Οι τελευταίες εκλογές συνέπεσαν ουσιαστικά με το τέλος μιας επώδυνης περιόδου για το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας. Το τέλος μιας βαθιάς πολύπλευρης κρίσης που αν και ήταν οικονομική στον πυρήνα της δεν άφησε τίποτα ανέγγιχτο, τα έπιασε όλα. Οι οικονομικές επιπτώσεις είναι γνωστές και πολλές από αυτές θα μας συνοδεύουν για αρκετά χρόνια ακόμα, ωστόσο το κοινωνικό και πολιτικό αποτύπωμα φαίνεται ότι είναι βαθύτερο, μιας και τροφοδότησε μια σειρά από αλλαγές που ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί.
Σήμερα, μετά από δέκα χρόνια ακραίας λιτότητας, η διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας δείχνει πιο ταξική, η εμπέδωση των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων δημιουργεί μια νέα συνείδηση στα ίδια τα στρώματα που τις βίωσαν. Στο πολιτικό πεδίο κατέρρευσαν βεβαιότητες δεκαετιών, σπάσανε στερεότυπα και αμφισβητήθηκαν εκπροσωπήσεις. Όλες αυτές οι βαθιές κοινωνικοπολιτικές διεργασίες οδήγησαν στην κατάρρευση του συναινετικού δικομματισμού και αποτυπώθηκαν σε γενικές γραμμές στα χαρακτηριστικά του μεταμνημονιακού διπολισμού, όπως διαμορφώθηκε μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ίσως είναι το μοναδικό παράδειγμα που παρά την εφαρμογή ενός Μνημονίου κατόρθωσε όχι μόνο να σταθεί όρθιος, αλλά και να επιβεβαιώσει τον ρόλο του ως ο άλλος πόλος της πολιτικής σκηνής. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο, το πέτυχε διότι, παρά τη μεγάλη αντίφαση να υλοποιεί μια πολιτική που δεν ήταν δική του και του επιβλήθηκε ως αποτέλεσμα ενός επώδυνου συμβιβασμού, το έκανε αμβλύνοντας τις επιπτώσεις της. Έθεσε ως προτεραιότητα το θέμα της ανθρωπιστικής κρίσης, ήταν αρωγός σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες «δεύτερης κατηγορίας», έδειξε ένα άλλο ύφος και ήθος και του το αναγνώρισε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Εκμεταλλεύτηκε σε μεγάλο βαθμό όποιες ρωγμές υπήρχαν στο ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ήταν αναγκασμένος να κυβερνά. Δεν θα μπορούσε, ωστόσο, από ένα σημείο και μετά να αποφύγει το κόστος της πολιτικής που ήταν εξαναγκασμένος να υλοποιεί. Όταν για όλα αυτά μίλησε ειλικρινά, έπεισε αρκετούς. Όταν πήγε να ωραιοποιήσει καταστάσεις, απογοήτευσε κόσμο και γέννησε καχυποψία.
Σίγουρα υπήρχαν δυνατότητες να τα κάνουμε καλύτερα αν ήμασταν πιο συλλογικοί στην οργάνωση της δουλειάς μας, αν ακούγαμε πιο πολύ τα μηνύματα της κοινωνίας, αν σε πεδία που ήταν προνομιακά για μας δεν βάζαμε αυτογκόλ. Μια σοβαρή και σε βάθος αποτίμηση της αντιφατικής και πρωτόγνωρης εμπειρίας των τελευταίων ετών θα μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι, να βγάλουμε συμπεράσματα, να είμαστε πιο πειστικοί από εδώ κι εμπρός αλλά και να αποκαταστήσουμε την επικοινωνία μας με τμήματα της κοινωνίας που δυσπιστούν απέναντί μας.
Γιατί όμως ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε, όντας ένα μικρό κόμμα στις αρχές της κρίσης, να φθάσει μέχρις εδώ; Ήταν τυχαίο; Μόνο τυχαίο δεν ήταν. Ήμασταν εκείνη η πολιτική δύναμη που μιλήσαμε για τα πραγματικά χαρακτηριστικά της κρίσης συνδέοντάς την με τη δομική αδυναμία της αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης, την κρίση του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου μοντέλου, αλλά και με τις στρεβλώσεις του εγχώριου παραγωγικού μοντέλου στο πλαίσιο του φαύλου δικομματικού πολιτικού συστήματος. Υπερασπιστήκαμε εξ αρχής τις κοινωνικές κατηγορίες που στοχοποιούσαν οι μνημονιακές πολιτικές. Δεν φοβηθήκαμε να βρεθούμε στις πλατείες, όχι για να καθοδηγήσουμε αλλά για να ανοίξουμε διαύλους επικοινωνίας με τη λαϊκή αγανάκτηση. Ήμασταν ενωτικοί χωρίς περιχαρακώσεις, ενώ τολμήσαμε να πούμε πως η Αριστερά είναι ικανή όχι μόνο να καταγγέλλει αλλά και να κυβερνά. Όλα αυτά αναδεικνύουν πως η δική μας Αριστερά είχε τα στρατηγικά εργαλεία για να κάνει όλα αυτά τα βήματα που την οδήγησαν στην αξιωματική αντιπολίτευση το 2012, δυο φορές στην κυβέρνηση το 2015 και στην αξιωματική αντιπολίτευση το 2019. Δείξαμε στην πράξη πως είμαστε μια Αριστερά που έκανε συμμαχίες, υπερβάσεις, ανοίγματα, που αναλαμβάνει το ρίσκο της πράξης και δεν αρκείται μόνο στην περιγραφή και τη διαμαρτυρία.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια συμπορευτήκαμε με χιλιάδες πολίτες. Πολίτες που εγκατέλειψαν τις πολιτικές τους αναφορές και αναζήτησαν την πολιτική τους έκφραση μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αποδείχτηκε πως αυτή η συμπόρευση δεν ήταν συγκυριακή αλλά μια ώριμη πολιτική στάση πολιτών, κατά κύριο λόγο της ευρύτερης Αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Αυτούς όλους καλούμε σήμερα να στηρίξουν με πιο δυναμικό τρόπο, μέσα από την ένταξή τους, την επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα περίοδο.
Αυτό που ζούμε σήμερα, τα χιλιάδες νέα μέλη, τους δεκάδες χιλιάδες που συναντιόμαστε σε όλη την Ελλάδα στις ανοιχτές συνελεύσεις, είναι το αποτύπωμα όλης της προηγούμενης πορείας μας. Πρόκειται για μια συνάντηση στο όνομα και το έδαφος της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που φιλοδοξεί να αξιοποιήσει τις καλύτερες των παραδόσεων των δυνάμεων και των ρευμάτων του αριστερού και ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Δεν πρόκειται για μια προσπάθεια διαμόρφωσης μιας νέας απροσδιόριστης δημοκρατικής παράταξης, άλλωστε άλλο είναι το νόημα και το περιεχόμενο της παράταξης και άλλο του κόμματος, μιλάμε για την Αριστερά της εποχής μας. Με ταυτότητα την υπεράσπιση και τη συνεχή διεύρυνση της δημοκρατίας, τον αγώνα κατά των ανισοτήτων και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Με πρόγραμμα ανταγωνιστικό στον νεοφιλελευθερισμό και στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.
