ΠΕΡΙ ΛΑΘΩΝ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΩΝ

Το χειρότερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να «αναγνωρίσει» τα λάθη του που έκανε όλη αυτήν την περίοδο. Για το αποτέλεσμα φταίει ο Δεκέμβρης, η απομάκρυνση από τον αριστερό ευρωπαϊσμό, το εσωκομματικό πρόβλημα του ΣΥΝ, η μη εμβάθυνση του πολιτικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ, η διγλωσσία, ο Τσίπρας και οι φίλοι του, το ελλειμματικό ρίζωμα στην κοινωνία, οι «εγγονοί» και οι «εγγονές» του Μάο, η λευκή απεργία των «ανανεωτικών» κλπ.
Διαλέξτε ότι θέλετε από τα παραπάνω και να είστε σίγουροι πως η πολιτική κρίση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να ξεπεραστεί. Και δεν πρόκειται να ξεπεραστεί γιατί η «αναγνώριση» των λαθών, υπό τις παρούσες εσωκομματικές συνθήκες, αποτελεί μετωνυμία της ιδεολογικής αγκύλωσης των συνιστωσών και όχι διαδικασία αυτοδιόρθωσης. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με πολιτικές φαντασιώσεις και όχι με έγκυρες διαπιστώσεις. Κάθε φαντασίωση αποτελεί μια μυθοπλασία που αναπαριστά τις σχέσεις μας με τα πράγματα. Επιπρόσθετα, αποτελεί ένα πέπλο για να μην αντιλαμβανόμαστε ότι ορισμένες αναπαριστώμενες σχέσεις έχουν αλλάξει.

Για παράδειγμα, αποτελεί πολιτική φαντασίωση ο «αριστερός ευρωπαϊσμός» των ανανεωτικών, γιατί ονοματίζει με φαντασιωτικό τρόπο τα ευρωπαϊκά πράγματα. Αν αντί του «αριστερού ευρωπαϊσμού» χρησιμοποιούσαμε μόνο τον «ευρωπαϊσμό», τότε θα κινδυνεύαμε να έρθουμε αντιμέτωποι με την πολιτική αποτυχία του οράματός μας γιατί η υπεροψία της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας έχει δυναμιτίσει και την πιο απλή εκσυγχρονιστική διαδικασία, πόσο μάλλον κάποιο αριστερό πρόταγμα. Το ονομάζουμε, λοιπόν «αριστερό ευρωπαϊσμό» αυτό που παλαιότερα θα ονομάζαμε απλά «ευρωπαϊσμό» για να μην αντικρίσουμε κατάματα τις ευθύνες του υπαρκτού ευρωπαϊσμού για την βαθιά και ποικιλόμορφη δυσπιστία που επιδεικνύουν οι ευρωπαϊκοί λαοί απέναντι στην ευρωπαϊκή ένωση. Αν όμως αντί της «ισχυρής ευρωπαϊκής μας ταυτότητας» χρησιμοποιούσαμε το ερώτημα «τι Ευρώπη θέλουμε;» για να ασκήσουμε πολιτική, τότε και καλύτερο ψηφοδέλτιο θα φτιάχναμε και περισσότερη επιτυχία θα είχαμε.
Αν για κάτι θα πρέπει να αισθάνεται «ένοχη» η ανανεωτική πτέρυγα αυτό θα πρέπει να είναι η άσκηση της πολιτικής με όρους ισχυρής ταυτότητας που επέτυχε και όχι η «λευκή απεργία». Η στάση που πήρε, συνέβαλε έμμεσα στο να στηθεί ένα προεκλογικό σκηνικό όπου αποδομούνται τα «εγγόνια του Μάο» ενώ μένουν στο απυρόβλητο τα «εγγόνια του Χίτλερ».

Ακόμα ισχυρότερη φαντασιωτική απάντηση στην πολιτική κρίση του ΣΥΝ, αποτελεί το «δεν αλλάζουμε γραμμή» γιατί προέρχεται από την ηγεσία του ΣΥΝ και όχι από την μειοψηφία. Είναι ισχυρότερη γιατί μαζί με τους όρους ανάπτυξης της, εμπεριέχει και τους όρους αναπαραγωγής της μειοψηφικής φαντασίωσης. Για να το πούμε διαφορετικά, για το εκλογικό αποτέλεσμα δεν φταίει η ηγεσία αλλά, κυρίως, η φαντασίωση της ηγεσίας. Η φαντασίωση της ηγεσίας λέει το εξής: Για να βγάλουμε το κόμμα από την ανυποληψία πρέπει να προσδεθούμε με τα κινήματα και αυτό θα μας φέρει και ψήφους. Η φαντασίωση της μειοψηφίας λέει το εξής: για να είμαι ορατός στην κοινή γνώμη πρέπει να έχω μια συγκεκριμένη ανανεωτική και ευρωπαϊκή φυσιογνωμία. Έτσι έχουμε από την μία, το κόμμα κοντά στα κινήματα και από την άλλη, το κόμμα – στούντιο. Οι ευθύνες δεν κατανέμονται ομοιόμορφα. Αφορούν πρωτίστως την ηγεσία αλλά συνυπάρχουν με τις ευθύνες της μειοψηφίας φτιάχνοντας, από κοινού, μια υψηλότερη ευθύνη. Το κόμμα κατασκευάζει είτε «κινηματικούς», είτε «ανανεωτικούς» επικοινωνιακούς κώδικες.

Όμως με επικοινωνιακούς κώδικες δεν αντιμετωπίζεις τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους γιατί οι κώδικες αποκρυπτογραφούνται από την υλική δραστικότητα της κυρίαρχης ιδεολογίας. Γιατί οι ταξικοί αγώνες δεν διεξάγονται μόνο στα πεζοδρόμια αλλά και στο εποικοδόμημα, στο τόπο των ιδεών.

Οι ιδεολογικές επιθέσεις του συστήματος μπορούν να εντοπιστούν σε τέσσερις χρονικές στιγμές και να αποτυπωθούν με τέσσερα δημοσκοπικά ποσοστά. Όταν το ακροατήριο σου έχει φτάσει το 18%, το πολιτικό σύστημα σε ρωτά αν έχεις πρόγραμμα. Στα γεγονότα του Δεκέμβρη, ο πολιτικός ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους που έχει το όνομα «Ελληνική Δημοκρατία», διαμεσολαβημένος από τα ΜΜΕ, σε ρωτά αν είσαι εντός η εκτός του συστήματος, τα ποσοστά σου τότε είναι γύρω στο 15%. Μετά, σε ρωτά αν θα συνεργαστείς για να δώσεις κυβερνητική διέξοδο. Τα ποσοστά σου τότε είναι γύρω στο 8% με 10%. Τέλος σου λέει ότι «όλοι οι ίδιοι είστε». Τα ποσοστά σου είναι γύρω στο 5%. Γιατί μειώνεται το ακροατήριο σου; Η απάντηση είναι γιατί διαμορφώνεται από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους και η ποιότητα του και η ποσότητα του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, ήταν παρόν στους κινηματικούς αγώνες που τον έβγαλαν από την πολιτική ανυποληψία που μέχρι τότε βίωναν όλες ανεξαιρέτως οι συνιστώσες του. Ήταν, όμως και απών από τα μεγάλα ιδεολογικά ζητήματα της περιόδου. Απέκτησε ένα ισχυρό ακροατήριο, του ζητήθηκε να το «διαχειριστεί» ενώ θα έπρεπε να το «πολιτικοποιήσει» ανταγωνιζόμενος τους ιδεολογικούς μηχανισμούς.

Δεν θα πρέπει να μιλάμε λοιπόν για λάθη, αλλά για δομικές ανεπάρκειες και κενά της ύπαρξης ενός πολιτικού οργανισμού. Ναι, ο οργανισμός αυτός πρέπει να συνδιαμορφώσει νέες κινηματικές συλλογικότητες. Όμως, κατά πόσο μπορεί να διεξάγει ιδεολογικούς αγώνες; Τι απαιτείται για αυτό; Για παράδειγμα δεν αρκεί να μιλάς για την αισχροκέρδεια των Τραπεζών. Αυτό αποτελεί σίγουρα έναν σοβαρό κινηματικό στόχο. Όμως, ο καπιταλισμός στηρίζεται στα κέρδη και την εκμετάλλευση. Ποιος θα μιλήσει για την αναγκαιότητα μείωσης των κανονικών κερδών, δηλαδή της εκμετάλλευσης; Το κίνημα στη βάση του ακτιβισμού του δεν μπορεί γιατί αποτελεί μια έκφραση του επιτακτικού της συγκεκριμένης κατάστασης. Το πολιτικό υποκείμενο, όμως, πρέπει να αμφισβητήσει τα κέρδη και η αμφισβήτηση αυτή να συμβεί στο εποικοδόμημα της κοινωνίας. Οι δυνατότητες του κινήματος διαμορφώνονται στη κοινωνία. Οι προοπτικές του όμως καθορίζονται στο εποικοδόμημα.

Η πορεία εξόδου από την κρίση του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βασιστεί περισσότερο στην ανεύρεση του ιδεολογικού του ρόλου ως συλλογικού διανοούμενου των λαϊκών στρωμάτων παρά στην αναδιαμόρφωση της τράπουλας των εσωκομματικών συσχετισμών. Πρέπει να στηριχθεί στην αναζωογόνηση των τοπικών οργανώσεων παρά στην ενίσχυση των τάσεων. Πρέπει να στηριχθεί σε προγραμματικές και ιδεολογικές θέσεις παρά σε απόψεις και στάσεις. Πρέπει να στηριχθεί στην ιδεολογική ενότητα παρά στο τασικό «κοινοβούλιο» που δεν ξέρει να συνθέτει.

Πέτρος Σταύρου 

ftanei_pia είπε...

Αγαπητοί σύντροφοι,

Επειδή δεν βρήκα άλλο τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σας για να εκφράσω τα αισθήματα μου σε ότι συμβαίνει στο ΣΥΡΙΖΑ σας στέλνω το σχόλιο-άρθο μου και με συγχωρείτε πολύ γι'αυτό

------------------------------------- 

(ΓΙΑ ΤΙΣ ΗΓΕΣΙΕΣ ΠΟΥ .. ΤΙΣ ΑΦΟΡΑ)

ΝΤΡΟΠΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ! ΝΤΡΟΠΗ!

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ: ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ!


Καλά δεν ντρέπονται καθόλου αυτοί οι άνθρωποι; Προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανομολόγητες επιδιώξεις και φιλοδοξίες τους, έφτασαν σε τέτοιο σημείο απαξίωσης τού συλλογικού, ώστε να μην νοιάζονται καθόλου, αν (με κύρια ευθύνη τους) φαίνεται τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ σαν σκορποχώρι; Αυτές (ήταν και) είναι οι αρχές της Αριστεράς;

Είναι εικόνα αυτή που παρουσιάσαμε χθες στη Βουλή (Ελευθεροτυπία ΕΔΩ) : Άλλα να αποφασίζει η κοινοβουλευτική ομάδα, και άλλα να ψηφίζουν στη Βουλή η πλειοψηφία (Αλέκος Αλαβάνος, Γρηγόρης Ψαριανός, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γιάννης Δραγασάκης, Σοφία Ανδρεοπούλου, Γιάννης Μπανιάς και Θοδωρής Δρίτσας) και άλλα να ψηφίζουν οι (μονίμως) διαφωνούντες της Ανανεωτικής Πτέρυγας Φώτης Κουβέλης, Θανάσης Λεβέντης;

Σε ποιο άλλο κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, συμβαίνουν αυτές οι τραγελαφικές καταστάσεις και να μην «πέφτουν τα νταβάνια να τους πλακώσουν», ή έστω από στοιχειώδη αξιοπρέπεια και φιλότιμο, κάποιοι βουλευτές να μην πουν, διαφωνώ με το κόμμα μου και παραιτούμαι;

Τι ήθος είναι αυτό που διαθέτουν και τι αντιδημοκρατική λογική είναι αυτή που τους διακατέχει , ώστε να αγνοούν κάθε κανόνα δημοκρατικής και κομματικής δεοντολογίας και σεβασμού στην αρχή της πλειοψηφίας;

