θέσεων του ευρωψηφοδελτίου κάτω από μια λογική μηχανισμών και ισορροπίας ομάδων, έξω από κάθε κινηματική λογική, πλουραλισμού και αξιοκρατίας.

Απέτυχε, τέλος, και η πολιτική της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ ή της κεντροαριστεράς ή της συνεργασίας με τα κόμματα της γειτονιάς μας, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, ή του λευκού και της μη υποβολής προτάσεων της ηγετικής ομάδας της αντιπολίτευσης στον ΣΥΝ.
Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ασυνέχειας στην αριστερά των θετικών παραδόσεων των λαμπράκηδων και της ΕΔΑ, των αυθεντικών θέσεων της ανανεωτικής αριστεράς για τον πλουραλισμό, την αυτονομία των κινημάτων, την άμεση δημοκρατία, την αυτοδιαχείρηση, την κοινωνία των πολιτών και τη μετατροπή της σε πολιτική κοινωνία κ.ά. Ακόμα και των ανανεωτικών δημοκρατικών θέσεων που είχαν εκφραστεί στο ΚΚΕ πριν το 13ο συνέδριό του και τη διάσπαση" του.

Βαθειά πεποίθηση μου, από την ίδρυση του Συνασπισμού ως ενιαίο κόμμα πολιτικής ενότητας μέχρι σήμερα και ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης και της κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου, της προϊούσης οικολογικής καταστροφής και της οικονομικής κρίσης, του θρησκευτικού φανατισμού, των πολέμων και των μεγάλων διεθνών οικονομικών και πολιτισμικών αντιθέσεων, οι κοινωνίες στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και διεθνώς περιμένουν ένα νέο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πρόταγμα που μόνο η νέα αριστερά, που θα απορρίψει τα παλιά δόγματα, πρότυπα και καθεστώτα, θα ξαναεμβαθύνει στην ουσία των φιλοσοφικών ιδεών του Μαρξ και των μετέπειτα συνεχιστών διανοητών, μπορεί να το προτείνει. Το πρόταγμα αυτό, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να βασίζεται στις ιδέες της απόρριψης της βίας ως μέσου για την κατάληψη της εξουσίας και του δημοκρατικού, μεταρρυθμιστικού δρόμου για το σοσιαλισμό, της άμεσης δημοκρατίας, της αυτοδιαχείρησης και της κοινωνίας των πολιτών και ενός νέου πολιτισμικού προτύπου σε αντίθεση με το σημερινό της απαξίωσης, του ατομικισμού, της διαίρεσης και του φανατισμού. Σε αυτή την κατεύθυνση μοχθούμε.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 11/06/2009
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΣΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Εφημερίδα «Αυγή»

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ Τʼ ΑΦΗΣΑΜΕ

Τελικά τα πράγματα και στο δικό μας Γαλατικό χωριό δεν πήγαν όσο καλά θέλαμε και περιμέναμε... Οι λόγοι είναι πολλοί, άλλοι αντικειμενικοί, άλλοι όχι. Σίγουρα, όμως, γνώμη επ'αυτού μπορεί να έχουμε όσοι /ες δώσαμε αυτή τη μάχη με όλες μας τις δυνάμεις, με τον ενθουσιασμό και τη χαρά που δίνει η συλλογική δράση,και ΟΧΙ οι Ντερμπεντέρηδες τηλεδικαστές και τα τοπικά φερέφωνά τους!!! Αυτοί που λυσσάξανε όλο το προηγούμενο διάστημα να την πέφτουν στο ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες του για τη δράση του το προηγούμενο διάστημα (Δεκέμβρης, Βοτανικός, Υμηττός, Γκιώνα, Αγ.Παντελεήμονας, Πανεπιστημιακοί κλπ.), εντείνουν τις επιθέσεις τους δίνοντας βήμα προνομιακά και αποκλειστικά σε όσα στελέχη του χώρου (πρώην και νυν) επιτίθενται συντασσόμενα με τη "γραμμή" τους! Αυτοί που μέχρι τώρα εγκαλούσαν το ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι ένα "συνονθύλευμα" χωρίς θέσεις, αυτοί τώρα μας εγκαλούν ότι "το παίζουμε", "με ύφος και τουπέ", και έχουμε "άποψη επί παντός του επιστητού"!!! (Τι από τα δυο συμβαίνει και πότε λέγανε ψέματα?)