Δεν μπορεί αυτή η συζήτηση να γίνεται με όρους προηγούμενων δεκαετιών ή να εργαλειοποιούνται οι πολιτικές καταγωγές με σκοπό τη διαμόρφωση άχαρων μηχανισμών. Το κάλεσμά μας αφορά τη διάσπαρτη, πολύμορφη, ανένταχτη Αριστερά, τον κόσμο του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, ιδιαίτερα όμως πρέπει να αφορά τις νεότερες γενιές που μας τίμησαν με υψηλά ποσοστά στις τελευταίες εκλογές. Τους νέους και τις νέες που με τους δικούς τους κώδικες αναζητούν μια νέα σχέση με την πολιτική, με περιεχόμενο και δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής εκεί που λαμβάνονται οι αποφάσεις.
Οι κυρίαρχες συστημικές δυνάμεις, ό,τι δεν πέτυχαν στις εκλογές, τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, θα επιχειρήσουν να το κάνουν μετά, κυρίως μέσω των ΜΜΕ. Θα γίνουμε μάρτυρες απίθανων επιθέσεων αλλά, ταυτόχρονα και μιας προσπάθειας να μας τοποθετήσουν στο πλαίσιο ενός νέου συναινετικού δικομματισμού. Όμως ο μεταμνημονιακός διπολισμός συγκροτείται στη βάση της προγραμματικής ανταγωνιστικότητας και αντιπαλότητας ως προς τον νεοφιλελευθερισμό.
Το κόμμα μας έχει γνώση των αδυναμιών του, έχει συνειδητοποιήσει τη μικρή κοινωνική του γείωση, ωστόσο δεν μπορεί να απαξιώνεται σκόπιμα από διάφορους «προοδευτικούς» τιμητές που θεωρούν πως κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Πρόκειται γι’ αυτούς που τους ενοχλεί ακόμα και ο όρος Αριστερά και τον θεωρούν ξεπερασμένο. Πολύ περισσότερο, δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Ιδιαίτερα όσοι από εμάς βρεθήκαμε σε κρίσιμες θέσεις και με τη στάση μας δεν συμβάλαμε τα τελευταία χρόνια στην καταξίωσή του.
Με εμπιστοσύνη στις δημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες, με συντροφικότητα και αλληλεγγύη, μπορούμε πράγματι να καταστήσουμε το τρίτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ένα ιστορικό συνέδριο τομής και συνέχειας για την Αριστερά της εποχής μας.
O μακαρίτης Παναγιώτης Ζέπος, καθηγητής Νομικής και υπουργός Παιδείας στην πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1974-1976), κατά την ψήφιση του συντάγματος του 1975 είχε πει: «Ο χωρισμός κράτους – εκκλησίας είναι ορθότερος, όμως ας τον αφήσουμε για αργότερα». Πώς να συγκριθεί ένας φιλελεύθερος του 1975 με έναν νεοφιλελεύθερο του 2019, τη στιγμή που ο δεύτερος δεν κρίνει καν ορθό τον χωρισμό; Χάσμα που δείχνει γιατί αυτό το «αργότερα» κρατάει 44 χρόνια· και απ’ ό,τι φαίνεται, θα κρατήσει μερικά ακόμη.
Είναι σήμερα οι συνθήκες ώριμες για τον χωρισμό; Το ερώτημα τέθηκε άλλη μια φορά με αφορμή την αναθεώρηση του συντάγματος και η απάντηση είναι «απολύτως». Το υποδεικνύουν δημοσκοπήσεις, συζητήσεις και ο επιστημονικός διάλογος. Δεν συμφωνεί όμως σύσσωμη η ΝΔ – και παραδόξως η Ιεραρχία. Και αν τα στελέχη της κυβέρνησης και οι βουλευτές της ΝΔ υπακούουν σε ανόητους μικροπολιτικούς κανόνες, τι κάνει ιεράρχες να αντιδρούν;
Το επισημαίνω γιατί πιστεύω ότι ο χωρισμός θα ωφελήσει την ίδια την εκκλησία. Θα τη βοηθήσει να ανασυγκροτηθεί στηριγμένη στις πνευματικές δυνάμεις της, στη βάση του ευαγγελικού νοήματος και σκοπού που οφείλει να διέπει τον λόγο και να χαρακτηρίζει τη φυσιογνωμία της, με διασφάλιση της νομιμότητας, χωρίς κρατικές επεμβάσεις, χωρίς φονταμενταλιστικές και ζηλωτικές εκφράσεις. Να κερδίσει πιστούς χάρη στον λόγο που κηρύττει και στις πράξεις της και όχι επειδή είναι «κρατική» θρησκεία.
Πρωτίστως βέβαια ο χωρισμός θα αναβαθμίσει και θα θωρακίσει τη δημοκρατία μας, αφού θα κατοχυρώσει για λογαριασμό των πολιτών με τον πλέον τελεσίδικο τρόπο την –βασική– ελευθερία στις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Το δικαίωμα καθενός από μας να θρησκεύεται όπως θέλει, σε όποιο βαθμό νιώθει έτοιμος να το πράξει – ή και καθόλου. Από τη στιγμή που επιτυγχάνεται ο χωρισμός και παύει να εκχωρείται σε κάποια μορφή θρησκευτικότητας υπεροχή σε βάρος άλλης, θεσπίζεται στην πράξη το αυτονόητο: άλλη είναι η ιδιότητα του πιστού και άλλη του πολίτη, ακόμη κι όταν αναφερόμαστε στο ίδιο πρόσωπο.
Ο χωρισμός όμως κράτους – εκκλησίας, ώριμος επαναλαμβάνω από πλευράς λαϊκής αποδοχής, είναι σήμερα και αναγκαίος: σε ορισμένες γωνιές της Ευρώπης παρατηρούμε μια «επιστροφή» της θρησκείας με διεκδίκηση πολιτικής παρέμβασης. Πρόκειται για έναν νέο φονταμενταλισμό σε όλες τις εκδοχές του, σε όλες τις θρησκείες και τα δόγματα, αλλού περισσότερο έντονο –και άρα αντιληπτό και ορατό– και αλλού λιγότερο. Εξίσου επίμονο και βλαπτικό πάντως. Κι αντίθετα από ό,τι επιχειρούν να μας κάνουν να πιστέψουμε κάποιοι αρθρογράφοι και αναλυτές, τα δεινά αυτά δεν αφορούν μόνο τους «άλλους». Αν όμως θέλουμε να τα καταπολεμήσουμε σε εκείνους, δεν
Γιατί όμως ο χωρισμός δεν φαίνεται να προχωρά στην Ελλάδα ούτε σε αυτή την αναθεώρηση; Γιατί άλλοι διστάζουν, φοβούμενοι την αντίδραση ιεραρχών ή μερίδας της κοινής γνώμης, και άλλοι (χειρότεροι, προφανώς) λογαριάζουν το μικροπολιτικό κέρδος στις κάλπες. Ψηφοθηρούν στο όνομα της εκκλησίας, διαδίδοντας ότι ο χωρισμός των... αριστερών τη στοχοποιεί, παραπλανώντας έτσι βάναυσα τους πιστούς. Αποδεικνύουν πόσο λίγο σέβονται την ίδια την εκκλησία, πόσο λίγο στην πραγματικότητα υπολογίζουν τον δυναμισμό και τον πνευματικό της ρόλο.