Από πού πήραν το δικαίωμα να αναγάγουν σε υπέρτατη αρχή, αυτή της μειοψηφικής τους τάσης ~30% , σε μία συνιστώσα (του ΣΥΝ), έναντι της συντριπτικής πλειοψηφίας του ΣΥΝ, των άλλων 10 συνιστωσών και των χιλιάδων ανένταχτων του ΣΥΡΙΖΑ; Πού ακούστηκαν αυτά τα αδιανόητα;

Και αυτή την αλαζονεία και τον αυταρχισμό από πού και ως που θέλουν να τον επιβάλλουν ετσιθελικά σε εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ;

Που το πάνε τελικά;

Δεν σκέφτονται ούτε υπολογίζουν καθόλου εμάς, τη βάση; Που λειώσαμε στα πόδια μας για να εκλεγούν, αυτοί οι κύριοι βουλευτές και που με τη στάσης τους μας «φτύνουν κατάμουτρα»; Εμάς! Που ξαναλειώσαμε στα πόδια μας, στις ευρωεκλογές για να πιάσουμε το «ταπεινωτικό» …4,7 % , του σ. Κύρκου;

Μπορεί τέλος, να απαντήσει κανείς γιατί με τα καμώματα τους, μας βάζουν σε τόσο σκληρή δοκιμασία, να βλέπουμε το κόμμα μας να γίνεται χλεύη των Λαμογιών, των Πρετεντέρηδων, των Λωποδυτών της ΖΗΜΕΝΣ, των Βατοπεδινών, των Νταβατζήδων, του Οικονομικού και Πολιτικού κατεστημένου, του Συστήματος γενικά;

Και ταυτόχρονα να βλέπουμε εν κινήσει τα «τάγματα εφόδου» του Μαρκογιαννάκη και του Καρατζαφέρη, να καίνε, να δηώνουν, και να συλλαμβάνουν ότι έγχρωμο κινείται, μαζί με τις κάμερες, τα DNA, τις παρακολουθήσεις των τηλεφώνων μας, των e-mail , των κινητών, των FAX.

Παρέα με τους φορομπήχτες του Παπαθανασίου νας μας εξωθούν στην ανέχεια και στην απελπισία και με τις εγκάθετες των βιομηχάνων Πετραλλιάδες να διαλύουν το ΙΚΑ, την Υγειονομική περίθαλψη, τα βαριά και ανθυγιεινα, τις συντάξεις και τα επικουρικά μας κλπ. κλπ.;

Αντί να κινηθούν στα πιό πάνω, τόσο ΤΥΦΛΟΙ ΤΑ Τ‘’ΩΤΑ ΤΟΝ ΤΕ ΝΟΥΝ ΤΑ Τ‘’ΟΜΜΑΤ’ΕΙΣΙ * ώστε να βλέπουν μόνο τι συμφέρει στην τάση τους, να μην συναισθάνονται την οργή και την αγανάκτηση που αρχίζει να φουντώνει, και να μην φέρνουν στο νου τους ότι «όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες» ή παραιτείται;

Και δυστυχώς κάποιοι έσπειραν πολλούς τελευταία…


* (”τυφλοί στ’αυτιά, στο μυαλό, στα μάτια είστε” κραύγαζε ο Οιδίπους στο μάντι Τειρεσία)


Ftanei_pia: Συνδιαχειριστής του Blog syrizaeydap.wordpress.com

Που δεν αντέχει πιά 3 και δεκαετίες νάναι «στο ίδιο έργο θεατής».

27 Ιουλίου 2009 στις 2:00 μ.μ.

 

ΓΙΑ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το υπέρτατο ηθικό καθήκον είναι αυτό της αληθινής αφύπνισης: όχι μόνο από τον ύπνο αλλά και από το ξόρκι της φαντασίωσης που μας ελέγχει ακόμα περισσότερο όταν δεν κοιμόμαστε.

Slavoj Zizek

Εξαιρετικά αφιερωμένο στις Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και στις Τάσεις του ΣΥΝ

 

By RAVEIONIST

TRY AGAIN, FAIL AGAIN, FAIL BETTER

Samuel Beckett

Συχνά ο σύντροφος Τσακόπουλος επανέρχεται με την ίδια «θεωρητική» αρματωσιά να μας υπενθυμίσει πόσο «στραβό» δρόμο έχουμε πάρει ως ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ. Οι απόψεις του σεβαστές, αν και λίγο μονότονες. 

Με αφορμή το τελευταίο του άρθρο στην Αυγή, στο οποίο ασκεί κριτική στους εκλογικούς στόχους του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ με βάση το, όντως, πενιχρό εκλογικό αποτέλεσμα του 4,7% που ο τελευταίος πέτυχε, θέλω να παρατηρήσω τα εξής:

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η γραμμή της ενότητας και της κοινής δράσης της αριστεράς, που περιλαμβάνει το ΚΚΕ είτε ως γενική αντίληψη είτε ως τακτικός ελιγμός για να κερδίσουμε τους ψηφοφόρους του.

Παρότι εδώ σκιαμαχεί καταφανώς, να υπενθυμίσω στον σύντροφο πως οι ψηφοφόροι στο ελληνικό ανταγωνιστικό κομματικό σύστημα κερδίζονται με την σχετική ήττα του αντιπάλου κόμματος και όχι με τη συνεργασία και την ενότητα. Έτσι έγινε με το ΠΑΣΟΚ και την Ένωση Κέντρου, έτσι έγινε με το ΚΚΕ εσωτερικού και το ΚΚΕ στην μεταπολίτευση, έτσι έγινε και με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ στην περίοδο του Σημίτη. Στη παρούσα φάση, οι εκλογικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ αντιπαρατάχθηκαν για την τρίτη θέση. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να καταλάβει την τρίτη θέση αλλά η αποτυχία αυτή είναι διαφορετική από την αποτυχία που μας περιγράφει ο σύντροφος.

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η άρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ της εκλογικής συνεργασίας σε προγραμματική βάση με τους Οικολόγους Πράσινους στις προηγούμενες εκλογές και αργότερα, με αιτιάσεις στενοπαραταξιακής λογικής.

Να υπενθυμίσω και εδώ στο σύντροφο ότι η μη συνεργασία αποφασίστηκε, σχεδόν, κοινή συναινέσει και από τα δύο σχήματα. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ χρεώνεται μόνος του αυτός την στενοπαραταξιακή λογική; Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το «κακό παιδί» που του φορτώνουμε όλα τα στραβά του κομματικού πατριωτισμού;

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η πολιτική της μη άμεσης και απροκάλυπτης καταδίκης της τυφλής βίας, αλλά και της βίας, γενικότερα ως μορφής επαναστατικής ή πολιτικής πάλης στα γεγονότα, του Δεκέμβρη και οι ψευδαισθήσεις ότι με τη πολιτική μας μπορούμε να κερδίσουμε την πλειοψηφία της νεολαίας.

Ποιος σου είπε σύντροφε ότι η βία του Δεκέμβρη ήταν τυφλή; Μια χαρά είχε την όραση της και τα έβαλε (πλην ελάχιστων μικρομάγαζων) με τα «τοτέμ» του καπιταλισμού, τα πολυκαταστήματα και τις Τράπεζες. Το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν που δεν υπάκουσε την προτροπή του πολιτικού κατεστημένου που του την είχε «στημένη», αλλά που απλώς θέλησε να κατανοήσει με κοινωνιολογικούς όρους τα κίνητρα της βίας, ενώ θα έπρεπε με πολιτικό τρόπο να «αλλάξει» τις πρακτικές ιδεολογίες που στηρίζουν τέτοιες συμπεριφορές και που όντως δεν τελεσφορούν σχεδόν ποτέ. Πάντως, για τον Βοτανικό δεν είπε τίποτα ο σύντροφος. Μήπως και εκεί δεν αφήσαμε να κτιστεί ο ναός της Πανάθας; Μήπως κόψαμε το μεροκάματο των εργατών του Βωβού; Γιατί μας βάραγε όλο το πολιτικό σύστημα;

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η μεθερμηνεία της προγραμματικής πρότασης του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μεταλλαγμένο κρατικισμό, σε ένα καλυμένο αντιευρωπαϊσμό που προσέγγιζε αυτόν του ΚΚΕ, στην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτική στον δικομματισμό πρόταση εξουσίας που παραπέμπει στην χρεωκοπημένη "μαρξιστικολενινιστική" λογική του κόμματος στην εξουσία.

Μεταλλαγμένος κρατικισμός η ανάπτυξη του δημόσιου χώρου; Μεταλλαγμένος κρατικισμός η παραγωγή νέων δημόσιων αγαθών, μεταλλαγμένος κρατικισμός η οικονομία των αναγκών; Αν συμφωνήσουμε στα παραπάνω τότε τι πρέπει να υποστηρίξουμε ως αριστεροί; Την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, την επικυριαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου, την περαιτέρω ανάπτυξη της οικονομίας των κερδών; Όχι λέει ο σύντροφος. Πρέπει να αναπτύξουμε την αυτοδιαχείριση. Ωραία και απαλή έννοια! Κατασκευάζουμε ένα λογικό σχήμα, ενδιάμεσο της αγοράς και του κράτους και ξεμπερδεύουμε με την ρετσινιά του κρατιστή αλλά και με την κατηγορία του νεοφιλελεύθερου. Και η αυτοδιαχειριζόμενη επιχείρηση τι θα είναι δημόσια η ιδιωτική; Θα παράγει δημόσια αγαθά η εμπορεύματα; Μήπως ο σύντροφος θέλει να μιλήσει για αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων αλλά του φαίνεται πολύ παλαιομαρξιστικός ο όρος; Μάλλον όχι. Προφανώς εννοεί τη γνωστή αμερικανιά του μεικτού ενδιάμεσου τομέα, ο οποίος και στα πιο ανεπτυγμένα δυτικά κράτη φυτοζωεί με τις αγαθοεργίες του ιδιωτικού τομέα και των κρατικών παροχών.
Αλλά και το άλλο πάλι, η χρεωκοπημένη "μαρξιστικολενινιστική" λογική του κόμματος στην εξουσία τι να σημαίνει άραγε; Μήπως ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι μαρξιστικολενινιστικά κόμματα; Γιατί μόνα τους βρίσκονται στην εξουσία εδώ και κάτι δεκαετίες.

Απέτυχε, λέει ο σύντροφος, η συγκρότηση των εκλόγιμων θέσεων του ευρωψηφοδελτίου κάτω από μια λογική μηχανισμών και ισορροπίας ομάδων, έξω από κάθε κινηματική λογική, πλουραλισμού και αξιοκρατίας.

Σύμφωνοι, αλλά δεν είδαμε τον σύντροφο ή άλλους συντρόφους να συμφωνούν με την άποψη του «κοκκινοπράσινου δικτύου» (Μικρή τάση του ΣΥΝ) για κινηματική γυναικεία υποψηφιότητα με εναλλαγή θέσης στην Ευρωβουλή; Γιατί δεν γράφτηκε κάτι υποστηρικτικό τότε που διαμορφωνόταν το ψηφοδέλτιο; Θα είχαμε έτσι διασώσει και την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και την τιμή μας και την υπόληψή μας.

Τέλος, αναφέρει ο σύντροφος, πως το πρόταγμα της νέας αριστεράς, κατά τη γνώμη του, πρέπει να βασίζεται στις ιδέες της απόρριψης της βίας ως μέσου για την κατάληψη της εξουσίας και του δημοκρατικού, μεταρρυθμιστικού δρόμου για το σοσιαλισμό, της άμεσης δημοκρατίας, της αυτοδιαχείρισης και της κοινωνίας των πολιτών και ενός νέου πολιτισμικού προτύπου σε αντίθεση με το σημερινό της απαξίωσης, του ατομικισμού, της διαίρεσης και του φανατισμού.

Εδώ, εκτός του ότι το εδάφιο «μυρίζει» εποχές της δεκαετίας του 20 γιατί σήμερα βέβαια δεν αντιμετωπίζουμε τέτοια αρχαϊκά διλλήματα μεταξύ επαναστατικής και ειρηνικής κατάληψης της εξουσίας, φαίνεται πως του λείπει και κάτι!