Είναι σαφές ότι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, από όλες τις συνιστώσες, πρέπει να πάρουμε αυτή την υπόθεση στα χέρια μας.
ΜΑΖΙ να συζητήσουμε, να έπιχειρηματολογήσουμε, να χαρούμε, να στεναχωρηθούμε, να προβληματιστούμε για το τι έγινε.
ΜΑΖΙ να προγραμματίσουμε την επόμενη μέρα του ενωτικού μας εγχειρήματος. ΜΑΖΙ να οικοδομήσουμε πιο στέρεες σχέσεις, πιο δημοκρατικές δομές και δράσεις (μακριά από ομοσπονδοποιήσεις και παραγοντισμούς).
ΜΑΖΙ να χτίσουμε τη νέα συντροφικότητα, τη νέα κοινή δράση με το σεβασμό στις κοινές αποφάσεις και την απαιτούμενη αυτοδέσμευση.
ΜΑΖΙ όσοι /ες μπορούμε και θέλουμε. Οι υπόλοιποι, όσοι /ες δεν βλέπουν με "καλό μάτι" αυτό το "συνονθύλευμα", ας πειστούν πρώτα μέσα από τη δράση μας για τις προθέσεις, τους στόχους και την αποτελεσματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ και όταν πειστούν εδώ είμαστε!
Τα κεκτημένα μας, όμως, δεν θα τα απεμπολήσουμε προς όφελος μιας γενικής ενότητας, μακριά από αρχές, θέσεις και δράση. Ούτε στην Αγία Παρασκευή, ούτε Πανελλαδικά.
Προτείνω να κάνουμε μια μεγάλη, ανοιχτή συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ της Αγίας Παρασκευής, πιθανόν στην Πλατεία την ερχόμενη Δευτέρα 15/6 ή την Παρασκευή 19/6, για να μιλήσει και να ακούσει ο κόσμος μας τη φωνή μας, για να δούμε πραγματικά τι μπορούμε να κάνουμε από δω και πέρα.
Μέχρι τότε, αυτός ο ιστοχώρος μπορεί να εκφράσει (για ζύμωση) απόψεις, κρίσεις, θέσεις-αντιθέσεις, προτάσεις κλπ, όπως πάντα κάνει.
Ξεκινάμε!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ Τ'ΑΦΗΣΑΜΕ!
ΓΕΡΑ, ΜΠΡΟΣΤΑ, ΜΕ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ.

santasyriza

9 σχόλια:

kristo είπε...

Παραθέτω κάποιες σκέψεις σχετικά του σ/φου συνταγματολόγου Δ. Μπελαντή (είχε έρθει και είχε μιλήσει στην εκδήλωσή μας για το Δεκέμβρη στο Κωφών-Βαρηκώων). Σε πολλά σημεία καλύπτομαι απόλυτα!