Αν κάποτε, στα πρώτα χρόνια μετά την επανάσταση του 1821, η ταύτιση κράτους και εκκλησίας δικαιολογούνταν μερικώς, σήμερα, σε μια εκκοσμικευμένη κοινωνία, είναι απαράδεκτο να επιβιώνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ στο μέρος αυτό της αναθεώρησης στάθηκε άτολμος. Η Αριστερά και κάθε προοδευτικός και φιλελεύθερος πολίτης οφείλουν με επιχειρήματα να μιλήσουν και να πείσουν για την ανάγκη συνταγματικής επίλυσης του θέματος αυτού το ταχύτερο, αλλά και να αγωνιστούν στο μεταξύ για την οριστική εκκοσμίκευση της κοινωνίας σε κάθε της έκφραση, από σήμερα.
Η βία κατά των γυναικών αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο σε διαρκή ανάπτυξη.
Η βία λόγω φύλλου μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε.
Δεν γνωρίζει πολιτιστικά και γεωγραφικά όρια, όρια ηλικίας, κοινωνικής τάξης, θρησκείας, χρώματος φυλής, ενω επηρεάζει κάθε
είδους κοινωνική, οικογενειακή η διαπροσωπική σχέση.
Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης,η βία κατά των γυναικών είναι βαθειά
ριζωμένη στην ανισότητα μεταξή ανδρών και γυναικών στην κοινωνία και
διαιωνίζεται απο μία κουλτούρα ανοχής και άρνησης.
Περιλαμβάνει ευρεία ποικιλία λεκτικής
και σωματικής κακοποίησης, όπως ο βιασμός, τα βασανιστήρια, η σεξουαλική
κακοποίηση παιδιών, η σεξουαλική παρενόχληση, ο ακρωτηριασμός των
γεννητικών οργάνων. Συχνά καταλήγει σε Γυναικοκτονία.
Πρόκειται για μια από τις πλέον διαδεδομένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως και πρέπει να καταπολεμηθεί.
Διεθνείς Οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ η ΕΕ
και το Συμβούλιο της Ευρώπης, προωθούν ενεργά την προστασία των γυναικών
και των κοριτσιών απο τη βία λόγω φύλλου, όμως ειναι πολλές οι
κυβερνήσεις που δεν ανταποκρίνονται στις σχετικές ανάγκες των χωρών
τους.
Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης είναι η
πιο εκτεταμένη διεθνής συνθήκη για την αντιμετώπιση αυτής της σοβαρής
παραβιασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η πρόληψη της βίας, η προστασία των
θυμάτων, η δίωξη των δραστών, η ευαισθητοποίηση των πολιτών γωναικών και
ανθρών,και των μαζικών τους φορέων αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους
της Σύμβασης.
Η σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για
την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της
Ενδοοικογενειακής Βίας (Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης) είναι η πιο
εκτεταμένη διεθνής συνθήκη για την αντιμετώπιση αυτής της σοβαρής
παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η πρόληψη της βίας, η προστασία
των θυμάτων, η δίωξη των δραστών και η αλλαγή της συλλογικής κοινωνικής
συνείδησης, η ευαισθητοποίηση των πολιτών, γυναικών και ανδρών, και των
μαζικών τους φορέων αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της Σύμβασης.
Είμαστε περήφανες που η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ -ύστερα από μακροχρόνια αδράνεια των προκατόχων της- την κύρωσε.
Είμαστε όμως ταυτόχρονα και ανήσυχες,
καθώς βλέπουμε να καθυστερεί από την κυβέρνηση της Ν.Δ. η υλοποίηση των
μέτρων που προβλέπει η Σύμβαση, γεγονός που μας εκθέτει διεθνώς.
Εμείς, οι γυναίκες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που
δραστηριοποιούμαστε στο Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής/Φύλου, δίνουμε
καθημερινά τη μάχη για την εξάλειψη του φαινομένου, αντιστεκόμαστε στον
μισογυνισμό και τον σεξισμό και επιδιώκουμε, στην ιερή μνήμη εκείνων των
Ελληνίδων και ξένων γυναικών, των οποίων η ζωή έληξε με πράξη βίας που
βασίζεται στο φύλο τους, τη δημιουργία μιας κουλτούρας αμοιβαίας
αποδοχής και σεβασμού μεταξύ των φύλων, η οποία ωστόσο, απαιτεί
παράλληλα και μιαν άλλη κοινωνία για να ανθίσει, μια κοινωνία εκτός
αγοραίου καπιταλισμού, όπου οι άνθρωποι θα βρίσκονται πάνω από τα κέρδη.
Ενώνουμε δυνάμεις για να σπάσει η σιωπή
και η ανοχή από την κοινωνία και να μπει επιτέλους τέρμα στη βία κατά
των γυναικών και των κοριτσιών.
Καλούμε την πολιτεία να αναλάβει τις
δικές της ευθύνες και:
ΝΑ διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του πανελλαδικού Δικτύου όλων των
Δομών της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων για την Πρόληψη και
Αντιμετώπιση της Βίας κατά των Γυναικών.
Να εφαρμόσει το ν.4604/2019 που αφορά τη λειτουργία του Δικτύου.
Να προχωρήσει στην πλήρη εφαρμογή του ν.4531/2018 (Σύμβαση της
Κωνσταντινούπολης.
Η βία κατά των γυναικών αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο σε διαρκή ανάπτυξη.
Η βία λόγω φύλλου μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε.
Δεν γνωρίζει
πολιτιστικά και γεωγραφικά όρια, όρια...
«Η κυβέρνηση που παρέλαβε το 2015 μια χρεοκοπημένη οικονομία και το 2019 παρέδωσε μια οικονομία με δέκα συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης και με μείωση της ανεργίας κατά 10 μονάδες είναι απίστευτα ανίκανη»
Για θράσος εγκαλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Χαρίτσης, με αφορμή τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στη γερμανική Handelsblatt.
Όπως σημειώνει ο Αλ. Χαρίτσης, στη συνέντευξή του ο Κ. Μητσοτάκης αναφέρει επί λέξει:
"Ήταν απίστευτος ο βαθμός ανικανότητας που επέδειξαν κατά τη διακυβέρνησή τους. [Η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.] ήταν μια οδυνηρή εμπειρία και κόστισε στη χώρα μας μια περιουσία».
«Μάλιστα. Η κυβέρνηση που παρέλαβε το 2015 μια χρεοκοπημένη οικονομία και το 2019 παρέδωσε μια οικονομία με δέκα συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης και με μείωση της ανεργίας κατά 10 μονάδες είναι απίστευτα ανίκανη. Και τολμάει να το ισχυριστεί αυτό ο επικεφαλής της παράταξης που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και την κοινωνία σε απόγνωση.
Πόσο θράσος πια κ. Μητσοτάκη;» τονίζει ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι ανάγκες διαχείρισης της προσφυγικής κρίσης δημιουργούν σοβαρά εσωτερικά προβλήματα στο κυβερνητικό κόμμα, το οποίο προεκλογικά είχε δεσμευτεί απέναντι στην εκλογική του βάση με μια ακροδεξιά λαϊκιστική ρητορική.
Στο μέτωπο της Novartis, νέα στοιχεία βγαίνουν στο φως καταρρίπτοντας την επίσημη γραμμή της Ν.Δ. ότι πρόκειται περί σκευωρίας. Η επιδίωξη της παραγραφής και οι σχετικές μεθοδεύσεις δημιουργούν σοβαρό πολιτικό κόστος στην κυβέρνηση και οι ισορροπίες ανάμεσα στον Κ. Μητσοτάκη και στην ομάδα Σαμαρά γίνονται ολοένα και πιο εύθραυστες.