Ενώ μιλάει για οικολογία, αυτοδιαχείριση, κοινωνία των πολιτών κλπ δεν εξηγεί καθόλου γιατί χρειαζόμαστε τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Μήπως χρειαζόμαστε τον σοσιαλισμό για πολιτιστικούς λόγους; Μήπως χρειαζόμαστε το σοσιαλισμό για ανθρωπιστικούς λόγους; Μήπως χρειαζόμαστε το σοσιαλισμό για οικολογικούς λόγους; Μα αυτά σύντροφε τα βρίσκουμε και σε μια καπιταλιστική οικονομία. Μας τα προσφέρει και η Σουηδία, η Ολλανδία, η Φιλανδία, ο Καναδάς, η Αυστραλία ακόμα και η Κόστα Ρίκα που έχει στηρίξει την οικονομία της εξολοκλήρου στην Πράσινη Ανάπτυξη. Τον σοσιαλισμό τι τον χρειαζόμαστε αφού μπορούμε να εκδημοκρατίσουμε τον καπιταλισμό; Φαίνεται λοιπόν πως κάτι λείπει από τις μεγάλες έννοιες που αναφέρονται. Και αυτό που λείπει είναι η Εκμετάλλευση. Τον σοσιαλισμό τον χρειαζόμαστε για να εξαλείψουμε την εκμετάλλευση.
Έτσι μαζί με όλα τα άλλα ωραία ας ξεκινήσουμε να μιλάμε και για την εκμετάλλευση, από τώρα. Για αυτήν δεν μιλάνε ούτε οι Οικολόγοι Πράσινοι, ούτε οι κοινωνίες των πολιτών, ούτε οι κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.

Συντροφικά

Πέτρος Σταύρου 

kristo είπε...

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιώργος Καρράς
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας

Ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμιά ιστορία
κι όλο έλεγε:
Ξέρω πολλές ιστορίες. Μια απ' αυτές
λέει πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμιά ιστορία
κι όλο έλεγε:
Ξέρω πολλές ιστορίες. Μια απ' αυτές
λέει πως ήταν κάποιος που δεν ήξερε καμιά ιστορία....

14 Ιουνίου 2009 στις 1:04 μ.μ.

kostas karampas είπε...

πρέπει να στηθούν λαικά δικαστήρια ενάντια στην ανανεωτική πτέρυγα του συνασπισμού πχ για την αρμε για αυτούς που υπογράφανε υπερ της μαριέτας όταν δέρνονταν οι φοιτητές,για τους βουλευτές που ψήφισαν λευκό για τη συνθ'ηκη της λισαβώνας όταν ο συριζα ψήφισε κατά στα όργανά του.
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΠΙΣΩΠΛΑΤΕΣ ΜΑΧΑΙΡΙΕΣ στους αγωνιζόμενους εργαζόμενους φοιτητές νεολαίους.Αυτοί που συντάσσονται με το πασοκ τη νδ το λαοσ την αστυνομία τους οπκε πρέπει να φύγουν από το συνασπισμό.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΘΟΥΝ ΛΑΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

16 Ιουνίου 2009 στις 12:29 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς ο μόνος διαθέσιμος λαϊκός δικαστής είναι ο Καζάκος. Ξέρεις πόσα ισόβια έχει φάει ο Κίσιγκερ από αυτόν;
Πάντως, την ώρα που θα έπρεπε να μιλήσουμε για την ανάπτυξη ενός καλύτερου πανεπιστήμιου, δεν το κάναμε. Την ώρα που θα έπρεπε να επιμείνουμε στην οικονομική κρίση και να επιμείνουμε στις προτάσεις μας, χαλαρώσαμε. Την ώρα που τα θέματα των μεταναστών προωθούνταν όπως όπως από το ΛΑΟΣ, εμείς, αντί να κάνουμε προσκλητήριο δυνάμεων, δίναμε ηθικοπλαστικές απαντήσεις.

16 Ιουνίου 2009 στις 10:03 π.μ.

kostas karampas είπε...

eπρεπει να γίνει διάσπαση αγαπητοί φίλοι.Οι προτάσεις και η θεσμικότητα και οι ευρωπαικές ιδέες και όλα αυτ'α δεν κολλάνε με τους φοιτητάριους που τους χτύπαγε η αστυνομία πριν 3 χρόνια με τους απεργούς που φυλάγανε τις χωματερές με τους δεητζήδες εναέριους που καλύπτανε τις κάμερες.Υπάρχει η μαχ'ομενη εργατιά από τη μια και οι χρυσοκάνθαροι πανεπιστημιακοί που στηρίξανε τη μαριέτα και ρίξανε το προεδρείο της ποσδεπ.
Δεν χωράμε όλοι μαζι στο συνασπισμό και στο συριζα.Οι χρυσοκάνθαροι να πάνε στου σημήτη

16 Ιουνίου 2009 στις 10:52 μ.μ.

ftanei_pia είπε...

Διάβασα 2 σχόλια σου-απάντηση στο σύντροφο από παλιά Χρ. Τσακόπουλο. Και τα ευχαριστήθηκα. Τέτοια σαφήνεια και καθαρότητα είπα χρειάζεται η Αριστερά και όχι το να μασάμε τα λόγια μας. Γι’αυτό και σου έγραψα.

Και προσθετω ακόμη πως το θράσσος των ανθρώπων έφτασε να μας κατηγορούν ότι δισπάσαμε την ΠΟΣΔΕΠ! Εμείς!!

Βέβαια από τότε που τα έγραφες συνέβησαν τέρατα και σημεία στο ΣΥΡΙΖΑ, που φαντάζομαι πολλά θα είχες να πείς.
Μια και μας πληγώνουν αφάνταστα.
Τι να κάνουμε όμως, η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να ανασκουμπωθούμε γιατί τα χειρότερα είναι μπροστά.

Με την ευκαιρία (και συγνώμη ) γιατί το site σας δεν προχωράει καθόλου; Μήπως χρειάζεται περισσότερη βοήθεια από όλους ;

Ftanei_pia συνδιαχειριστής
http://syrizaeydap.wordpress.com
και ΣΥΡΙΖΑ-ΣΥΝ ΒΥΡΩΝΑ

1 Αυγούστου 2009 στις 10:25 μ.μ.

Ορόσημο και σταθμός μιας πολιτικής περιόδου

Οι ευρωεκλογές, όπως και κάθε γενικές εκλογές, αποτελούν για το ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για όλα τα κόμματα, ορόσημο και σταθμό μιας πολιτικής περιόδου, στην οποία, με τη λαϊκή ετυμηγορία, δοκιμάστηκε η στρατηγική και τακτική μας και η γενικότερη φυσιογνωμία που εκπέμπουμε ως κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς.
Χωρίς να προβούμε σε αναλυτικές εκτιμήσεις και λαμβάνοντας υπόψη τα ποσοστά των γκάλοπ στην πρώτη περίοδο της ανάληψης της προεδρίας του ΣΥΝ από τον σ. Αλέξη Τσίπρα, το ποσοστό 4,7% του ΣΥΡΙΖΑ, το πολύ μεγάλο ποσοστό της αποχής και τα ποσοστά που πήραν οι Οικολόγοι Πράσινοι και το ΚΚΕ, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι μεγάλη αποτυχία της πολιτικής γραμμής και της φυσιογνωμίας που εξέπεψαν ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Απέτυχε η γραμμή της ενότητας και της κοινής δράσης της αριστεράς, που περιλαμβάνει το ΚΚΕ είτε ως γενική αντίληψη είτε ως τακτικός ελιγμός για να κερδίσουμε τους ψηφοφόρους του. Οι ψηφοφόροι του ήταν σίγουρο ότι θα προτιμούσαν το αυθεντικό παρά τις απομιμήσεις ή τα υποκατάστατα, η δε κοινωνία έχει οριστικά απορρίψει την ιδεολογία και τα καθεστώτα που εκπροσωπεί αυτό το κόμμα.

Απέτυχε η άρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ της εκλογικής συνεργασίας σε προγραμματική βάση με τους Οικολόγους Πράσινους στις προηγούμενες εκλογές και αργότερα, με αιτιάσεις στενοπαραταξιακής λογικής. Το πυροτέχνημα του "τρίτου πόλου" της τελευταίας εβδομάδας των εκλογών δεν έπεισε κανέναν.

Απέτυχε η πολιτική της μη άμεσης και απροκάλυπτης καταδίκης της τυφλής βίας, αλλά και της βίας, γενικότερα ως μορφής επαναστατικής ή πολιτικής πάλης στα γεγονότα, του Δεκέμβρη και οι ψευδαισθήσεις ότι με τη πολιτική μας μπορούμε να κερδίσουμε την πλειοψηφία της νεολαίας. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η νεολαία γυρίζει την πλάτη της στη σημερινή έκφραση της πολιτικής και του πολιτικού συστήματος, στο οποίο εντάσσει και τη σημερινή αριστερά, και ότι αναζητεί ένα νέο πρόταγμα και όραμα για την κοινωνία.

Απέτυχε η μεθερμηνεία της προγραμματικής πρότασης του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μεταλλαγμένο κρατικισμό, σε ένα καλυμένο αντιευρωπαϊσμό που προσέγγιζε αυτόν του ΚΚΕ, στην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτική στον δικομματισμό πρόταση εξουσίας που παραπέμπει στην χρεωκοπημένη "μαρξιστικολενινιστική" λογική του κόμματος στην εξουσία.

Απέτυχε η συγκρότηση των εκλόγιμων θέσεων του ευρωψηφοδελτίου κάτω από μια λογική μηχανισμών και ισορροπίας ομάδων, έξω από κάθε κινηματική λογική, πλουραλισμού και αξιοκρατίας.

Απέτυχε, τέλος, και η πολιτική της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ ή της κεντροαριστεράς ή της συνεργασίας με τα κόμματα της γειτονιάς μας, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, ή του λευκού και της μη υποβολής προτάσεων της ηγετικής ομάδας της αντιπολίτευσης στον ΣΥΝ.
Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ασυνέχειας στην αριστερά των θετικών παραδόσεων των λαμπράκηδων και της ΕΔΑ, των αυθεντικών θέσεων της ανανεωτικής αριστεράς για τον πλουραλισμό, την αυτονομία των κινημάτων, την άμεση δημοκρατία, την αυτοδιαχείρηση, την κοινωνία των πολιτών και τη μετατροπή της σε πολιτική κοινωνία κ.ά. Ακόμα και των ανανεωτικών δημοκρατικών θέσεων που είχαν εκφραστεί στο ΚΚΕ πριν το 13ο συνέδριό του και τη διάσπαση" του.

Βαθειά πεποίθηση μου, από την ίδρυση του Συνασπισμού ως ενιαίο κόμμα πολιτικής ενότητας μέχρι σήμερα και ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης και της κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου, της προϊούσης οικολογικής καταστροφής και της οικονομικής κρίσης, του θρησκευτικού φανατισμού, των πολέμων και των μεγάλων διεθνών οικονομικών και πολιτισμικών αντιθέσεων, οι κοινωνίες στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και διεθνώς περιμένουν ένα νέο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πρόταγμα που μόνο η νέα αριστερά, που θα απορρίψει τα παλιά δόγματα, πρότυπα και καθεστώτα, θα ξαναεμβαθύνει στην ουσία των φιλοσοφικών ιδεών του Μαρξ και των μετέπειτα συνεχιστών διανοητών, μπορεί να το προτείνει. Το πρόταγμα αυτό, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να βασίζεται στις ιδέες της απόρριψης της βίας ως μέσου για την κατάληψη της εξουσίας και του δημοκρατικού, μεταρρυθμιστικού δρόμου για το σοσιαλισμό, της άμεσης δημοκρατίας, της αυτοδιαχείρησης και της κοινωνίας των πολιτών και ενός νέου πολιτισμικού προτύπου σε αντίθεση με το σημερινό της απαξίωσης, του ατομικισμού, της διαίρεσης και του φανατισμού. Σε αυτή την κατεύθυνση μοχθούμε.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 11/06/2009
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΣΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Εφημερίδα «Αυγή»

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ Τʼ ΑΦΗΣΑΜΕ

Τελικά τα πράγματα και στο δικό μας Γαλατικό χωριό δεν πήγαν όσο καλά θέλαμε και περιμέναμε... Οι λόγοι είναι πολλοί, άλλοι αντικειμενικοί, άλλοι όχι. Σίγουρα, όμως, γνώμη επ'αυτού μπορεί να έχουμε όσοι /ες δώσαμε αυτή τη μάχη με όλες μας τις δυνάμεις, με τον ενθουσιασμό και τη χαρά που δίνει η συλλογική δράση,και ΟΧΙ οι Ντερμπεντέρηδες τηλεδικαστές και τα τοπικά φερέφωνά τους!!! Αυτοί που λυσσάξανε όλο το προηγούμενο διάστημα να την πέφτουν στο ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες του για τη δράση του το προηγούμενο διάστημα (Δεκέμβρης, Βοτανικός, Υμηττός, Γκιώνα, Αγ.Παντελεήμονας, Πανεπιστημιακοί κλπ.), εντείνουν τις επιθέσεις τους δίνοντας βήμα προνομιακά και αποκλειστικά σε όσα στελέχη του χώρου (πρώην και νυν) επιτίθενται συντασσόμενα με τη "γραμμή" τους! Αυτοί που μέχρι τώρα εγκαλούσαν το ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι ένα "συνονθύλευμα" χωρίς θέσεις, αυτοί τώρα μας εγκαλούν ότι "το παίζουμε", "με ύφος και τουπέ", και έχουμε "άποψη επί παντός του επιστητού"!!! (Τι από τα δυο συμβαίνει και πότε λέγανε ψέματα?)