Πρώτες σκεψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα του Σύριζα
Προσδιορισμός- Το αποτέλεσμα είναι πολύ αρνητικό . Αυτό κρίνεται τόσο από το απόλυτο ποσοστό (κάτω από 5 %) όσο και από το γεγονός της μεγάλης απόστασης από το ΚΚΕ και από το γεγονός ότι μας ξεπερνά το ΛΑΟΣ (αυτό είναι το χειρότερο από όλα) ΄. Ενώ στοχεύαμε στην τρίτη θέση , είμαστε στην πέμπτη και παρ’ολίγον στην έκτη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε σχέση με τις βουλευτικές του 07 έχουμε διαρροές τόσο προς το ΠΑΣΟΚ όσο και προς τους Οικολόγους και τα μικρότερα κόμματα .
Οι αιτίες είναι σύνθετες και πολύπλευρες
1. Η ορμή και η ομοφωνία της επίθεσης του συστήματος εναντίον μας
Από τον Δεκέμβρη και μετά και ακριβώς επειδή σταθήκαμε στο πλευρό του Δεκέμβρη ακολούθησε μια λυσσαλέα επίθεση όλων των καθεστωτικών μηχανισμών εναντίον μας . Τόσο τα ΜΜΕ όσο και τα κυρίαρχα κόμματα εμάς έβαλαν κυρίως στο επίκεντρο.
Στα πλαίσια της Αριστεράς αυτόν τον ρόλο ανέλαβε να διεκπεραιώσει το ΚΚΕ , το οποίο στις μέρες του Δεκέμβρη λειτούργησε σαφώς ως ο εφεδρικός στρατός του συστήματος και κατά κυριολεξία πρόδωσε τους αγώνες της νεολαίας.
Η επίθεση αυτή συνέκλινε και με σοβαρές αμφισβητήσεις της γραμμής μας από το εσωτερικό του ΣΥΝ , στις οποίες θα αναφερθούμε παρακάτω.
2. Η εσωτερική αμφισημία και υπονόμευση ως προς βασικές όψεις της πολιτικής μας.
Αυτή η αμφισημία και αντιφατικότητα καλύπτει όλα τα βασικά ζητήματα της γραμμής μας. Δίνεται προς τα έξω η εικόνα δυο και περισσότερων κομμάτων μέσα σε ένα. Έτσι, κορυφαία ζητήματα όπως η κριτική στην ΕΕ , το ζήτημα της συγκυβέρνησης με την Κεντροαριστερά , η αμφισβήτηση του Συμφώνου Σταθερότητας , η γραμμή μας τον Δεκέμβρη, αντικρούονται σθεναρά και απαντιούνται τελείως διαφορετικά από την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ και την παρουσία των εκπροσώπων της στα ΜΜΕ .
Αυτή η εικόνα υπονομεύει σαφώς την συνεκτικότητα και τον πολιτικό προσανατολισμό του Σύριζα. Αν δεν ληφθούν μέτρα, αυτή η αμφισημία θα οδηγήσει στη διάσπαση ή στον πλήρη εκφυλισμό του Σύριζα. Τα φαινόμενα τύπου της υποχώρησης στην ΠΟΣΔΕΠ ήδη μας στοίχισαν ακριβά.
Εν τέλει, έχουμε μια διαρκή μετάθεση όψεων κρίσης του ΣΥΝ σε όψεις κρίσης του Σύριζα.
3. Η υποχώρηση από την σθεναρή υποστήριξη του Δεκέμβρη
Μετά από την απολύτως σαφή στάση μας κατά τον Δεκέμβρη, υποχρεωθήκαμε κάτω από την πίεση του συστήματος και την ρητορεία περί κουκουλοφόρων να λειάνουμε την γραμμή μας και να υποχωρήσουμε στα σημεία μιλώντας και μεις για τυφλή βία, ζητήματα ασφάλειας και αστυνόμευσης κλπ. Έτσι ενώ πληρώσαμε το κόστος στους συντηρητικούς ψηφοφόρους της Αριστεράς δεν το αναπληρώσαμε προς τα ριζοσπαστικά ρεύματα της νεολαίας, τα οποία δεν μπορέσαμε να καλύψουμε ικανοποιητικά.

10 Ιουνίου 2009 στις 4:59 μ.μ.

kristo είπε...

...ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΧΟΛΙΟ...

4. Το πρόβλημα του κυβερνητισμού
Δεν έχουμε απαντήσει με σαφήνεια πως τοποθετούμαστε στο ζήτημα της διακυβέρνησης της χώρας . Έτσι αφήνονται περιθώρια και προς την γραμμή του κυβερνητισμού και προς την γραμμή της σύγχυσης. Μετά από την παρουσίαση των 15 σημείων, τα οποία έδιναν μια ελάχιστη απάντηση στο πρόβλημα και ξρεκαθάριζαν κάπως πως βλέπει η Αριστερά το κυβερνητικό , και την ουσιαστική απόσυρσή τους στη συνέχεια μείναμε ακάλυπτοι στο ζήτημα αυτό. Αυτό μαε στοίχισε μια σοβαρή υπεροπλία του ΠΑΣΟΚ απέναντί μας και την απώλεια ενδιάμεσου κόσμου.
Συνοπτικά θα έπρεπε να μείνουμε σε μια γραμμή σαν τα 15 σημεία , η οποία θα εξηγούσε ότι έχουμε σαφείς αρχές και ότι η αδυναμία συγκυβέρνησης οφείλεται στην νεοφιλελεύθερη και νεοσυντηρητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
5. Η πορεία γραφειοκρατικοποίησης του Σύριζα και η αμοιβαία αποδυνάμωση
Όπως έχει ορθά επισημανθεί από το κείμενο «Το δεύτερο Κύμα» η πορεία από την 1η ως την 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σημαδεύτηκε από μια σοβαρή γραφειοκρατικοποίηση του Σύριζα
Αντί για το άνοιγμα του Σύριζα στους ανένταχτους/ες και για μια πλούσια εσωτερική δημοκρατική ζωή κυριάρχησε μια λογική ισορροπιών και διαβουλεύσεων ανάμεσα στις οργανώσεις και η πλήρης παραγνώριση του ρόλου των ανένταχτων αλλά και των μικρότερων συνιστωσών. Έτσι, προέκυψε ένα γραφειοκρατικό σχήμα που μείωσε ακόμη και την διαθεσιμότητα και συμμετοχή των ανένταχτων στην εκστρατεία του Σύριζα και ώθησε πολλούς/ές στην αποστράτευση. Επιπλέον, συχνά αυτό το γραφειοκρατικό σχήμα αποδυνάμωσε λόγω των ισορροπιών του και την δυναμική των μειζόνων συνιστωσών.