Στα οικονομικά, η μεσαία τάξη αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι εξαπατήθηκε, καθώς ο κύριος όγκος των ελαφρύνσεων στοχεύει στους οικονομικά ισχυρούς, ενώ έρχονται αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές για τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Για να ξεφύγει από αυτή τη δύσκολη κατάσταση, η κυβέρνηση δραπετεύει από την πολιτική ατζέντα και καταφεύγει στη συνταγή «τάξις και ασφάλεια». Η αδικαιολόγητη βία και η προκλητική στάση των αστυνομικών αρχών -με πιο κραυγαλέο παράδειγμα το αστυνομικό μπλόκο σε κέντρο διασκέδασης και την απρόκλητη επίθεση εναντίον φοιτητών της ΑΣΟΕΕ- παράγει γεγονότα τα οποία η κυβέρνηση, με τη βοήθεια των πρόθυμων ΜΜΕ, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά. Βασική της επιδίωξη είναι να συσπειρωθεί η συντηρητική βάση της κοινωνίας, να κατευναστεί η ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματος και να στοχοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτική δύναμη που ευνοεί την «ανομία».
Είναι μια τακτική τυχοδιωκτική και επικίνδυνη. Κάποιοι θεωρούν ότι κερδίζουν οξύνοντας το κοινωνικό κλίμα και ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. Και θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα να παίζουν παιχνίδια με την κοινωνική ειρήνη και τη δημοκρατία για να απεμπλακούν από τα πολιτικά τους αδιέξοδα. Γι' αυτό τα μάτια μας ανοιχτά.
Σε μια μεγάλη πολιτική συγκέντρωση μετατράπηκε η εκδήλωση υποδοχής των νέων μελών στις Οργανώσεις Μελών της Βόρειας Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ που οργάνωσε η Νομαρχιακή Επιτροπή (ΝΕΒΑ).
Εκατοντάδες νέα και παλιότερα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν το παρών γεμίζοντας ασφυκτικά όχι μόνο την μεγάλη αίθουσα αλλά και τον εξωτερικό χώρο του Συνεδριακού Κέντρου της Ν. Ιωνίας και άκουσαν την πολιτική τοποθέτηση του Γραμματέα της Κ.Ε. του κόμματος Πάνου Σκουρλέτη και τους χαιρετισμούς των Βουλευτών της Βόρειας Αθήνας.
Με κοινή συνισταμένη την θέληση για αποφασιστική συμμετοχή στους νέους αγώνες που έρχονται , επιβεβαιώθηκε η αναγκαιότητα διεύρυνσης και ανασύνθεσης του κόμματος και των λειτουργιών του για να ανταποκριθούμε προγραμματικά και κινηματικά στις νέες συνθήκες και όπως τόνισε ο Π. Σκουρλέτης ….. ‘’ Τώρα ήρθε η ώρα για το επόμενο βήμα, που θα το κάνουμε όλοι μαζί. Διαμορφώνοντας την πρόταση που θα αγγίξει και πάλι την πλειοψηφία της κοινωνίας στη νέα πολιτική φάση. Που θα σταθεί επάξια απέναντι στη δεξιά, παρωχημένη πρόταση ή όποια στο παρελθόν εγγυήθηκε μόνο την κοινωνική οπισθοδρόμηση και την οικονομική καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους του λαού μας ‘’.
Πολίτες της Πάτρας, είναι μεγάλη η χαρά και η συγκίνησή μου που είμαι μαζί σας, ανάμεσα σας. Και δε θα μπορούσα να κάνω αλλιώς, από το να αποφασίσω, να αποφασίσουμε μαζί αυτή τη μεγάλη πορεία προς τους πολίτες, για την ανασυγκρότηση του κόμματός μας, για την ανασυγκρότηση της μεγάλης προοδευτικής παράταξης του τόπου μας. Από το να ξεκινήσω από εδώ, από την Πάτρα, από την Αχαΐα των μεγάλων δημοκρατικών αγώνων και παραδόσεων. Από την Αχαΐα που ακόμα και στις δύσκολες για εμάς στιγμές στάθηκε, παραμένει και θα παραμένει για πάντα το προοδευτικό και δημοκρατικό κάστρο.
Δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς άλλωστε, από το να επιλέξω να ανταποδώσω κι αυτή τη μεγάλη τιμή που εσείς κάνατε στο ΣΥΡΙΖΑ, στην Αριστερά και σε εμένα προσωπικά και να γίνω βουλευτής της Αχαΐας. Δικό σας βουλευτής. Όπου μαζί με τους άλλους δυο βουλευτές της Αχαΐα, αλλά και όλους τους υποψήφιους βουλευτές, καθώς και όλους τους εκλεγμένους βουλευτές τους ΣΥΡΙΖΑ, θα δώσουμε τη μάχη σε αυτή τη Βουλή από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σεβόμενοι το εκλογικό αποτέλεσμα. Ελπίζοντας, όμως, όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα, γιατί ήδη δουλεύουμε, εργαζόμαστε μέσα στην κοινωνία, δίπλα στους ανθρώπους που αγωνίζονται, τους ανθρώπους που αγωνιούν για το αύριο, για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις, όχι για να επανέλθουμε απλά, αλλά για να πετύχουμε μια μεγάλη νίκη του λαού μας, για να δημιουργήσουμε μια μεγάλη κοινωνική και λαϊκή πλειοψηφία, ικανή να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να οδηγηθεί η χώρα σε μια πορεία προοδευτική, σε μια πορεία κοινωνικής δικαιοσύνης για πολλά πολλά χρόνια και όχι μόνο για μια 4ετία.
Φίλες και φίλοι, πολίτες της Πάτρας. Πήραμε την απόφαση να ξεκινήσουμε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια ανασυγκρότησης του κόμματός μας, με βασικό στόχο να μπορέσουμε να ανοίξουμε τις πόρτες και να αγκαλιάσουμε όλους και όλες εσάς. Τους ανθρώπους που μας στήριξαν στις δύσκολες στιγμές που περάσαμε για τη χώρα και το λαό, από το 2015 και μετά. Σε όλους και όλες που δώσαμε μαζί τους κρίσιμους και μεγάλους αγώνες, για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε πιο βαθιές ρίζες στη βάση της κοινωνίας, να βρεθούμε δίπλα στις αγωνίες του λαού μας, να συνειδητοποιήσουμε καλύτερα τα προβλήματα. Ταυτόχρονα όμως και όλοι μαζί να συνειδητοποιήσουμε και τις αδυναμίες μας, τα λάθη και τις παραλείψεις μας, ώστε να συνθέσουμε δημιουργικά ένα πρόγραμμα προοδευτικής διακυβέρνησης για την επόμενη 4ετία και όχι μόνο γι αυτή όπως είπα πριν. Ένα πρόγραμμα που θα είναι αποτελεσματικό, θα είναι ουσιαστικό, θα είναι ολοκληρωμένο και θα απαντάει στα μεγάλα προβλήματα του τόπου και του λαού.
Ο λόγος που κάνουμε αυτές τις συγκεντρώσεις –που δεν είναι σαν τις προεκλογικές συγκεντρώσεις, εγώ θέλω περισσότερο να ακούω παρά να μιλάω– είναι για να μπορέσουμε να ακούσουμε περισσότερο, να συνειδητοποιήσουμε ποια ήταν τα λάθη που κάναμε και ποια τα σωστά. Κυρίως όμως να ακούσουμε τις απόψεις σας, την κριτική σας, τις παραινέσεις σας, τις συμβουλές σας, τις ιδέες σας. Οι ιδέες του καθενός και της καθεμιάς μετράνε.