Είναι σαφές ότι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, από όλες τις συνιστώσες, πρέπει να πάρουμε αυτή την υπόθεση στα χέρια μας.
ΜΑΖΙ να συζητήσουμε, να έπιχειρηματολογήσουμε, να χαρούμε, να στεναχωρηθούμε, να προβληματιστούμε για το τι έγινε.
ΜΑΖΙ να προγραμματίσουμε την επόμενη μέρα του ενωτικού μας εγχειρήματος. ΜΑΖΙ να οικοδομήσουμε πιο στέρεες σχέσεις, πιο δημοκρατικές δομές και δράσεις (μακριά από ομοσπονδοποιήσεις και παραγοντισμούς).
ΜΑΖΙ να χτίσουμε τη νέα συντροφικότητα, τη νέα κοινή δράση με το σεβασμό στις κοινές αποφάσεις και την απαιτούμενη αυτοδέσμευση.
ΜΑΖΙ όσοι /ες μπορούμε και θέλουμε. Οι υπόλοιποι, όσοι /ες δεν βλέπουν με "καλό μάτι" αυτό το "συνονθύλευμα", ας πειστούν πρώτα μέσα από τη δράση μας για τις προθέσεις, τους στόχους και την αποτελεσματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ και όταν πειστούν εδώ είμαστε!
Τα κεκτημένα μας, όμως, δεν θα τα απεμπολήσουμε προς όφελος μιας γενικής ενότητας, μακριά από αρχές, θέσεις και δράση. Ούτε στην Αγία Παρασκευή, ούτε Πανελλαδικά.
Προτείνω να κάνουμε μια μεγάλη, ανοιχτή συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ της Αγίας Παρασκευής, πιθανόν στην Πλατεία την ερχόμενη Δευτέρα 15/6 ή την Παρασκευή 19/6, για να μιλήσει και να ακούσει ο κόσμος μας τη φωνή μας, για να δούμε πραγματικά τι μπορούμε να κάνουμε από δω και πέρα.
Μέχρι τότε, αυτός ο ιστοχώρος μπορεί να εκφράσει (για ζύμωση) απόψεις, κρίσεις, θέσεις-αντιθέσεις, προτάσεις κλπ, όπως πάντα κάνει.
Ξεκινάμε!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ Τ'ΑΦΗΣΑΜΕ!
ΓΕΡΑ, ΜΠΡΟΣΤΑ, ΜΕ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ.

santasyriza

9 σχόλια:

kristo είπε...

Παραθέτω κάποιες σκέψεις σχετικά του σ/φου συνταγματολόγου Δ. Μπελαντή (είχε έρθει και είχε μιλήσει στην εκδήλωσή μας για το Δεκέμβρη στο Κωφών-Βαρηκώων). Σε πολλά σημεία καλύπτομαι απόλυτα!

Πρώτες σκεψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα του Σύριζα
Προσδιορισμός- Το αποτέλεσμα είναι πολύ αρνητικό . Αυτό κρίνεται τόσο από το απόλυτο ποσοστό (κάτω από 5 %) όσο και από το γεγονός της μεγάλης απόστασης από το ΚΚΕ και από το γεγονός ότι μας ξεπερνά το ΛΑΟΣ (αυτό είναι το χειρότερο από όλα) ΄. Ενώ στοχεύαμε στην τρίτη θέση , είμαστε στην πέμπτη και παρ’ολίγον στην έκτη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε σχέση με τις βουλευτικές του 07 έχουμε διαρροές τόσο προς το ΠΑΣΟΚ όσο και προς τους Οικολόγους και τα μικρότερα κόμματα .
Οι αιτίες είναι σύνθετες και πολύπλευρες
1. Η ορμή και η ομοφωνία της επίθεσης του συστήματος εναντίον μας
Από τον Δεκέμβρη και μετά και ακριβώς επειδή σταθήκαμε στο πλευρό του Δεκέμβρη ακολούθησε μια λυσσαλέα επίθεση όλων των καθεστωτικών μηχανισμών εναντίον μας . Τόσο τα ΜΜΕ όσο και τα κυρίαρχα κόμματα εμάς έβαλαν κυρίως στο επίκεντρο.
Στα πλαίσια της Αριστεράς αυτόν τον ρόλο ανέλαβε να διεκπεραιώσει το ΚΚΕ , το οποίο στις μέρες του Δεκέμβρη λειτούργησε σαφώς ως ο εφεδρικός στρατός του συστήματος και κατά κυριολεξία πρόδωσε τους αγώνες της νεολαίας.
Η επίθεση αυτή συνέκλινε και με σοβαρές αμφισβητήσεις της γραμμής μας από το εσωτερικό του ΣΥΝ , στις οποίες θα αναφερθούμε παρακάτω.
2. Η εσωτερική αμφισημία και υπονόμευση ως προς βασικές όψεις της πολιτικής μας.
Αυτή η αμφισημία και αντιφατικότητα καλύπτει όλα τα βασικά ζητήματα της γραμμής μας. Δίνεται προς τα έξω η εικόνα δυο και περισσότερων κομμάτων μέσα σε ένα. Έτσι, κορυφαία ζητήματα όπως η κριτική στην ΕΕ , το ζήτημα της συγκυβέρνησης με την Κεντροαριστερά , η αμφισβήτηση του Συμφώνου Σταθερότητας , η γραμμή μας τον Δεκέμβρη, αντικρούονται σθεναρά και απαντιούνται τελείως διαφορετικά από την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ και την παρουσία των εκπροσώπων της στα ΜΜΕ .
Αυτή η εικόνα υπονομεύει σαφώς την συνεκτικότητα και τον πολιτικό προσανατολισμό του Σύριζα. Αν δεν ληφθούν μέτρα, αυτή η αμφισημία θα οδηγήσει στη διάσπαση ή στον πλήρη εκφυλισμό του Σύριζα. Τα φαινόμενα τύπου της υποχώρησης στην ΠΟΣΔΕΠ ήδη μας στοίχισαν ακριβά.
Εν τέλει, έχουμε μια διαρκή μετάθεση όψεων κρίσης του ΣΥΝ σε όψεις κρίσης του Σύριζα.
3. Η υποχώρηση από την σθεναρή υποστήριξη του Δεκέμβρη
Μετά από την απολύτως σαφή στάση μας κατά τον Δεκέμβρη, υποχρεωθήκαμε κάτω από την πίεση του συστήματος και την ρητορεία περί κουκουλοφόρων να λειάνουμε την γραμμή μας και να υποχωρήσουμε στα σημεία μιλώντας και μεις για τυφλή βία, ζητήματα ασφάλειας και αστυνόμευσης κλπ. Έτσι ενώ πληρώσαμε το κόστος στους συντηρητικούς ψηφοφόρους της Αριστεράς δεν το αναπληρώσαμε προς τα ριζοσπαστικά ρεύματα της νεολαίας, τα οποία δεν μπορέσαμε να καλύψουμε ικανοποιητικά.

10 Ιουνίου 2009 στις 4:59 μ.μ.

kristo είπε...

...ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΧΟΛΙΟ...

4. Το πρόβλημα του κυβερνητισμού
Δεν έχουμε απαντήσει με σαφήνεια πως τοποθετούμαστε στο ζήτημα της διακυβέρνησης της χώρας . Έτσι αφήνονται περιθώρια και προς την γραμμή του κυβερνητισμού και προς την γραμμή της σύγχυσης. Μετά από την παρουσίαση των 15 σημείων, τα οποία έδιναν μια ελάχιστη απάντηση στο πρόβλημα και ξρεκαθάριζαν κάπως πως βλέπει η Αριστερά το κυβερνητικό , και την ουσιαστική απόσυρσή τους στη συνέχεια μείναμε ακάλυπτοι στο ζήτημα αυτό. Αυτό μαε στοίχισε μια σοβαρή υπεροπλία του ΠΑΣΟΚ απέναντί μας και την απώλεια ενδιάμεσου κόσμου.
Συνοπτικά θα έπρεπε να μείνουμε σε μια γραμμή σαν τα 15 σημεία , η οποία θα εξηγούσε ότι έχουμε σαφείς αρχές και ότι η αδυναμία συγκυβέρνησης οφείλεται στην νεοφιλελεύθερη και νεοσυντηρητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
5. Η πορεία γραφειοκρατικοποίησης του Σύριζα και η αμοιβαία αποδυνάμωση
Όπως έχει ορθά επισημανθεί από το κείμενο «Το δεύτερο Κύμα» η πορεία από την 1η ως την 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σημαδεύτηκε από μια σοβαρή γραφειοκρατικοποίηση του Σύριζα
Αντί για το άνοιγμα του Σύριζα στους ανένταχτους/ες και για μια πλούσια εσωτερική δημοκρατική ζωή κυριάρχησε μια λογική ισορροπιών και διαβουλεύσεων ανάμεσα στις οργανώσεις και η πλήρης παραγνώριση του ρόλου των ανένταχτων αλλά και των μικρότερων συνιστωσών. Έτσι, προέκυψε ένα γραφειοκρατικό σχήμα που μείωσε ακόμη και την διαθεσιμότητα και συμμετοχή των ανένταχτων στην εκστρατεία του Σύριζα και ώθησε πολλούς/ές στην αποστράτευση. Επιπλέον, συχνά αυτό το γραφειοκρατικό σχήμα αποδυνάμωσε λόγω των ισορροπιών του και την δυναμική των μειζόνων συνιστωσών.

Το αποτέλεσμα είναι σε σημαντικό βαθμό συνισταμένη αυτής της αρνητικής παραμέτρου.
6.Η δυσκολία ανάδειξης νέων στελεχών –πολιτικοοργανωτικό πρόβλημα
Τα πολιτικά προβλήματα που προαναφέρθηκαν γεννά και αντίστοιχα οργανωτικά . Η γραφειοκρατικοποίηση μπλοκάρει το άνοιγμα στην κοινωνία, τη μαζικοποίηση και την πλήρη συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες . Έτσι μπλοκάρεται και η ανάδειξη νέων στελεχών βγαλμένων μέσα από τα κοινωνικά κινήματα και περιορίζεται η συτελεχική ανάδειξη στη σχέση μεταξύ των συνιστωσών και τις επιλογές τους.
- Μεγάλη επίθεση πολ συστήματος και ΚΚΕ
- δυαρχία ηγεσίας μη ξεκαθαρισμένη και οργανωτικά προβλήματα
- γραφειοκρατικοποίηση Σύριζα και μη δημιουργία δομών υποδοχής των κινημάτων και της κοινωνίας- μη συγκρότηση του Σύριζα

10 Ιουνίου 2009 στις 4:59 μ.μ.

RAVEIONIST είπε...

Ας το κάνουμε Τετάρτη καλύτερα.

10 Ιουνίου 2009 στις 11:52 μ.μ.