Το αποτέλεσμα είναι σε σημαντικό βαθμό συνισταμένη αυτής της αρνητικής παραμέτρου.
6.Η δυσκολία ανάδειξης νέων στελεχών –πολιτικοοργανωτικό πρόβλημα
Τα πολιτικά προβλήματα που προαναφέρθηκαν γεννά και αντίστοιχα οργανωτικά . Η γραφειοκρατικοποίηση μπλοκάρει το άνοιγμα στην κοινωνία, τη μαζικοποίηση και την πλήρη συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες . Έτσι μπλοκάρεται και η ανάδειξη νέων στελεχών βγαλμένων μέσα από τα κοινωνικά κινήματα και περιορίζεται η συτελεχική ανάδειξη στη σχέση μεταξύ των συνιστωσών και τις επιλογές τους.
- Μεγάλη επίθεση πολ συστήματος και ΚΚΕ
- δυαρχία ηγεσίας μη ξεκαθαρισμένη και οργανωτικά προβλήματα
- γραφειοκρατικοποίηση Σύριζα και μη δημιουργία δομών υποδοχής των κινημάτων και της κοινωνίας- μη συγκρότηση του Σύριζα

10 Ιουνίου 2009 στις 4:59 μ.μ.

RAVEIONIST είπε...

Ας το κάνουμε Τετάρτη καλύτερα.

10 Ιουνίου 2009 στις 11:52 μ.μ.

RAVEIONIST είπε...

Ας την κάνουμε καλύτερα την Τετάρτη

10 Ιουνίου 2009 στις 11:54 μ.μ.

kristo είπε...

Ναι, να τον κάνουμε Τετάρτη!!!
Any other comments?
Γραμματεία (ίσως?) για προετοιμασία?

11 Ιουνίου 2009 στις 1:10 π.μ.

RAVEIONIST είπε...

Γραμματεία βλέπω να μπορεί να γίνεται την Παρασκευή 12/6.
Προτείνω επίσης τον χωρισμό της κουβέντας σε δύο μέρη.
1ο Μέρος: εκτίμηση αποτελέσματος, εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ
2ο Μέρος: Προτάσεις διεξόδου

11 Ιουνίου 2009 στις 8:41 π.μ.

kristo είπε...

Είμαι κι εγώ σύμφωνος για ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ αύριο, ας γίνει όμως νωρις (18:00), μήπως και βγούμε καμιά έξοδο επιτέλους!!!
Προτείνω να μας φιλοξενήσει το BREEZE (μέσα ή έξω, αναλόγως των περιστάσεων).
Στα θέματα έχω να προτείνω και τη δημιουργία ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ για καταγραφή και έλεγχο επαφών κι επιρροών.
ΧΠ

11 Ιουνίου 2009 στις 3:38 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

OK, Γραμματεία αύριο στις 18.00, δυστυχώς θα πρέπει να αποχωρήσω γύρω στις 20.00.
Θα ενημερώσω Μάκη και Θράσο.
ΧΒ

11 Ιουνίου 2009 στις 8:42 μ.μ.

kostas karampas είπε...

pol'y σωστά τα λέει ο σύντροφος μπελαντης.Η λύση είναι η διάσπαση του συνασπισμού με την εκδίωξη της ανανεωτικής πτ'ερυγας για να μείνουνε οι αριστεροί στο συν -συριζα και οι φίλοι του πασοκ να πάνε πασοκ ή όπου αλλόυ θέλουνε

12 Ιουνίου 2009 στις 10:49 μ.μ.