Στη σύγχρονη εποχή τα κόμματα δεν μπορεί να λειτουργούν όπως λειτουργούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Η εποχή μας, είναι η εποχή της ταχύτητας της πληροφορίας, της γρήγορης ενημέρωσης, η εποχή των νέων τεχνολογιών. Πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτές τις νέες τεχνολογίες για να συντονίζουμε ακόμα καλύτερα τη δράση μας, για να μπορούμε να αναβαθμίσουμε τη δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών και αυτός είναι ο στόχος μας. Γι αυτό το λόγο, συνδυάζουμε αυτή την έναρξη της μεγάλης καμπάνιας όχι απλά για να εγγράψουμε μέλη στο κόμμα μας που θα τα καλούμε κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίζουν σε μια διαδικασία, αλλά για να εγγράψουμε μέλη ενεργά που θα κινητοποιούνται σε τοπικό επίπεδο, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στους χώρους μάθησης για τους νέους ανθρώπους και που θα συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων, των συλλογικών διαδικασιών, διεργασιών και αποφάσεων του κόμματός μας.
Θέλουμε λοιπόν με δυο λόγια να κάνουμε το ΣΥΡΙΖΑ της νέας εποχής, όχι απλά τη μεγάλη προοδευτική παράταξη του τόπου, αλλά και ένα εργαστήρι συμμετοχής και δημιουργίας για όλους τους ενεργούς πολίτες. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια νέα σχέση του πολίτη με την πολιτική. Και γι αυτό το λόγο σας καλούμε όλες και όλους. Δεν εξετάζουμε ούτε αν βρεθήκατε σε άλλες πολιτικές κάλπες στο παρελθόν, ούτε τις καταγωγές και τις πολιτικές σας ρίζες. Εξετάζουμε μονάχα τη βούληση και το πείσμα σας, μαζί να φτιάξουμε μια Ελλάδα της προόδου και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Όλες και όλοι εμείς, λοιπόν, που έχουμε κοινές αξίες, που πιστεύουμε στη δημοκρατία, που πιστεύουμε σε μια κοινωνία δικαιοσύνης και όχι εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, όλοι και όλες εμείς που συνειδητοποιούμε, ότι, η χώρα μας βρίσκεται, ξανά, στα χέρια μιας κυβέρνησης συντηρητικής και ακραίας νεοφιλελεύθερης και συνειδητοποιούμε την ανάγκη να εργαστούμε για μια καλύτερη εποχή για τον τόπο, όλοι και όλες εμείς, έχουμε δύναμη αν ενώσουμε τις φωνές μας, αν ενώσουμε την παρουσία μας σε μια δημιουργική πορεία προς τα εμπρός.
Γι αυτό λοιπόν το λόγο απευθύνουμε αυτό το πλατύ κάλεσμα συμμετοχής. Ένα πανδημοκρατικό κάλεσμα προσκλητήριο σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Και έχουμε σαν στόχο να δημιουργήσουμε ένα ορμητικό ποτάμι από τα ρυάκια που θα προκύψουν από κάθε γωνιά της χωράς μας, για να μπορέσουμε μαζί να φτιάξουμε τη παράταξη και το κόμμα της νέας εποχής, που θα είναι ικανό σε σύντομο χρονικό διάστημα, όχι μόνο να κάνει υπαρκτή, αισθητή την παρουσία του σε ένα πλέγμα επικοινωνιακής απομόνωσης που έχουν στήσει οι αντίπαλοί μας, αλλά να μπορέσει να αποκτήσει και το πρόγραμμα εκείνο που θα δημιουργήσει εκείνες τις ριζικές τομές για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε την μεγάλη αλλαγή της πορείας του τόπου.
Με απόλυτη πλειοψηφία «πέρασε» η πολιτική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ
Χωρίς ούτε ένα «κατά» εγκρίθηκε η πολιτική διακήρυξη, κατά τη δεύτερη και τελευταία ημέρα συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Η διακήρυξη θα αποτελέσει τη βάση της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα που θα πραγματοποιηθεί αύριο (Κυριακή) το βράδυ στο φεστιβάλ Σπούτνικ, της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η διακήρυξη αποτελεί ένα προσκλητήριο για την ένταξη νέων μελών, που ουσιαστικά εξηγεί γιατί να εγγραφεί κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ, με το κόμμα να ενδιαφέρεται όχι απλώς να εκφράσει αυτούς που το ψήφισαν, αλλά και να παρέμβει στους μαζικούς χώρους για τη διαμόρφωση μιας προοδευτικής πλειοψηφίας.
Το κείμενο αναφέρεται στην πολιτική συγκυρία κατά τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης της Ν.Δ., πού βρίσκονται οι συσχετισμοί δυνάμεων στην Ευρώπη, ενώ δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην οικολογία και την κλιματική κρίση.
Επίσης, τονίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «πρέπει να αλλάξει... όπως κάθε πολιτικός οργανισμός που επιθυμεί να αποτελεί έναν συλλογικό διανοούμενο, ένα εργαλείο κοινωνικής προόδου, ένα επιτελείο της κοινωνικής πλειοψηφίας της εποχής του».
«Να συνδιαμορφώσουμε ένα κόμμα μαζικό...»
Μεταξύ άλλων, η διακήρυξη καλεί «όλους τους Δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες» να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, ζητώντας κατά την πορεία προς το 3ο Συνέδριο «να συνδιαμορφώσουμε ένα κόμμα μαζικό, λαϊκό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό που θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και θα δίνει ρεαλιστικές και προοδευτικές απαντήσεις σε όλα τα σύνθετα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και ο λαός μας».
«Τώρα είναι η σειρά μας να εμπιστευτούμε τον κόσμο που μας εμπιστεύτηκε», τονίζεται στη διακήρυξη.
Κομματικές πηγές ανέφεραν μεταξύ άλλων, ότι υπήρξε έμφαση στην αναγκαιότητα να πραγματοποιηθούν πολλές εκδηλώσεις σε όλες τις περιφέρειες, παρουσία στελεχών αλλά και του κ. Τσίπρα, «μια διαδικασία συνελεύσεων όπου να μπορούν οι άνθρωποι να μιλήσουν», «μια συνολική εξόρμηση του κόμματος στην κοινωνία».
«Η διακήρυξη συγκροτεί το νέο "εμείς"»
Νωρίτερα, ο Νίκος Παππάς, κατά την τοποθέτησή του, είχε αναφέρει ότι «η διεύρυνση θα διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει δεξιά στροφή», προσθέτοντας ότι «ο μόνος κίνδυνος που είχαμε ήταν να μολυνθούμε από τα μνημονιακά απόνερα, αλλά τον αποφεύγουμε γιατί υπάρχει το κείμενο της Διακήρυξης και η τοποθέτηση Σταθάκη».
Υπογράμμισε επίσης ότι «το κείμενο της πολιτικής διακήρυξης είναι ένα ιστορικό κείμενο γιατί συγκροτεί το νέο "εμείς"».
Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος Τύπου Αλέξης Χαρίτσης μίλησε για την ψηφιακή πλατφόρμα που θα χρησιμοποιηθεί για την επιγραμμική (online) εγγραφή των νέων μελών, η οποία θα μπορεί να είναι έτοιμη περί τα μέσα Οκτωβρίου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, από τις εκλογές και έπειτα έχουν ήδη εγγραφεί πάνω από 5.000 μέλη.