RAVEIONIST είπε...

Ας την κάνουμε καλύτερα την Τετάρτη

10 Ιουνίου 2009 στις 11:54 μ.μ.

kristo είπε...

Ναι, να τον κάνουμε Τετάρτη!!!
Any other comments?
Γραμματεία (ίσως?) για προετοιμασία?

11 Ιουνίου 2009 στις 1:10 π.μ.

RAVEIONIST είπε...

Γραμματεία βλέπω να μπορεί να γίνεται την Παρασκευή 12/6.
Προτείνω επίσης τον χωρισμό της κουβέντας σε δύο μέρη.
1ο Μέρος: εκτίμηση αποτελέσματος, εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ
2ο Μέρος: Προτάσεις διεξόδου

11 Ιουνίου 2009 στις 8:41 π.μ.

kristo είπε...

Είμαι κι εγώ σύμφωνος για ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ αύριο, ας γίνει όμως νωρις (18:00), μήπως και βγούμε καμιά έξοδο επιτέλους!!!
Προτείνω να μας φιλοξενήσει το BREEZE (μέσα ή έξω, αναλόγως των περιστάσεων).
Στα θέματα έχω να προτείνω και τη δημιουργία ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ για καταγραφή και έλεγχο επαφών κι επιρροών.
ΧΠ

11 Ιουνίου 2009 στις 3:38 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

OK, Γραμματεία αύριο στις 18.00, δυστυχώς θα πρέπει να αποχωρήσω γύρω στις 20.00.
Θα ενημερώσω Μάκη και Θράσο.
ΧΒ

11 Ιουνίου 2009 στις 8:42 μ.μ.

kostas karampas είπε...

pol'y σωστά τα λέει ο σύντροφος μπελαντης.Η λύση είναι η διάσπαση του συνασπισμού με την εκδίωξη της ανανεωτικής πτ'ερυγας για να μείνουνε οι αριστεροί στο συν -συριζα και οι φίλοι του πασοκ να πάνε πασοκ ή όπου αλλόυ θέλουνε

12 Ιουνίου 2009 στις 10:49 μ.μ.

 

Η θεωρία του ψηφοφόρου τιμωρού (και οι συνυποδηλώσεις της)

Τα δύο συνθήματα του ΠΑΣΟΚ «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» και «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» είναι αυτά που μονοπώλησαν σχεδόν το ενδιαφέρον των σχολιαστών αυτών των ευρωεκλογών, αλλά και των κομματικών του αντιπάλων. Και το μεν «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» ήταν και είναι σύνθημα της αριστεράς, τo δε «βουλιάζουμε ή αλλάζουμε» είναι ένα ευφυολόγημα που ταιριάζει απόλυτα με την πασοκική αοριστολογία. . Αυτά ωστόσο που ελάχιστα τράβηξαν την προσοχή όχι μόνο των ΜΜΕ αλλά και τη δική μας, με ενοχλεί σφόδρα είναι τα συνθήματα του τύπου «σου είπαν ψέματα / τιμώρησέ τους» και «φόβησέ τους» που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ αλλά δυστυχώς και άλλοι, ακόμα και εντός του ΣΥΡΙΖΑ (τα κουκουέδικα επιχειρήματα αποτελούν μια παράδοση με βαθιές ρίζες μέσα στην αριστερά…)
Τα συνθήματα αυτά θυμίζουν την απατημένη σύζυγο που κάνει τα ίδια με το μοιχό σύζυγο όχι γιατί το πιστεύει, όχι γιατί το αισθάνεται, αλλά για να τον «τιμωρήσει»!!!
Η Αλέκα λοιπόν, κλείνει το μάτι στους δεξιούς και τους πασόκους, τους λέει, «σας εξαπάτησαν! Ελάτε μαζί μας, όχι για να κάνουμε σχέση, αλλά για να τους τιμωρήσετε»!!! Γιατί, τελικά, τι σημαίνει τιμωρία και γιατί τιμωρούμε κάποιον; Νομίζω ότι είναι προφανές ότι τιμωρούμε αυτόν που θέλουμε να διορθώσουμε, να συνετίσουμε, κλπ.

Εξ άλλου, σύμφωνα με κάποιες δοξασίες περί συζυγικής πίστης, οι «παρασπονδίες» που γίνονται με το σκοπό της «τιμωρίας» δεν μετράνε ως απιστίες, αφού γίνονται με καλό σκοπό… Οι ψηφοφόροι λοιπόν της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ που καλούνται να ψηφίσουν ΚΚΕ μπορούν να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους: δεν θα …αμαρτήσουν, αφού μπορούν να ψηφίσουν το κόμμα της Αλέκας διατηρώντας την ιδεολογική και πολιτική τους τοποθέτηση, από την οποία παρεξέκλιναν άλλοι: αυτοί που τους πρόδωσαν και τους εξαπάτησαν. Η κίνηση αυτή, όπως και κάθε τιμωρία, όπως θυμόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια, θα έχει αποτέλεσμα: κατ’ αρχήν την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ, αλλά (μιας και κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική ιδέα για τους ψηφοφόρους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και τη «διόρθωση» της πορείας των δύο μεγάλωνα κομμάτων που θα πάρουν το «μήνυμα». Αν λοιπόν ο συντηρητικός ψηφοφόρος κάνει σήμερα μια εφήμερη «απιστία» στο κόμμα του, μπορεί να την κάνει για να «σώσει τη σχέση του». Με μια φλωράκεια διατύπωση, θα λέγαμε «ο που αγαπάει παιδεύει».
Το πρόβλημα με αυτή την εκλογική τακτική δεν είναι μόνο το προφανές ότι δεν αλλάζει συνειδήσεις, αφού καταφεύγει στην ήσσονα προσπάθεια προσέλκυσης της ψήφου και μόνον ως μορφής διαμαρτυρίας. Η τακτική αυτή είναι και εκλογικά ατελέσφορη ακριβώς γιατί παραιτείται από τον αγώνα για την προβολή ενός άλλου αξιακού κόσμου (της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της συναδέλφωσης,…) και αρκείται στη μίζερη επισήμανση των μικρών ή μεγαλύτερων αποστάσεων μεταξύ των επαγγελιών και των πεπραγμένων της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.
Η αριστερά που συνοψίζει την εκλογική της μάχη στο σύνθημα «σου είπαν ψέματα, τιμώρησέ τους» τελικά παραιτείται από το καθήκον να συλλάβει και να ασκήσει κριτική στην (αντιφατική) ενότητα του πολιτικού λόγου και της πολιτικής πράξης των κομμάτων εξουσίας, την ενότητα εκείνη χάρη στην οποία τα δύο κόμματα εξουσίας ηγεμονεύουν στην πολιτική σκηνή επί 37 συνεχόμενα έτη. 

By RAVEIONIST στις Ιουνίου 03, 2009

Η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΝ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ

ΤΡΙΤΗ 2/6 - 19.30 - ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΤΖΙΑ

Την Τρίτη 2 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Αθήνα, με ομιλητή τον Πρόεδρο του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα.

Θα χαιρετίσουν οι Δημήτρης Παπαδημούλης και Γιάννης Θεωνάς.

Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί στην πλ. Κοτζιά, στις 7.30 μ.μ.

 

By kristo στις Μαΐου 30, 2009  

Πολιτική Συγκέντρωση ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Παρασκευής

Η Πολιτική Συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ της Αγίας Παρασκευής για τις ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ θα γίνει την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 Μάη στις 20:00 στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ της Αγ. Παρασκευής.

 

Ομιλητές θα είναι ο Κ. Ήσυχος και η Αγγ. Σαπουνά.

 

Πριν την έναρξη της εκδήλωσης θα συμπληρωθούν οι κατάλογοι των εκλογικών αντιπροσώπων για τα εκλογικά τμήματα.

 

Στείλτε προτάσεις και ιδέες για την οργάνωση και το περιεχόμενο της εκδήλωσης!!!

Ανώνυμος είπε...

παρακαλώ όπως αναρτησετε την εκδηλωση συριζα γερακα που θα γίνει την Δευτέρα 1 ιουνιου και ώρα 8.30 το βραδι στην κεντρικη πλατεια γερακα.
ομιλήτρια η ελένη σωτηρίου
χαιρετισμοί από τον Μπατσίλα Γιάννη ΔΗΚΚΙ και ΧΡ.ΠΙΛΑΛΗ

ΚΑΙΤΗ ΘΕΟΧΑΡΗ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΓΕΡΑΚΑ

29 Μαΐου 2009 στις 12:46 μ.μ.

ΒΙΑ - ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Ζούμε στην Καμπούλ, στο Φαρ-Ουέστ όπως λένε τα κανάλια και οι πολιτικοί του συστήματος ή συμβαίνει κάτι άλλο;…

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

• Αστυνομοκρατία, με τους συνεχείς ελέγχους χωρίς λόγο της αστυνομίας σε νέους και μετανάστες, στην εξέγερση του Δεκέμβρη, στις απεργίες και τις διαδηλώσεις.
• Τρομοκρατία στους χώρους εργασίας με την απειλή της απόλυσης και το πρόσχημα της κρίσης.
• Επιθέσεις του εργοδοτικού και φασιστικού παρακράτους (Κ. Κούνεβα, επιθέσεις νέο-ναζί, δολοφονίες μεταναστών στο Αλλοδαπών, ρίξιμο χειροβομβίδας στο Στέκι Μεταναστών…).
• H βία του κράτους και του παρακράτους, τα οποία προκαλούν και αναπαράγουν τη βία, θεωρείται «νόμος της φύσης».
• Στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα της Αριστεράς.
• Βομβαρδισμός με εικόνες και ειδήσεις βίας από τα ΜΜΕ καθώς και ιδεολογική τρομοκρατία («δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την κρίση παρά η λιτότητα» - «όποιος έχει θέσεις αντίθετες με τις κυρίαρχες είναι ξεπερασμένος ή ουτοπιστής»).
• Θέλουμε να υπογραμμίσουμε μια επιπλέον ευθύνη των ΜΜΕ. Η προβολή βίαιων γεγονότων ανατροφοδοτεί τη δημιουργία τους. Γιατί, όταν κάποιος ξέρει, ότι θα γίνει «πρώτη είδηση σ το δελτίο των 8» , είναι σα να του λένε να «τα σπάσει».
• Υπάρχει αύξηση της καθημερινής εγκληματικότητας; Ναι.

Αυτή αφορά κυρίως κλοπές, διαρρήξεις, ληστείες δηλαδή είναι άμεσα συνδεδεμένη με την τεράστια αύξηση της φτώχειας και της ανέχειας.
Με πάνω από 1εκ άνεργους και φτωχούς, ακόμη κι αν στήσουν έναν αστυνομικό στην είσοδο κάθε πολυκατοικίας, ο 1ος όροφος θα κλέβει το 2ο!

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΜΕΡΕΣ: ΛΥΣΗ Ή ΜΥΘΟΣ;
Κατ’ αρχάς… υπάρχει μεγαλύτερη αστυνόμευση! Η ασφυκτική παρουσία και δράση των ΜΑΤ, οι προσαγωγές διαδηλωτών… Επίσης, η Ελλάδα είναι 1η χώρα στην ΕΕ και 5η παγκοσμίως σε αναλογία αστυνομικών ανά κάτοικο (Ελλάδα 1:200, Γερμανία 1:350, Γαλλία 1:417 στοιχεία Ιντερπόλ).
Η πράξη αποδεικνύει ότι οι κρατούντες δεν ενδιαφέρονται για την προστασία στην καθημερινότητα, αυτό που θα όφειλε να είναι το έργο της αστυνομίας. Πολλές φορές συμβαίνει και το αντίθετο π.χ. τα Α.Τ. δεν έχουν προσωπικό για περιπολίες αλλά στη φύλαξη «υψηλών» προσώπων (3000 αστυνομικοί), στα ΜΑΤ…περισσεύει(!), η επιδεικτική απουσία και η αδιαφορία των αστυνομικών δυνάμεων μπροστά σε βιαιοπραγίες αλλά και οι «κουκουλοφόροι»-ασφαλίτες να σπάνε μαγαζιά και να επιτίθενται σε πολίτες!
Επίσης, ο πολλαπλασιασμός των καμερών και γενικά του κατασταλτικού οπλοστασίου δεν μείωσε την εγκληματικότητα, υπάρχει πλέον διεθνής εμπειρία (Μ.Βρετανία).

ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ,
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΤΗΝ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, ΤΗΝ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ, ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ…
… η ΝΔ, το συγκυβερνητικό ΛΑΟΣ, τα κυρίαρχα ΜΜΕ δε λένε κουβέντα.
Η καθημερινότητα της πλειοψηφίας των εργαζομένων, γυναικών και αντρών, μεταναστών και ελλήνων, δεν τους αφορά!
Το ΠΑΣΟΚ μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση αποδεικνύει ότι «ούτε θέλει ούτε μπορεί». Ο Γ. Παπανδρέου συντρώει και συμπίνει με τραπεζίτες και επιχειρηματίες, ενώ οι προτάσεις του ως συμπολιτευόμενη «αντιπολίτευση» είτε δε διαφέρουν από αυτές της κυβέρνησης είτε είναι γενικόλογες αοριστολογίες χωρίς δέσμευση. Ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ συναινεί στην τρομοκράτηση του κόσμου και στη λογική της μεγαλύτερης αστυνόμευσης. Έτσι ώστε αν γίνει κυβέρνηση να έχει έτοιμο το οπλοστάσιο για να αντιμετωπίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια! Και «φυσικά» απέχει από κάθε κινητοποίηση!
Ο βομβαρδισμός με τρομοϋστερία και τα μέτρα αστυνομοκρατίας είναι τα «όπλα» με τα οποία το σύστημα προσπαθεί να μας ξανακλείσει στα σπίτια και στους καναπέδες μετά το Δεκέμβρη. Και να θωρακιστεί μπροστά στους ακόμη πιο μεγαλειώδεις «Δεκέμβρηδες» που θα έρθουν. Γιατί, τόσο η κρίση όσο και η προφανής αναξιοπιστία των ιδεολογημάτων περί «ελεύθερης αγοράς» και του πολιτικού συστήματος (ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΠΑΣΟΚ, αστυνομία, δικαιοσύνη, εκκλησία) καθώς και η ύπαρξη μιας μαχητικής Αριστεράς θα φέρουν λαϊκές εκρήξεις πολύ πιο έντονες και ριζοσπαστικές. Αυτό φοβούνται! Και γι’ αυτό δείχνουν τα δόντια τους!
Αν αφήσουμε τις εκφοβιστικές απόψεις και τις υστερικές κραυγές και δούμε την πραγματικότητα ορθολογικά, συνειδητοποιούμε ότι η παρούσα κρίση και το αδιέξοδο δημιουργούν μια απελπισία και μια ασφυξία. Το αίσθημα αδικίας μεγαλώνει μέσα στον καθένα από εμάς. Η ανάγκη να γίνει κάτι, να αλλάξουν τα πράγματα είναι επείγουσα και πιεστική. Το σύστημα και οι εκφραστές του αποδεικνύονται άκρως ανάλγητοι.
Αυτή η κατάσταση είναι που τροφοδοτεί και τα καταστροφικά ξεσπάσματα.
Αν δεν το κατανοήσουμε δεν θα μπορέσουμε να σκεφτούμε λύσεις.
Επισημαίνουμε το ότι οι βίαιες ενέργειες αποδεικνύονται όχι μόνο πολιτικά ανώριμες αλλά και φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Οι βίαιες –αυτοαποκαλούμενες– πρωτοπορίες όχι μόνο δεν άλλαξαν πότε τον κόσμο αλλά συνέβαλαν στον εκφοβισμό των συνειδήσεων και στη δικαιολόγηση αυταρχικών μέτρων από τους ισχυρούς (Ιταλία ‘70, Γερμανία).
Λύσεις υπάρχουν. Ριζοσπαστικά και ουσιαστικά μέτρα προστασίας του εισοδήματος και των αναγκών των πολιτών.
Ο «Δεκέμβρης» ήταν ένας σταθμός σ’ αυτήν την πορεία. Οι καθημερινοί αγώνες για διεκδικήσεις προς όφελος των εργαζομένων, το ζωντάνεμα σε διάφορες γειτονίες μέσα από διεκδικήσεις ελεύθερων χώρων και γιορτές (Άλσος Παγκρατίου, Ελαιώνας, Ελληνικό, Γουδί, πάρκο Κύπρου, δεντροφύτευση του πάρκινγκ της Χ. Τρικούπη, γιορτή στον Αγ. Παντελεήμονα με εκατοντάδες Έλληνες και μετανάστες, στο Μοσχάτο για την Κ. Κούνεβα κλπ.) είναι η συνέχεια.

ΣΥΡΙΖΑ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Τηλ: 6988719448. E-mail: syrizank@otenet.gr

Αντιγράφω από το ΣΥΡΙΖΑ Ν. Κόσμου. (ως ΘΕΣΗ, και όχι ως ...)

1 σχόλιο:

kristo είπε...

Ένα σχόλιο απ' τα παλιά...

Ποιοί είσαστε εσείς
Ποιοί είσαστε εσείς
που τα λόγια μας
τα κάνετε μπροσούρες
οτοβλεψίες, κρυπτομούρες
μ' ένα καλάμι στα μπαλκόνια
για άνοιξης λέτε χελιδόνια
Ποιοί είσαστε εσείς

Ποιοί είσαστε εσείς
που τα λόγια μας
συνεντεύξεις σε φυλλάδες
και άρες μάρες κουκουνάρες
να σας το πω κωλοαγάδες
απόκληροι παραμυθάδες
Ποιοί είσαστε εσείς

Ποιοί είσαστε εσείς
που τα λόγια μας
κάνετε σύνθημα για βία
τρελή μυθολογία
κράτος εν κράτη αστυνομία
πρόσεχε φίλε τη γωνία
μη συγκρουστείς

Ποιοί είσαστε εσείς

Βία στη βία
βία μη βία
η αμοιβή χα
Βία στη βία
η αμοιβή χα
βία μη βία
Μη μπερδευτείς
η αμοιβή χα
βία στη βία
Ποιοί είσαστε εσείς

Παύλος Σιδηρόπουλος

18 Μαΐου 2009 στις 11:12 μ.μ.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ και ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΥΣ

Αγία Παρασκευή Αθήνα, Δευτέρα 11 Μαΐου 2009, 19:30 στο 2ο Γυμνάσιο Αγ. Παρασκευής

Διοργανώνεται από την Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής

 

Σε έναν Υμηττό που καπνίζει ακόμα από τις περσινές φωτιές, επιχειρείται η τσιμεντοποίησή μεγαλύτερου μέρους του ορεινού του όγκου με την κατασκευή νέων αυτοκινητόδρομων.. Μπροστά στην επαπειλούμενη καταστροφή του, το κόστος στις ζωές μας θα είναι τεράστιο. Οι πρόσφατες αλλαγές στις χρήσεις γης επιτρέπουν και την κατασκευή αναψυκτηρίων μέσα στο δάσος, ενώ έχει ακουστεί και η ιδέα του υπόγειου πάρκινγκ! Απέναντι στην τσιμεντοποίηση του βουνού που περπατάμε και αναπνέουμε, απαντάμε με αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά και συνεχίζουμε την ενημέρωση μέχρι και το τελευταίο σπίτι στο λεκανοπέδιο... 

 

By RAVEIONIST στις Μαΐου 08, 2009  

ΔΗΛΩΣΗ ΓΡΙΒΕΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ 29-4-09

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΓΡΙΒΕΑ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ – ΠΡΩΗΝ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥ
ΣΤΟ Δ.Σ. 29-4-09

Είναι γεγονός ότι μικρή μερίδα του τοπικού μας τύπου ασπάζεται το φαινόμενο του κιτρινισμού. Συνεπώς το πρόσφατο δημοσίευμά της «Γειτονιάς» δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Βεβαίως στη δημοκρατία επιτρέπεται και ο κιτρινισμός… Ιδιαίτερα μάλιστα στην δημοκρατική παράταξη έχουμε μάθει να σεβόμαστε την ανεξαρτησία του τύπου !

Όμως η προαναφερθείσα εφημερίδα τα δύο τελευταία χρόνια εμφανίζεται Βασιλικότερη του Βασίλη (Γιαννακόπουλου)… Χωρίς να μας ρωτήσει παριστάνει ότι πρεσβεύει τις απόψεις του «ΜΑΖΙ». Πολλάκις λιβελογραφεί κατά πολιτικών μας φίλων και αντιπάλων παραπλανώντας τους συμπολίτες μας που νομίζουν ότι εμείς ασπαζόμαστε την «κίτρινη» επιχειρηματολογία της. Φυσικά είναι δικαίωμά της. Είναι όμως και δικό μας δικαίωμα να ξεκαθαρίσουμε ιδεολογικά ότι στην παράταξή μας δεν χωράνε νεόκοποι «Γεωργαλάδες» !

Το συγκεκριμένο δημοσίευμα με τίτλο «ο κατήφορος της ντροπής» καταπιάνεται με 3 ζητήματα :

Πρώτον προσπαθεί να πείσει ότι το Da Vinci είναι ένα κόσμημα και ότι οι συνεταίροι του νόμιμα έκαναν ότι έκαναν στο κτήμα Σιστοβάρη. Φυσικά είναι δικαίωμά της να θεωρεί ηθικό αυτό το συνεταιρισμό. Δηλαδή ιδιωτών εργολάβων με ενεργούς (την προηγούμενη τετραετία) πολιτικούς παράγοντες (της Ν. Δ. και του Δήμου) που παραπλάνησαν ίσως και την ίδια τους την παράταξη. Είναι όμως και δικό μας δικαίωμα να βλέπουμε σ’ όλα αυτά πιθανή κατάχρηση εξουσίας και δόλο κατά του Δήμου.

Δεύτερον ενοχοποιεί το κίνημα πολιτών που διαμαρτυρήθηκε πρόσφατα για το κτήμα Σιστοβάρη. Φυσικά είναι δικαίωμά της να ανασύρει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας χουντικούς χαρακτηρισμούς για κάθε προοδευτικό ή έστω «αιρετικό» πολίτη. Να τους αποκαλεί «πανούκλα», «ρεμπεσκέδες», «αλανιάρηδες», «κλωνοποιημένα τσιράκια αναρχικών» κ.α. Δικαίωμά της είναι επίσης να ανασύρει από την αντικομουνιστική προπαγάνδα του απώτερου παρελθόντος τους «ιστούς της αράχνης». Βεβαίως κι εμείς δεν συμφωνούμε με την ρίψη αυγών ή την αναγραφή υβριστικών συνθημάτων , αν και στον βαθμό που συνέβησαν. Είναι όμως καθήκον της κεντροαριστερής παράταξης να καταδικάσει απερίφραστα το ακροδεξιό αυτό παραλήρημα.

Τέλος επιτίθεται στον Γιάννη Σταθόπουλο γιατί συμμετείχε στην προαναφερθείσα κινητοποίηση για το Da Vinci. Φυσικά είναι δικαίωμα του κάθε «Νικολαφέρη» να χρεώνει σε αναγνωρισμένα στελέχη της δημοκρατικής αριστεράς «αναρχοαυτόνομες κινήσεις στο σκοτάδι» κουκούλες κλπ. Είναι όμως καθήκον της δικής μας προοδευτικής παράταξης να αντιμετωπίζει τους δημοτικούς της αντιπάλους μόνο με πολιτικά επιχειρήματα και άμιλλα ιδεών. Να καταδικάζει με σαφήνεια κάθε ακροδεξιά επίθεση όταν μάλιστα αυτή τους γίνεται με «κίτρινο» τρόπο.

Η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ «ΝΙΚΟΛΑ-ΦΕΡΗΔΕΣ» ΚΑΙ «ΓΕΩΡΓΑ-ΛΩΤΗΔΕΣ»

3 σχόλια:

kristo είπε...

