Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019

Κατὰ Σαδδουκαίων- Μιχάλης Κατσαρός



 Κατὰ Σαδδουκαίων


Πλῆθος Σαδδουκαίων

Ῥωμαίων ὑπαλλήλων

μάντεις καὶ ἀστρονόμοι

(κάποιος Βαλβίλος ἐξ Ἐφέσου)

περιστοιχίζουν τὸν Αὐτοκράτορα.



Κραυγὲς ἀπ᾿ τὸν προνάρθηκα τοῦ Ναοῦ.

Ἀπ᾿ τὴ φατρία τῶν Ἐβιονιτῶν κραυγές:

Ὁ ψευδο-Μάρκελος νὰ παριστάνει τὸ Χριστό.

Διδάσκετε τὴν ἐπανάστασιν Κατὰ τοῦ πρίγκιπος

Οἱ Χριστιανοὶ νἄχουνε δούλους Χριστιανούς.



Ἡ ἀριστοκρατία τοῦ Ναοῦ νὰ ἐκλείψει.

Ἐγὼ ἀπέναντί σας ἕνας μάρτυρας

ἡ θέλησή μου ποὺ καταπατήθηκε

τόσους αἰῶνες.



Τοὺς ὕπατους ἐγὼ ἀνάδειξα στὶς συνελεύσεις

κι αὐτοὶ κληρονομήσανε τὰ δικαιώματα

φορέσαν πορφυροῦν ἀτίθασον ἔνδυμα

σανδάλια μεταξωτὰ ἢ πανοπλία-

ἐξακοντίζουν τὰ βέλη τους ἐναντίον μου-

ἡ θέλησή μου ποὺ καταπατήθηκε

τόσους αἰῶνες.



Τοὺς ἄλλους ἀπ᾿ τὴν πέτρα καὶ τὸ τεῖχος μου

καθὼς νερὸ πηγῆς τοὺς εἶχα φέρει

ἡ θρησκεία τους μυστηριώδης δεισιδαιμονία

τ᾿ ἄλογά τους ἀπ᾿ τὸν κάμπο μου.

δὲ μοῦ ἐπέτρεψαν νὰ δῶ τὸν Αὐτοκράτορα

τοὺς ὕπατους δὲν ἄφηναν νὰ πλησιάσω

σὲ μυστικὰ συμπόσια καὶ ἔνδοξα

τὴ θέλησή μου τὴν καταπατήσανε

τόσους αἰῶνες.



Τώρα κι ἐγὼ ὑποψιάζομαι

ὅλο τὸ πλῆθος τῶν αὐλοκολάκων

ὅλους τοὺς ταπεινοὺς γραμματικοὺς

τοὺς βραβευμένους μὲ χρυσὰ παράσημα

λεγεωνάριους καὶ στρατηλάτες

ὑποψιάζομαι τὶς αὐλητρίδες τὴ γιορτὴ

ὅλους τοὺς λόγους καὶ προπόσεις

αὐτοὺς ποὺ παριστάνουνε τοὺς ἐθνικοὺς

τὸν πορφυροῦν χιτώνα τοῦ πρίγκιπος

τοὺς συμβουλάτορες καὶ τοὺς αἱρετικοὺς

ὑποψιάζομαι συνωμοσία

νύκτα θὰ ρεύσει πολὺ αἷμα

νύχτα θὰ ἐγκαταστήσουν τὴ βασιλεία τους

νέοι πρίγκιπες μὲ νέους στεφάνους

οἱ πονηροὶ ρωμαῖοι ὑπάλληλοι τοῦ



*τοῦ αὐτοκράτορος



τοιμάζουνε κρυφὰ νὰ παραδώσουν

νὰ παραδώσουν τὰ κλειδιὰ καὶ τὴν

ὑπόκλισή τους.



Ἐγὼ πάλι μέσα στὸ πλῆθος διακλαδίζομαι

ἡ θέλησή μου διακλαδίζεται μέσα στὸ πλῆθος

μαζεύω τοὺς σκόρπιους σπόρους μου

γιὰ τὴν καινούρια μακρινή μου ἀνάσταση

μαζεύω.

Κι ἤθελε ἀκόμη... Μανόλης Αναγνωστάκης





Κι ἤθελε ἀκόμη...


Κι ἤθελε ἀκόμη πολὺ φῶς νὰ ξημερώσει. Ὅμως ἐγὼ

Δὲν παραδέχτηκα τὴν ἧττα. Ἔβλεπα τώρα

Πόσα κρυμμένα τιμαλφῆ ἔπρεπε νὰ σώσω

Πόσες φωλιὲς νεροῦ νὰ συντηρήσω μέσα στὶς φλόγες.

Μιλᾶτε, δείχνετε πληγὲς ἀλλόφρονες στοὺς δρόμους

Τὸν πανικὸ ποὺ στραγγαλίζει τὴν καρδιά σας σὰ σημαία

Καρφώσατε σ᾿ ἐξῶστες, μὲ σπουδὴ φορτώσατε τὸ ἐμπόρευμα

Ἡ πρόγνωσίς σας ἀσφαλής: Θὰ πέσει ἡ πόλις.

Ἐκεῖ, προσεχτικά, σὲ μιὰ γωνιά, μαζεύω μὲ τάξη,

Φράζω μὲ σύνεση τὸ τελευταῖο μου φυλάκιο

Κρεμῶ κομμένα χέρια στοὺς τοίχους, στολίζω

Μὲ τὰ κομμένα κρανία τὰ παράθυρα, πλέκω

Μὲ κομμένα μαλλιὰ τὸ δίχτυ μου καὶ περιμένω.

Ὄρθιος καὶ μόνος σὰν καὶ πρῶτα περιμένω.

Το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983 και δημοσιεύτηκε στην εφημ. Αυγή.





Μανώλης
Αναγνωστάκης





Φοβάμαι


 Αποτέλεσμα εικόνας για μανόλης Αναγνωστάκης


Φοβάμαι




τους
ανθρώπους που εφτά χρόνια




έκαναν
πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι




και
μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–




βγήκαν
στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας




«Δώστε
τη χούντα στο λαό».




Φοβάμαι
τους ανθρώπους




που
με καταλερωμένη τη φωλιά




πασχίζουν
τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.




Φοβάμαι
τους ανθρώπους




που
σου 'κλειναν την πόρτα




μην
τυχόν και τους δώσεις κουπόνια




και
τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο




να
καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.




Φοβάμαι
τους ανθρώπους




που
γέμιζαν τις ταβέρνες




και
τα 'σπαζαν στα μπουζούκια




κάθε
βράδυ




και
τώρα τα ξανασπάζουν




όταν
τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη




και
έχουν και «απόψεις».




Φοβάμαι
τους ανθρώπους




που
άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν




και
τώρα σε λοιδορούν




γιατί,
λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.




Φοβάμαι,
φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.




Φέτος
φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.







81 χρόνια από την ηρωική μάχη που έδωσαν τρεις Επονοελασίτες στον Υμηττό, απέναντι σε 200 Γερμανούς και συνεργάτες τους

Κάστρο δεν ήταν, αλλά άντεξε σαν κάστρο Το μικρό σπίτι στην οδό Αγραίων 47 στον Υμηττό που πολιορκήθηκε από πολυβόλα, όλμ...