Η πολιτική διακήρυξη
Δημοκρατικό κάλεσμα ένταξης στον ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία
Όλες και όλοι εμείς οι πολίτες που πιστεύουμε στις αξίες της ελευθερίας, της κοινωνικής προόδου, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης.
Όλες και όλοι εμείς που οραματιζόμαστε μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και αγωνιούμε για τη βιωσιμότητα του πλανήτη.
Όλες και όλοι εμείς που όλα τα προηγούμενα χρόνια βρεθήκαμε απέναντι στην ιδιοτέλεια, στον ακραίο ατομισμό και ανταγωνισμό που οδηγεί σε ένα πόλεμο όλοι εναντίoν όλων, στην περιθωριοποίηση των ευάλωτων κομματιών της κοινωνίας, των γυναικών, και των νέων.
Όλες και όλοι εμείς που αντισταθήκαμε στις συνέπειες της κρίσης και τις πολιτικές λιτότητας, στην υποβάθμιση του κόσμου της εργασίας, του δημοσίου χώρου, των γειτονιών μας, των σχολείων και νοσοκομείων μας.
Όλες και όλοι εμείς που παλέψαμε να μετατρέψουμε αυτές τις αντιστάσεις σε εφαρμόσιμες πολιτικές, με επιτυχίες και αποτυχίες, αλλά που θέλουμε να συνεχίσουμε να παλεύουμε για ένα άλλο οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό μοντέλο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Όλες και όλοι εμείς οι πολίτες του σήμερα που εμπνεόμαστε από τους μεγάλους αγώνες του χθες και τις ιστορικές παρακαταθήκες του ελληνικού λαού για δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική απελευθέρωση.
Όλες και Όλοι εμείς που εμπνεόμαστε από τις πιο λαμπρές παραδόσεις της Αριστεράς στο τόπο μας. Από τη δημιουργία του ΕΑΜ και την Εθνική Αντίσταση, τους δημοκρατικούς αγώνες κατά του μετεμφυλιακού κράτους, τον αγώνα του 114, τον αντιδικτατορικό αγώνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το μεταπολιτευτικό κύμα του εργατικού και φοιτητικού ριζοσπαστισμού και τη μεγάλη δημοκρατική έκρηξη του 81.
Αλλά και όλες και όλοι εμείς οι νεότεροι που διαμορφώσαμε τη πολιτική μας συνείδηση στα κινήματα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, στη Γένοβα και το Κοινωνικό φόρουμ, στους αγώνες για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου, στις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στη λιτότητα των μνημονίων και στις κινητοποιήσεις για τη προστασία του περιβάλλοντος ενάντια στη κλιματική αλλαγή.
Όλες και Όλοι εμείς που συναντηθήκαμε πρόσφατα στους εκλογικούς αγώνες της Προοδευτικής Συμμαχίας και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε όλα τα πολύμορφα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα.
Όλες και Όλοι εμείς, άνθρωποι με διαφορετικές παραδόσεις, αριστεροί, σοσιαλιστές, αγωνιστές και αγωνίστριες του κομμουνιστικού, του οικολογικού και του φεμινιστικού κινήματος, προοδευτικοί δημοκρατικοί πολίτες του κέντρου, που υπερασπίζονται ατομικά, κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Διακηρύσσουμε τη πρόθεση μας να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να οικοδομήσουμε την Αριστερά της εποχής μας.
Και καλούμε όλους τους Δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Και στη πορεία προς το 3ο Συνέδριο τομή, του ΣΥΡΙΖΑ, να συνδιαμορφώσουμε ένα κόμμα μαζικό, λαϊκό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό που θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και θα δίνει ρεαλιστικές και προοδευτικές απαντήσεις σε όλα τα σύνθετα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και ο λαός μας.
1. Υπάρχει άλλος δρόμος, ο δρόμος των πολλών
Η Αριστερά, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο σε κάθε της εκδοχή, υπήρξε από την πρώτη μέρα της δημιουργίας της δύναμη προοδευτικής αλλαγής. Στην πατρίδα μας, κάθε φορά που προσπάθησε να παρέμβει με τόλμη, με λογισμό και μ’ όνειρο, κάθε φορά που οικοδόμησε συμμαχίες και τοποθετήθηκε ηγεμονικά και ταυτόχρονα κινηματικά η Ελλάδα, ο λαός μας, οι κοινωνικές δυνάμεις της αλλαγής, είδαν και βλέπουν τους αγώνες τους να δίνουν καρπούς.
Τις μεγάλες δημοκρατικές κατακτήσεις του λαού μας αλλά και τις διαχρονικές δημοκρατικές και προοδευτικές αξίες, θέλουμε να τις υπηρετήσουμε με την ίδια αποφασιστικότητα, και με τους πιο πρόσφορους τρόπους, στις νέες συνθήκες. Να δημιουργήσουμε δηλαδή μια μεγάλη προοδευτική κοινωνική πλειοψηφία με στόχο μια νέα προοδευτική διακυβέρνηση.
Σε μια ιστορική συγκυρία, που ο παγκόσμιος καπιταλισμός, στην πιο επιθετική, παγκοσμιοποιημένη, νεοφιλελεύθερη, απάνθρωπη μορφή του, θέλει να εμφανίζεται ως το επιστέγασμα του ανθρώπινου πολιτισμού. Ως το τέλος της Ιστορίας, το τέλος των κοινωνικών και δημοκρατικών αγώνων, το τέλος της πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Εμείς, η Προοδευτική Συμμαχία, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ελληνική Αριστερά, θέλουμε να διακηρύξουμε ότι: Η ιστορία δεν έχει τελειώσει!
Το όραμα μιας διαφορετικής, δημοκρατικής και δίκαιης κοινωνίας, κινητοποιεί εκατομμύρια ανθρώπους στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Γιατί στη νέα εποχή το βασικό δίλημμα είναι ξεκάθαρο :
Ή ο γερασμένος κόσμος του ύστερου καπιταλισμού θα εξακολουθεί να καταστρέφει εκατομμύρια ανθρώπους, κοινωνίες, λαούς, το κλίμα, την ίδια τη γη, το κοινό μας σπίτι.
Ή οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ενός νέου διαφωτισμού, ενός νέου ανθρωπισμού και πολιτισμού, μιας ευρύτατης κοινωνικής συμμαχίας και αντίστασης, με την Αριστερά σε θέση ευθύνης και μάχης ανάμεσά τους, θα βάλουν φραγμό στην καταστροφή, θα αλλάξουν τη ροή της ιστορίας προς τη κοινωνική χειραφέτηση.
Γιατί σήμερα, περισσότερο από ποτέ, το να αντισταθούμε στο σύστημα που ορίζει τα πάντα με μοναδικό κριτήριο το κέρδος αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου.
Σήμερα, έχουμε την ευθύνη να οραματιστούμε, να προβληματιστούμε, να ενωθούμε, και να παλέψουμε για έναν άλλο κόσμο. Για έναν κόσμο με σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.
Κι αυτός ο κόσμος είναι εφικτός και αναγκαίος όσο ποτέ.
Το απέδειξαν οι μεγάλες κοινωνικές αντιστάσεις στα χρόνια της κρίσης, η άνοδος ενός νέου αριστερού, ριζοσπαστικού, και σοσιαλιστικού ρεύματος στην Ελλάδα.