Επιτέλους, "ξυπνάνε" οι επαγγελματίες αντιδήμαρχοι, οι αρριβίστες συνοδοιπόροι, οι "ΜΑΖΙ"!!!
Βέβαια, έχουν άποψη για τους "ΓΕΩΡΓΑΛΑΔΕΣ" του τοπικού τύπου ΜΟΝΟΝ αφού τους έχει αγγίξει η λάσπη που πετιέται ανεξέλεγκτα στον ανεμιστήρα!
Θέλουνε, φαίνεται, να ξεχνάμε ότι η "ΓΕΙΤΟΝΙΑ" ήταν αυτή που διέσπειρε την ψευδή είδηση ότι η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ θα στήριζε την παράταξη των Γιαννακόπουλου-Γριβέα τη 2η Κυριακή των Δημοτικών εκλογών.
Ότι η "ΓΕΙΤΟΝΙΑ" ήταν αυτή που ΣΚΑΙΟΤΑΤΑ επετίθετο κατά της Αριστεράς, των ομοφυλόφυλων, των μαύρων και καθ'ενός που ξεφεύγει από το μέτρο του δρ.Mέγκελε.
Όταν ήταν εκλεκτός συνδαιτημόνας τους ο κ. Νικολαΐδης.
Δεν πειράζει, ποτέ δεν είναι αργά να καταδικάσει κανείς το φίδι που έθρεφε στον κόρφο του. Αλλά, μήπως είναι πολύ αργά για να διαχωρήσει τη θέση του από το (ημι?)επίσημο όργανο της κοινής παράταξης Γριβέα-Γιαννακόπουλου;
Δυστυχώς για τους πρώην αντιδημάρχους και όψιμους ανανήψαντες, ΕΧΟΥΜΕ ΜΝΗΜΗ!
Αυτά τα λίγα (και πολλά είναι), καθώς "ώδινεν όρος και έτεκεν μυν"!
ΥΓ. Η ιστορία, απλώς, θυμίζει πάντα την ΑΥΡΙΑΝΗ.

9 Μαΐου 2009 στις 12:29 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

Καλό θα είναι,όμως,να προσθέσετε και πού ανήκει ο κος Γριβέας!

Διότι υπάρχουν κι οι νεότεροι κάτοικοι που δε γνωρίζουν πού συμμετέχει και ποιον στηρίζει ο κος Γριβέας!!!

13 Μαΐου 2009 στις 11:21 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Ο κος Γριβέας ανήκει στη παράταξη "ΜΑΖΙ" του ΠΑΣΟΚ. Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Το πραγματικό θέμα είναι πως οι αυτοαποκαλούμενες ως "προοδευτικές" δημοτικές παρατάξεις είναι δέσμιες της αγοράς της τοπικής ψήφου. Για να μην χάσουν εκλογική βάση "συμπράττουν" ενίοτε και με αμφιλεγόμενες προσωπικότητες - φορείς ακροδεξιών η λαϊκιστικων πρακτικών. Οι ηθικές - πολιτικές και αξιακές εκπτώσεις που κάνουν είναι απαραίτητες για τη δημοτικότητα τους και την αναπαραγωγή της τοπικής αναγνωρισιμότητας τους. Γι' αυτό και οι όποιες ανοικτές συνελεύσεις γίνονται θα πρέπει εκτός από την συμμετοχή του κόσμου να επιδιώκουν και την ηθική καταδίκη αυτού του πολιτικού lifestyle και της "εμπορεύσιμης" ψήφου.

Raveionist

15 Μαΐου 2009 στις 8:59 π.μ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Αθήνα 23/4/2009
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2009
Εγκύκλιος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ προς τις νομαρχιακές, τοπικές και θεματικές επιτροπές

Σύντροφοι/ συντρόφισσες

Με δεδομένα ότι η φετινή Πρωτομαγιά πέφτει Παρασκευή ( τριήμερο), ότι το ΠΑΜΕ συνεχίζει την διασπαστική του πολιτική στο σ.κ. με ξεχωριστές συγκεντρώσεις και ότι οι δυο παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ έχουν συμβάλλει τα μέγιστα ώστε το σ.κ. να βρίσκεται σε οργανωτική, πολιτική, συνδικαλιστική αναξιοπιστία και παραλυσία σε σχέση με τις ανάγκες των εργαζόμενων, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο σ.κ. έχουμε την δυνατότητα να προβάλλουμε τα εξής χαρακτηριστικά κινηματικά, αντί-νεοφιλελεύθερα, αντικαπιταλιστικά πολιτισμικά και πολιτιστικά στοιχεία στις φετινές συγκεντρώσεις – πορείες.

Το πολιτικό περιεχόμενο των ψηφισμάτων και το προπαγανδιστικό υλικό θα εκφράζει το ενωτικό, διεθνιστικό, αντί-καπιταλιστικό, αντί-νεοφιλελεύθερο, αντί-ρατσιστικό, αντί-ξενοφοβικό πλαίσιο που οι δυνάμεις μας προβάλουν. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και οι επιπτώσεις των πολιτικών που δεν την αντιμετωπίζουν αλλά την τροφοδοτούν σε βάρος της εργασίας, όπως και η ανάγκη αντίστασης στην επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι επιχειρήσεις στους εργαζόμενους (με μαζικές απολύσεις, διαθεσιμότητες, μείωση ωρών ή ημερών εργασίας με ταυτόχρονη μείωση των αποδοχών, πάγωμα ή μείωση μισθών κλπ) με πρόσχημα την οικονομική κρίση, αποτελούν αποτελούν βασικές προτεραιότητές μας. Ταυτόχρονα θα δώσουμε ιδιαίτερο βάρος στο ζήτημα της επισφάλειας που δεν αφορά πλέον μόνο τους ελαστικά εργαζόμενους και τους ανέργους αλλά το σύνολο των εργαζομένων κυρίως στον ιδιωτικό τομέα που ανησυχεί για τις θέσεις εργασίας αλλά και για το πάγωμα ή τη μείωση του μισθού τους.

Ως κεντρικά συνθήματα για το θέμα της κρίσης θα έχουμε τα εξής:

• Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους.
• Την κρίση να πληρώσουν το κεφάλαιο και οι τραπεζίτες.
• Με τους αγώνες μας θα ανατρέψουμε το νεοφιλελευθερισμό.
• Ενωτικά και Αριστερά αλλάζουμε το τοπίο σε Ελλάδα και Ευρώπη
• Πανευρωπαϊκή Αντίσταση στα σχέδια της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων.
• Το μέλλον μας γράφεται στους δρόμους.

Ως κεντρικά αιτήματα για τους εργαζόμενους θα θέσουμε τα εξής:

Να παρθούν μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας, αποτροπής των απολύσεων και προστασίας των ανέργων. Να μην περάσει το αντεργατικό μέτρο της μείωσης των ημερών ή ωρών εργασίας με αντίστοιχη μείωση των μισθών, 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών. Να δοθούν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και στα επιδόματα ανεργίας. Κατώτερος μισθός 1300 ευρώ και κατώτατη σύναξη στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη. Κατάργηση των υπεργολαβιών και όλων των επισφαλών και ελαστικών μορφών απασχόλησης. Πλήρης, σταθερή και ποιοτική εργασία για όλους. Αύξηση των δημόσιων δαπανών για την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια και το περιβάλλον και για την άμεση προώθηση 100.000 προσλήψεων ανέργων σε αυτούς τους τομείς. Υπεράσπιση και διεύρυνση των εργασιακών, δημοκρατικών και συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας.

Ο κίνδυνος απομαζικοποίησης του φετινού γιορτασμού είναι υπαρκτός, για τον λόγο αυτό έχουμε χρέος σε συνθήκες όξυνσης των πολύμορφων επιθέσεων που δέχονται οι εργαζόμενοι, οι μετανάστες, οι γυναίκες, η νέα γενιά, να κάνουμε ότι μπορούμε ώστε οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ να δώσουν τον παλμό, την μαζικότητα, το περιεχόμενο σε κάθε συγκέντρωση και πορεία που διοργανώνουν τα εργατικά κέντρα σε κάθε πόλη της χώρας μας για την φετινή πρωτομαγιά.

Οι περιοδείες την εβδομάδα της πρωτομαγιάς σε χώρους εργασίας που είναι στην πρώτη γραμμή των αγώνων αποτελεί σημαντική προτεραιότητα για τις δυνάμεις μας, όπως επίσης και οι πικετοφορίες, μοίρασμα υλικού, ομιλίες, τοπικές συγκεντρώσεις είναι στην ημερήσια διάταξη. Εκτός από το πρόγραμμα περιοδειών που θα οργανωθεί με ευθύνη του Δικτύου συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ (Λιμάνι Πειραιά, ΝΑΤ, Ναυπηγοεπισκευαστική Περάματος, ΔΕΛΤΑ, ΒΟΝΤΑΦΟΝ, ΤΕΛΕΠΕΡΦΟΜΑΝΣ) στις οποίες θα ζητηθεί και συμμετοχή Βουλευτών, θα πρέπει να οργανωθούν εξορμήσεις και από τις τοπικές και θεματικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ σε χώρους εργασίας και περιοχές ευθύνης τους.
Ήδη οι προκηρύξεις (50.000) και οι αφίσες (20.000) του ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμες και ξεκινάμε με εξόρμηση με το πρωτομαγιάτικο υλικό μας στο κέντρο της Αθήνας στις 25/4 το Σάββατο (ραντεβού στην Πλατεία Μοναστηρακίου στις 11:30 το πρωί). Το υλικό αυτό θα σταλεί πανελλαδικά.

Οι τοπικές και νομαρχιακές επιτροπές καλούνται να οργανώσουν τοπικά εξωστρεφείς δράσεις, εξορμήσεις με την προκήρυξη, αφισοκολλήσεις αλλά και επισκέψεις σε εργατικούς χώρους της γειτονιάς. Στον βαθμό που τοπική ή θεματική οργάνωση ΣΥΡΙΖΑ (ιδιαίτερα για την Αθήνα) συσπειρώσει μέσα από την δράση της συντρόφους/σες μπορεί να παρουσιαστεί στην διαδήλωση με το δικό της πανό και μπλοκ, εντός του ενιαίου μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης θα στηρίξουμε την παρουσία οργανωμένου περιπτέρου του ΣΥΡΙΖΑ στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπως και την εκδήλωση της φεμινιστικής πρωτοβουλίας αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα που γίνεται την Τετάρτη στις 29/4 στις 08:30 το βράδυ στην αίθουσα Μελίνα Μερκούρη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Για το περίπτερο της Ν. Φιλαδέλφειας το οποίο θα λειτουργήσει Πέμπτη 30/4 και Παρασκευή 1/5 χρειάζεται να οργανώσουν την συμμετοχή τους και να βγάλουν βάρδιες οι τοπικές επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φιλαδέλφειας, Πατησίων, Ν. Ιωνίας, Αγ. Αναργύρων , Πετρούπολης, Ιλίου και Καματερού.

Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να υλοποιηθούν εάν δεν υπάρχουν «χέρια και μυαλά». Επομένως οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, το δίκτυο συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ, οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που έχουν αναφορά στο χώρο μας μπορούν να διαμορφώσουν ένα αγωνιστικό πλαίσιο που θα έχει συνέχεια μετά την πρωτομαγιά και θα δώσει ένα ισχυρό μήνυμα ενότητας και αντίστασης στους εργαζόμενους, στα συνδικάτα.
Η πρωτομαγιάτική συγκέντρωση των συνδικάτων θα γίνει με οργανωτική ευθύνη του ΕΚΑ την ημέρα της Πρωτομαγιάς στις 10:30 το πρωί στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου θα μιλήσουν 3 ελαστικά απασχολούμενοι (ένας από κάθε παράταξη) εκπρόσωποι από Παλαιστίνη και Βενεζουέλα και θα υπάρχει και καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Θα ακολουθήσει πορεία προς τη Βουλή.

Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ με ευθύνη του Δικτύου Συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ θα συμμετέχουν διακριτά στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις των εργατικών κέντρων (με προσυγκέντρωση, μπλοκ και ομιλητή στις συγκεντρώσεις).
Στην ΑΘΗΝΑ οργανώνουμε ως Δίκτυο συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ προσυγκέντρωση στην γωνία Χαλκοκονδύλη και Πατησίων στις 10 το πρωί για να φτάσουμε έγκαιρα με διαδήλωση στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση. Θα επιμείνουμε προς τα συνδικάτα - ή αλλιώς θα το κάνουμε μόνοι μας - η πορεία να περάσει από ΣΕΒ, γραφεία ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, Βουλή και να διαλυθεί στα Προπύλαια. 