 

Η θεωρία του ψηφοφόρου τιμωρού (και οι συνυποδηλώσεις της)

Τα δύο συνθήματα του ΠΑΣΟΚ «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» και «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» είναι αυτά που μονοπώλησαν σχεδόν το ενδιαφέρον των σχολιαστών αυτών των ευρωεκλογών, αλλά και των κομματικών του αντιπάλων. Και το μεν «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» ήταν και είναι σύνθημα της αριστεράς, τo δε «βουλιάζουμε ή αλλάζουμε» είναι ένα ευφυολόγημα που ταιριάζει απόλυτα με την πασοκική αοριστολογία. . Αυτά ωστόσο που ελάχιστα τράβηξαν την προσοχή όχι μόνο των ΜΜΕ αλλά και τη δική μας, με ενοχλεί σφόδρα είναι τα συνθήματα του τύπου «σου είπαν ψέματα / τιμώρησέ τους» και «φόβησέ τους» που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ αλλά δυστυχώς και άλλοι, ακόμα και εντός του ΣΥΡΙΖΑ (τα κουκουέδικα επιχειρήματα αποτελούν μια παράδοση με βαθιές ρίζες μέσα στην αριστερά…)
Τα συνθήματα αυτά θυμίζουν την απατημένη σύζυγο που κάνει τα ίδια με το μοιχό σύζυγο όχι γιατί το πιστεύει, όχι γιατί το αισθάνεται, αλλά για να τον «τιμωρήσει»!!!
Η Αλέκα λοιπόν, κλείνει το μάτι στους δεξιούς και τους πασόκους, τους λέει, «σας εξαπάτησαν! Ελάτε μαζί μας, όχι για να κάνουμε σχέση, αλλά για να τους τιμωρήσετε»!!! Γιατί, τελικά, τι σημαίνει τιμωρία και γιατί τιμωρούμε κάποιον; Νομίζω ότι είναι προφανές ότι τιμωρούμε αυτόν που θέλουμε να διορθώσουμε, να συνετίσουμε, κλπ.

Εξ άλλου, σύμφωνα με κάποιες δοξασίες περί συζυγικής πίστης, οι «παρασπονδίες» που γίνονται με το σκοπό της «τιμωρίας» δεν μετράνε ως απιστίες, αφού γίνονται με καλό σκοπό… Οι ψηφοφόροι λοιπόν της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ που καλούνται να ψηφίσουν ΚΚΕ μπορούν να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους: δεν θα …αμαρτήσουν, αφού μπορούν να ψηφίσουν το κόμμα της Αλέκας διατηρώντας την ιδεολογική και πολιτική τους τοποθέτηση, από την οποία παρεξέκλιναν άλλοι: αυτοί που τους πρόδωσαν και τους εξαπάτησαν. Η κίνηση αυτή, όπως και κάθε τιμωρία, όπως θυμόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια, θα έχει αποτέλεσμα: κατ’ αρχήν την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ, αλλά (μιας και κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική ιδέα για τους ψηφοφόρους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και τη «διόρθωση» της πορείας των δύο μεγάλωνα κομμάτων που θα πάρουν το «μήνυμα». Αν λοιπόν ο συντηρητικός ψηφοφόρος κάνει σήμερα μια εφήμερη «απιστία» στο κόμμα του, μπορεί να την κάνει για να «σώσει τη σχέση του». Με μια φλωράκεια διατύπωση, θα λέγαμε «ο που αγαπάει παιδεύει».
Το πρόβλημα με αυτή την εκλογική τακτική δεν είναι μόνο το προφανές ότι δεν αλλάζει συνειδήσεις, αφού καταφεύγει στην ήσσονα προσπάθεια προσέλκυσης της ψήφου και μόνον ως μορφής διαμαρτυρίας. Η τακτική αυτή είναι και εκλογικά ατελέσφορη ακριβώς γιατί παραιτείται από τον αγώνα για την προβολή ενός άλλου αξιακού κόσμου (της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της συναδέλφωσης,…) και αρκείται στη μίζερη επισήμανση των μικρών ή μεγαλύτερων αποστάσεων μεταξύ των επαγγελιών και των πεπραγμένων της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.
Η αριστερά που συνοψίζει την εκλογική της μάχη στο σύνθημα «σου είπαν ψέματα, τιμώρησέ τους» τελικά παραιτείται από το καθήκον να συλλάβει και να ασκήσει κριτική στην (αντιφατική) ενότητα του πολιτικού λόγου και της πολιτικής πράξης των κομμάτων εξουσίας, την ενότητα εκείνη χάρη στην οποία τα δύο κόμματα εξουσίας ηγεμονεύουν στην πολιτική σκηνή επί 37 συνεχόμενα έτη. 

By RAVEIONIST στις Ιουνίου 03, 2009