Η δημιουργία για πρώτη φορά μιας κυβέρνησης μέσα στην ΕΕ με πυρήνα ένα κόμμα της Αριστεράς, που αποτελεί ένα ιστορικό ορόσημο. Μια τολμηρή προβολή στο μέλλον.
Αποδείξαμε ότι μπορούμε ξανά να οραματιστούμε, πέρα από τον ορίζοντα της ήττας και της διαχείρισης, τις κοινωνικές αλλαγές που απαιτεί η εποχή μας. Και να παλέψουμε γι’ αυτές.
Για την καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων, για την προστασία του κλίματος και των φυσικών πόρων, για την κατοχύρωση των σύγχρονων κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Απέναντι στην μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό, τη βία κατά των γυναικών, την οικολογική καταστροφή, την διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την ασύδοτη εξουσία των αγορών.
Τώρα είναι η σειρά μας να εμπιστευτούμε τον κόσμο που μας εμπιστεύτηκε.
Όλοι μαζί να δημιουργήσουμε μια σύγχρονη προοδευτική παράταξη, που θα εκφράζει τα όνειρα και τις ανάγκες του δημοκρατικού προοδευτικού κόσμου. Που θα είναι δύναμη δημιουργίας, τομών και ρήξεων. Που μέσα από τον συνδυασμό της κυβερνητικής ευθύνης και της ζωντανής συμμετοχής της κοινωνίας των πολιτών θα μετασχηματίσει την Ελλάδα σε μια χώρα με ισότητα και αλληλεγγύη.
2. Για μια Ελλάδα με ισότητα, δημοκρατία και αλληλεγγύη
Η ισότητα και η δημοκρατία αποτελούν τις ιδρυτικές και θεμελιακές μας αξίες. Αποσκοπούμε στη συνεχή μείωση των ανισοτήτων και την αλλαγή του κοινωνικού συσχετισμού δυνάμεων υπέρ των εργαζομένων, την συνεχή μεταφορά πόρων από το κεφάλαιο στην εργασία και στον συνεχή δημοκρατικό μετασχηματισμό του κράτους.
Η καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων σκιαγραφεί σήμερα τη βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις.
Μέσα στην κρίση βιώσαμε την προσπάθεια δημιουργίας ενός μοντέλου που θα στηρίζεται στην φθηνή εργασία. Η ελαστικοποίηση και η μείωση του εργατικού κόστους, δηλαδή η εργασιακή ανασφάλεια, υποτίθεται ότι θα δημιουργούσαν ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την ελληνική οικονομία. Αυτό που τελικά δημιούργησαν ήταν η έκρηξη της ανεργίας, τα φαινόμενα του brain waste και του brain drain, η όξυνση της φτώχειας μέσα σε μια συνολικότερη οικονομική κατάρρευση με την απώλεια του 1/4 του ΑΕΠ.
Σήμερα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιθυμεί να επιστρέψουμε στο μοντέλο που γέννησε την χρεοκοπία. Σε ένα μοντέλο αυταρχικό, διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, με καμία πρόνοια για το περιβάλλον. Σε ένα μοντέλο αδιαφάνειας και συναλλαγής.
Η Νέα Δημοκρατία ακολουθεί την τάση μιας νέας αυταρχικής δεξιάς που ενσωματώνει στο εσωτερικό της στοιχεία εθνικιστικά. Η στενή σχέση της με το παρασιτικό κεφάλαιο, η επιστροφή σε πρακτικές διαπλοκής, ο αυταρχισμός στον τρόπο άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας, πιστοποιούν ότι η παλινόρθωση του παλιού καθεστώτος, που τόσο κόστισε στη χώρα, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Οι δημοκρατικοί πολίτες, οι προοδευτικοί άνθρωποι, οφείλουν να αντισταθούν. Να αποτρέψουν τα σχέδια μιας Δεξιάς που τίποτε δεν διδάχτηκε από την τραγωδία στην οποία βύθισε τη χώρα.
Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο. Πρέπει να στηρίξει το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα που αποτελεί την σημαντικότερη επένδυση για το μέλλον της κοινωνίας μας.
Με στόχο μια οικονομία που στηρίζεται στην γνώση, στην έρευνα και στην καινοτομία, Μια οικονομία που δημιουργεί όχι μόνο περισσότερες αλλά και ποιοτικότερες θέσεις εργασίας. Θέσεις πλήρους απασχόλησης με πλήρη δικαιώματα. Μέσα από ένα πλαίσιο που θα επιτρέπει στον εργαζόμενο να ζει καλύτερα στο σήμερα και θα μετατρέπει τα οφέλη από την εξέλιξη της τεχνολογίας και την αύξηση της παραγωγικότητας σε οφέλη για ολόκληρη την κοινωνία.
Κανένα μοντέλο όμως δεν μπορεί να γίνει ανεκτό σήμερα αν δεν περιέχει τον σεβασμό των φυσικών πόρων. Τα αποτελέσματα της κλιματικής κρίσης είναι ήδη εδώ.
Δεν αφορούν το μακρινό μέλλον ή κάποιους άλλους. Επηρεάζουν την ζωή μας, την λειτουργία των πόλεων μας, το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας.
Το παγκόσμιο κίνημα για την κλιματική κρίση συνδυάζει την κοινωνική και την διαγενεακή δικαιοσύνη με την προστασία του πλανήτη και της ζωής. Τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ διεξάγεται μια σημαντική συζήτηση για την ανάγκη ενός πράσινου New Deal. Σε αυτή την παγκόσμια κινητοποίηση οφείλουμε να διαδραματίσουμε σημαντικό ρόλο, πρώτα από όλα μέσα από την δύναμη του παραδείγματος και των δικών μας πολιτικών. Με μια γενναία στροφή στα ζητήματα της ενέργειας, των υποδομών, του ορυκτού πλούτου, της προστασίας των δασών και της διαχείρισης απορριμμάτων.
Το σύνθημα “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” σήμερα παίρνει ακόμη πιο επιτακτική μορφή. Στην βαρβαρότητα προστίθεται η καταστροφή του ίδιου του πλανήτη και της ανθρωπότητας.
Μια άλλη Ελλάδα όμως σημαίνει και μια πιο δημοκρατική Ελλάδα. Με ένα σύγχρονο πλαίσιο για την κατοχύρωση και την διεύρυνση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Για την ουσιαστική ισότητα των φύλων και την αντιμετώπιση της ανησυχητικής επίθεσης στα δικαιώματα των γυναικών. Για την καταπολέμηση του σεξισμού, της ομοφοβίας, της τρανσοφοβίας
Η επιθυμία μας όμως για μία κοινωνία ισότητας, χωρίς αποκλεισμούς και αόρατους ανθρώπους, περνάει μέσα από μια σύγχρονη πολιτική ένταξης για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Η μετανάστευση αποτελεί μια ανθρώπινη πρακτική αιώνων, που σίγουρα οξύνεται από το σημερινό πλαίσιο πολεμικών συγκρούσεων, αλλά και της κλιματική κρίσης. Η ύπαρξη ουσιαστικών και αποτελεσματικών πολιτικών για την ένταξη μπορούν να αποτελέσουν πλούτο για την ελληνική κοινωνία.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, πρέπει να μιλήσουμε ξανά για τον εαυτό μας. Με αυτοπεποίθηση που προκύπτει από την κριτική και αυτοκριτική ιστορική ματιά. Με την βεβαιότητα ότι οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και έχουν πολλά να κερδίσουν από την συνεργασία και τον σεβασμό στον πολιτισμό και την ιστορία των άλλων.