 

By RAVEIONIST στις Απριλίου 24, 2009 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί πρόταση διαβούλευσης προς την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ 10-12/Απριλίου στο Γήπεδο ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ στο ΦΑΛΗΡΟ. Δεν θέλει να διαφωνήσει με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και τη θέση του για τις ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ, αλλά να συμβάλει στην αναίρεση της λάθος συζήτησης που διεξάγεται στις μέρες μας περί ευρωπαϊσμού και αντιευρωπαϊσμού.

1. Για την στάση της Αριστεράς απέναντι στην «Ευρώπη».

Η «Ευρώπη» αποτελεί μια εμμονή για την ελληνική αριστερά που έχει ως αποτέλεσμα τον πολιτικό της παροπλισμό. Είτε ως ο «οικονομικός χωροφύλακας» των λαών, για το λαϊκίστικο ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ των πρώιμων μεταπολιτευτικών χρόνων και κάποια κομμάτια του αριστερισμού, είτε ως η κύρια πηγή του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης, για το μεγαλύτερο τμήμα της μεταρρυθμιστικής - ανανεωτικής αριστεράς, η ευρωπαϊκή υπόθεση αποτέλεσε, την κυριότερη έκφραση της ήττας της αριστεράς, τόσο στο επίπεδο των ιδεών όσο και στο πολιτικό επίπεδο, μια και η «Ευρώπη» ποτέ δεν συνδέθηκε με τα κοινωνικά ζητήματα της εργασίας και της εκμετάλλευσης σε μια προοπτική κοινωνικού μετασχηματισμού.

Η Ευρώπη δεν έχει «ουσία», δεν είναι «κακή» η «καλή». Η Ευρώπη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Ευρώ, του συμφώνου σταθερότητας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας αποτελεί μια αντίφαση ανάμεσα στην τάση διεθνοποίησης των καπιταλιστικών οικονομιών και στην εθνική συγκρότηση τους. Η οικονομική κρίση έκανε ακόμα πιο εμφανή αυτήν την αντίφαση. Ο χαρακτηρισμός «καπιταλιστικός» αφορά σαφώς την Ευρώπη αλλά πρέπει να αποδίδεται πρωτίστως στις εθνικές οικονομίες. Η αστική απόπειρα λύσης της βασικής αντίφασης μεταξύ διεθνοποιημένων αγορών και εθνικών καπιταλισμών που επιχειρείται με το ευρωσύνταγμα, τον ευρωπαϊκό στρατό, την κοινή εξωτερική πολιτική και την Ευρώπη - Φρούριο έχει, προσωρινά, αποτύχει. Αλλά και να πετύχαινε δεν θα διασφάλιζε ούτε ένα από τα αίτημα του κόσμου της εργασίας. Τουναντίον, θα δημιουργούσε ένα σκληρό, ταξικό εποικοδόμημα εναντίον των εργαζομένων, του περιβάλλοντος, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των κοινωνικών αναγκών.
Το ερώτημα είναι τι κάνει η αριστερά. Αν η αριστερά μεριμνά μόνο για την φυσιογνωμία της, άλλοτε την αντιευρωπαϊκή, και άλλοτε την φιλοευρωπαϊκή, τότε θωπεύεται αυτάρεσκα μπροστά στον καθρέφτη της. Αν προτείνει γενικόλογα, άλλοτε την μεταρρύθμιση και άλλοτε την εθνική απόσυρση τότε υπεκφεύγει του προβλήματος.

Τα όρια του μεταρρυθμισμού έχουν καταγραφεί στο ευρωπαϊκό πεδίο. Το 1997 οι κυβερνήσεις που υπέγραψαν την Συνθήκη του Άμστερνταμ ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία κεντροαριστερές - μεταρρυθμιστικές. Θα περίμενε κανείς να εφαρμόσουν κευνσιανές πολιτικές συνοχής. Ακόμα τις περιμένουμε αυτές. Αντίθετα, εφάρμοσαν νεοφιλελεύθερες, μονεταριστικές και απορρυθμιστικές πολιτικές ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Από την άλλη, παράδειγμα εθνικής αναδίπλωσης με ταξικούς και ριζοσπαστικούς όρους δεν υπάρχει, παρά μόνο στο επίπεδο των συνθημάτων. Στην πραγματικότητα, τα μόνα πετυχημένα παραδείγματα εθνικής αναδίπλωσης που υπάρχουν είναι αυτά που έχουν γίνει με κεντροαριστερούς όρους (Σουηδία, Δανία, Αγγλία). Το παράδοξο της φιλοευρωπαϊκής κεντροαριστεράς που ηττάται από τον νεοφιλελευθερισμό εντός του ενιαίου νομισματικού χώρου και των πετυχημένων κεντροαριστερών υποδειγμάτων ανάπτυξης με εθνικούς όρους θα πρέπει να προβληματίσει τους μεταρρυθμιστές. Αλλά αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει.

Για την ριζοσπαστική αριστερά προέχει μια ταξική πολιτική λύση, από την πλευρά των εργαζομένων, της βασικής αντίφασης μεταξύ διεθνοποιημένων οικονομιών και εθνικών καπιταλισμών και όχι ο πόλεμος «ταυτοτήτων». Και η λύση αυτή δεν μπορεί να είναι παρά μια ευρωπαϊκή πολιτική ενοποίηση που να καθορίζεται από τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα που εγγυάται και τις ανάγκες που θέλει να εξυπηρετήσει. Το ζήτημα είναι τι δημόσιο ευρωπαϊκό χώρο θέλουμε. Κάποιου συνταγματικού κλειδώματος των βασικών κριτηρίων και επιλογών των κυρίαρχων εθνικών – αστικών μερίδων ή του κοινού εργατικού δικαίου, των ευρωπαϊκών συλλογικών συμβάσεων, των κοινών δημόσιων υπηρεσιών, της θέσπισης της χάρτας των ευρωπαϊκών κοινωνικών δικαιωμάτων; Γιατί μόνο κοινό νόμισμα και όχι κοινό ελάχιστο μισθό, γιατί ευρωστρατός και όχι κοινή ευρωπαϊκή δημόσια υγεία, γιατί οικολογική ευαισθησία και πράσινη επιχειρηματικότητα και όχι οικολογικό μετασχηματισμό των ευρωπαϊκών οικονομιών;
Τελικά, τι είναι πολιτικά χρήσιμο αυτή την στιγμή, η τήρηση μιας στάσης, φιλοευρωπαϊκής η αντιευρωπαϊκής ή η εύρεση μιας ταξικά προσανατολισμένης πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Η στάση δεν τροποποιεί την πραγματικότητα. Μόνο η πολιτική.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η «Ευρώπη». Πρέπει να αλλάξουν και οι δύο όροι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ των εθνικών εκλογών του 2003 αποτελούσε μια εκλογική σύμπραξη, γι αυτό και μόλις τέθηκε το ζήτημα της ευρωπαϊκής του ταυτότητας στις ευρωεκλογές του 2004 διαλύθηκε. Υπερίσχυσαν οι επιμέρους στάσεις απέναντι στην ευρωπαϊκή υπόθεση, μέσα σε έναν εκλογικό σχηματισμό που δεν επεδίωξε και δεν ήθελε να συζητήσει τις διαφορές του. Οι βασικές συνιστώσες του τότε ΣΥΡΙΖΑ επεχείρησαν την αυτόνομη κάθοδο στις ευρωεκλογές, έχοντας, θεωρητικά τουλάχιστον, την ευκαιρία να προβάλουν αυτούσια την φιλοευρωπαϊκή ή την ευρωσκεπτικιστική τους ταυτότητα. Τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά για όλες τις πλευρές. Η φιλοευρωπαϊκή προσέγγιση ηγεμονευόταν από το ΠΑΣΟΚ, ενώ ο ευρωσκεπτικισμός από το ΚΚΕ και το νεοεμφανιζόμενο ΛΑ.Ο.Σ .
Ο ΣΥΡΙΖΑ του 2007 προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και δεν αποτέλεσε απλά και μόνο μια εκλογική συνεργασία αλλά ένας χώρος διαλόγου και κινηματικής ενότητας που αμέσως πήρε τα χαρακτηριστικά της πολιτικής συνομοσπονδίας. Ο φόβος όμως της διάλυσης η της απονέκρωσης του δεν έχει εκλείψει. Τώρα μάλιστα με τα ρευστά εκλογικά του ποσοστά οι κίνδυνοι αυτοί μεγαλώνουν. Οι ευρωεκλογές πάλι θα αποτελέσουν μια εξαιρετικά δύσκολή περίοδο γιατί στο ζήτημα «Ευρώπη» δεν υπήρξε μια πολιτική – ιδεολογική λύση, μια σύνθεση των επιμέρους απόψεων στην κατεύθυνση της υπέρβασής τους.
Για να έχει μέλλον το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εκπληρωθούν δύο συνθήκες.

α. Ο ΣΎΡΙΖΑ να μπορέσει να παράξει τον δικό του πολιτικό λόγο και να βρει τα δικά του σημεία ιδεολογικής ενότητας. Κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα της άθροισης των επιμέρους απόψεων αλλά μια καινούργια σύνθεση. Μια νέα θέση για το τι είναι η Ευρώπη και πως παλεύουμε μέσα σε αυτή, είναι αναγκαστικά το σημείο από το οποίο πρέπει να ξεκινήσουμε. Αυτές οι ευρωεκλογές πρέπει να έχουν δύο στόχους: α) ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα και β) το ξεκίνημα μιας προσπάθειας για παραγωγή νέου πολιτικού λόγου.

β. Ο ΣΎΡΙΖΑ να μπορέσει να αποκτήσει τις δικές του πολιτικές διαδικασίες, οι οποίες θα προέλθουν από τις ίδιες τις οργανώσεις του, από τα μέλη του με διπλή ένταξη, από την πλήρη ισοτιμία των «ανένταχτων» και από την έναρξη διαδικασιών εκχώρησης πολιτικών αρμοδιοτήτων από τις συνιστώσες στο ΣΥΡΙΖΑ. Για τις αρμοδιότητες, το ποιες θα είναι αυτές και το πώς θα εκχωρηθούν θα πρέπει να αποτελέσει το κύριο αντικείμενο των επόμενων πανελλαδικών συνδιασκέψεων.

Οι ευρωεκλογές είναι σε απόσταση αναπνοής, πλέον, και θα πρέπει να επιταχύνουμε. Όμως, αν επιταχύνουμε χωρίς να καταλάβουμε τα επίδικα αντικείμενα που θέτει η κρίση τότε ίσως απλά φτάσουμε πιο γρήγορα στο Γκρεμό. Η εκλογική επιτροπή που θα πρέπει να συσταθεί το επόμενο διάστημα έχει δύσκολο έργο. Δεν αρκεί να βγάλει εις πέρας κάποια δουλειά. Πρέπει να προσεγγίσει τον κόσμο με μια τολμηρή διάθεση χωρίς «ενοχές», ούτε γιατί χάνουμε την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, ούτε γιατί «ρίχνουμε νερό στον μύλο της καπιταλιστικής Ευρώπης». Τα πράγματα πρέπει να ειπωθούν όπως είναι και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ να συζητηθεί χωρίς τη βοήθεια των κλασσικών σχημάτων λόγου της Αριστεράς. Οι καταστάσεις είναι δύσκολες αλλά και ενδιαφέρουσες. Ας δώσουμε την μάχη με σεβασμό στην ιστορία των συνιστωσών αλλά όχι εμφορούμενοι από τον «πατριωτισμό» τους.

Καρατζάς Τηλέμαχος
Παπαθανασίου Χρήστος
Αλεξίου Δημήτρης
Παπαγεωργίου Φάνης
Δουρέκα Καίτη
Βαλιάνος Χρήστος
Αυλωνίτης Ανδρέας
Σταύρου Πέτρος
Δημόπουλος Δημήτρης
Γαβρίλη Δάφνη
Δημοπούλου Ελένη
Ορφανός Δημήτρης


By RAVEIONIST στις Απριλίου 07, 2009