Η υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ και τα Μνημόνια το 2010 αποτέλεσε την αιτία της
διάλυσης του ΠΑΣΟΚ με τις μαζικές αποχωρήσεις μελών, στελεχών και ψηφοφόρων
του.
Η βλάβη που επέφεραν στη χώρα και τη
κοινωνία το ΔΝΤ και οι Βρυξέλλες με τη σύμπραξη των εγχώριων προθύμων είχε
τα χαρακτηριστικά εμπόλεμης κατάστασης.
Με τις δύο αλλεπάλληλες εκλογικές νίκες του 2015, οι κυβερνήσεις του
Α.Τσίπρα πέτυχαν την έξοδο από την Επιτροπεία αλλά όχι και από τη κρίση που
τα Μνημόνια έφεραν στη χώρα.
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2019, κατέδειξε ότι η έξοδος από την
Επιτροπεία δεν αρκούσε στο κόσμο, αφού είχαν καλλιεργηθεί μεγάλες πλην
ανεκπλήρωτες προσδοκίες.
Η ήττα προσπεράστηκε αλλά δεν αναλύθηκε από το κόμμα.
Και αυτό το «προσπέρασμα» αποτέλεσε την απαρχή της ανοιχτής πολιτικής κρίσης
στο ΣΥΡΙΖΑ.
Κρίσης, η οποία όμως σοβούσε επί διακυβέρνησης Α.Τσίπρα και αφορούσε στη
πολιτική κατεύθυνση για έξοδο από τη Μνημονιακή διάλυση της παραγωγής, των
επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα στρατιές ανέργων και το Brain Drain.
Η πολιτική που ακολουθήθηκε έδινε τη προτεραιότητα στα Δημοσιονομικά μεγέθη
και όχι στη Πραγματική Οικονομία, θέτοντας έτσι «το κάρο μπροστά από το
άλογο».
Ως επιστέγασμα, η ρητορική της υιοθέτησης της μνημονιακής ατζέντας ως
κυβερνητικής, εξόργισε ακόμα περισσότερο τα μεσαία στρώματα που δέχονταν ήδη
την επίθεση της δημιουργίας των «Πρωτογενών Πλεονασμάτων» που απαιτούσαν οι
δανειστές.
Παράλληλα, η γραμμή «2ου κόμματος» στις επόμενες εκλογές από ορισμένα
στελέχη, αποδυνάμωσε την εκλογική μάχη.
Όλα αυτά, ήταν που οδήγησαν στη πρωτοφανή μετά το 1981 διάρρηξη της
συμμαχίας του κόσμου της Εργασίας με τα μεσαία στρώματα και την ήττα του
2019.
Στη συνέχεια, ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ δοκιμάστηκε στη συγκρότηση της προοδευτικής
κοινωνικής συμμαχίας και της διεύρυνσης και απέτυχε. Ο λόγος ήταν οι
μηχανισμοί των τάσεων - που δεν λειτούργησαν ως ρεύματα ιδεών αλλά ως
οχήματα ανέλιξης στην κομματική ιεραρχία - η αδυναμία πραγματικής διεύρυνσης
στην κοινωνία καθώς και ανάδειξης νέων στελεχών που χαρακτηρίζονται από
επιστημονική επάρκεια και εργασιακή εμπειρία.
Ως συνέπεια των παραπάνω, προέκυψε η βαριά εκλογική ήττα του 2023 και η
πολιτική κρίση μετεξελίχθηκε και σε κρίση ηγεσίας.
Η νέα ηγεσία είναι σύμπτωμα της πολιτικής κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Το παραδέχτηκε και η ίδια.
Η εκλογή της, δεν αποτελεί επίλυση αλλά εμβάθυνση και επικράτηση της κρίσης
με το κόμμα να υφίσταται πλέον πολιτική μετάλλαξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ υπό την νέα ηγεσία μεταμορφώνεται σε ένα αρχηγικό σχήμα, χωρίς
πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα. Οι τοποθετήσεις του νέου προέδρου
περιλαμβάνουν απαξιωτικούς και προσβλητικούς όρους για τα κομματικά στελέχη,
τις κομματικές διαδικασίες και την εν γένει κομματική λειτουργία. Μιλάει για
"κομματίλα" και αδιαμεσολάβητη σχέση που θέλει με τους πολίτες,
αποκαλύπτοντας έτσι την δεξιά και βαθιά συντηρητική άποψή του περί των
κομμάτων και των ανθρώπων που συμμετέχουν στις κομματικές διεργασίες. Οι
τοποθετήσεις του σε θέματα που αποτελούν βασικούς πυλώνες πολιτικής όπως η
Ανώτατη Εκπαίδευση και η σχέση με το Κεφάλαιο, βρίσκονται σε αντίθεση με τις
ιδεολογικές αρχές του κόμματος και τις διατυπωμένες πολιτικές του θέσεις,
και τα οποία αποτελούν μείζονα ζητήματα σύγκρουσης με τη δεξιά και το
νεοφιλελευθερισμό.
Κατόπιν των παραπάνω, δηλώνω την αποχώρηση μου από το κόμμα.
Όσον με αφορά, θα συνεχίσω μαζί με άλλους συναγωνιστές τον αγώνα για τα
δίκαια του κόσμου της εργασίας, για την κοινωνική δικαιοσύνη και την
κοινωνική ευημερία, για την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη δίκαιη διανομή
του πλούτου, την Δημόσια Παιδεία και Υγεία και την αξιοπρέπεια όλων, μέσα
από την προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της χώρας και του προοδευτικού
κινήματος και την επικράτηση των προοδευτικών δυνάμεων στις Ευρωεκλογές