Δηλαδή με έναν πατριωτισμό σύμφυτο με την διεθνιστική διάσταση κάθε αριστερής πολιτικής. Με ένα πατριωτισμό που 200 χρόνια μετά την επανάσταση και την συγκρότηση του ελληνικού κράτους δεν επιθυμεί την αναπαραγωγή βολικών μύθων, αλλά στηρίζεται στην ιστορική αλήθεια και στο απελευθερωτικό μήνυμα που έστειλε ένας μικρός λαός όταν επέλεξε να αναμετρηθεί με μία αυτοκρατορία.
Αυτή είναι η αυτοπεποίθηση μιας χώρας που απέδειξε πως μπορεί να είναι δύναμη συνεργασίας και ειρήνης στην δύσκολη περιοχή των Βαλκανίων. Η συνθήκη των Πρεσπών αποτελεί μια στρατηγική ήττα του εθνικισμού και ένα σημαντικό βήμα για την σταθερότητα και την ειρήνη. Η Ελλάδα χρειάζεται μια φιλειρηνική και ανοιχτή σε συνεργασίες εξωτερική πολιτική σε όλα τα μέτωπα, ενώ σε κάθε περίπτωση απαιτείται να αποφύγουμε οποιαδήποτε πολεμική περιπέτεια στην Μέση Ανατολή. Με όπλο το διεθνές δίκαιο κατοχυρώνουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Τέλος στο ζήτημα του Κυπριακού παραμένουμε σταθεροί στην ανάγκη επίλυσης του στην βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Για να μπορέσουμε να δώσουμε όμως αποτελεσματικά τον αγώνα ενάντια στις κοινωνικές ανισότητες χρειαζόμαστε μια σταθερή ιδεολογική πυξίδα. Ο στόχος για μια κοινωνία που δεν θα οργανώνεται με βάση το κυνήγι για το κέρδος, αλλά τις κοινωνικές ανάγκες, που δεν θα λειτουργεί στην βάση του ανταγωνισμού αλλά της αλληλεγγύης, αποτελεί οργανικό στοιχείο της πολιτικής μας.
Οι σημερινές μας επιλογές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το όραμα για μια κοινωνία με σοσιαλισμό, δημοκρατία και ελευθερία. Ψήγματα αυτής της διαφορετικής οργάνωσης υπάρχουν και σήμερα. Τα γεννούν οι κοινωνικοί αγώνες, και οι καθημερινές πρακτικές αλληλεγγύης και χειραφέτησης ενάντια στην κυριαρχία του κέρδους και του ανταγωνισμού.
Το αίτημα του σοσιαλισμού δεν περιγράφει ούτε μια ουτοπία, ούτε ένα καθεστώς. Αποτελεί μια απελευθερωτική διαδικασία. Με τομές και ρήξεις, χωρίς νομοτελειακά προκαθορισμένη πορεία, ή αποτέλεσμα. Μια διαδικασία που προφανώς θα περιλαμβάνει και πισωγυρίσματα, αλλά ποτέ δεν θα παίρνει τα μάτια από τον στόχο. Μια κοινωνία που η παραγωγή θα οργανώνεται δημοκρατικά με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, την εκπλήρωση των επιθυμιών και όχι το κέρδος.
Μια δημοκρατία που θα αγκαλιάζει το σύνολο της κοινωνικής ζωής και θα αποτελεί η ίδια παραγωγική δύναμη, όπου η συλλογικότητα αναδεικνύει έμπρακτα τη υπεροχή της έναντι της ατομικότητας και η αλληλεγγύη την ισχύ της έναντι του ανταγωνισμού. Ένας πολιτισμός ελεύθερος από το κέρδος, γόνιμος, δημιουργικός που θα εμψυχώνει, και θα ενθαρρύνει νέες αυτεξούσιες συλλογικότητες. Μια καθημερινότητα πλούσια και αυθεντική.
3. Για μια άλλη Ελλάδα σε μία άλλη Ευρώπη
Ζούμε σε μια περίοδο παγκόσμιας αναταραχής και μετάβασης. Οι αιτίες που γέννησαν την κρίση είναι ακόμα εδώ. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ανθρώπου οι κοινωνίες μας έχουν καταφέρει να συσσωρεύσουν τόσο μεγάλες ποσότητες πλούτου αλλά ταυτόχρονα να οξύνουν σε τέτοιο βαθμό τις κοινωνικές ανισότητες.
Τεράστια ισχύς συγκεντρώνεται στα χέρια μικρών ομάδων οικονομικά και πολιτικά ισχυρών, έξω από κάθε δημοκρατικό έλεγχο. Την ίδια στιγμή οι φυσικοί πόροι και το περιβάλλον καταστρέφονται με ρυθμούς που μας επιβάλλουν να μιλάμε για κλιματική και οικολογική κρίση. Μεγάλες περιοχές του κόσμου παραμένουν στη φτώχεια και την υπανάπτυξη. Το παγκόσμιο πολυμερές εμπορικό σύστημα καταρρέει καθώς πολλαπλασιάζονται οι εμπορικοί πόλεμοι. Σειρά περιφερειακών πολεμικών συγκρούσεων προκαλούν ανυπολόγιστες ανθρώπινες και υλικές καταστροφές και κινδυνεύουν να οδηγήσουν σε γενικευμένες συγκρούσεις. Οι συμφωνίες πυρηνικού αφοπλισμού ακυρώνονται αυξάνοντας πάλι τον κίνδυνο πυρηνικού ολοκαυτώματος. Η άνοδος νέων κέντρων οικονομικής και πολιτικοστρατιωτικής ισχύος, όπως η Κίνα, επιφέρουν ανακατατάξεις που δεν είναι πάντα ομαλές.
Ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο τα τελευταία χρόνια παίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον πρόεδρο Τραμπ. Ακολουθούν ένα δρόμο μονομερών ενεργειών και πολιτικής ισχύος: εγκαταλείπουν τις συμφωνίες για το κλίμα, για την αποπυρηνικοποίηση του Ιράν και για τον πυρηνικό αφοπλισμό. Κηρύσσουν εμπορικούς πολέμους, υπονομεύοντας το διεθνές πλαίσιο του εμπορίου. Υποστηρίζουν ακροδεξιές και ευρωσκεπτικιστές δυνάμεις στην Ευρώπη και υποβοηθούν την αστάθεια στην περιοχή μας, στηρίζοντας με δογματική μονομέρεια την πολιτική της κυβέρνησης του Ισραήλ. Πρωτοστατούν διεθνώς στην ξενοφοβική αντιμετώπιση των μεταναστών. Η πολιτική τους έχει καταστεί παντελώς μη προβλέψιμη, πράγμα που αποτελεί πρόσθετο αποσταθεροποιητικό παράγοντα.
Στο ασταθές αυτό και επικίνδυνο διεθνές περιβάλλον, η Ευρώπη οφείλει να επαναθεμελιώσει μία σύγχρονη μορφή αλληλεγγύης και συνεργασίας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να υπερασπιστούμε και να διευρύνουμε τις κοινωνικές κατακτήσεις του ευρωπαϊκού χώρου. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε στην κλίμακα που απαιτείται αποτελεσματικές κοινωνικές πολιτικές για τις τεράστιες προκλήσεις της εποχής μας. Σήμερα όμως μια σειρά από κοινωνικές κατακτήσεις αμφισβητούνται με τέτοιους όρους που θέτουν ερωτήματα συνολικά για το μέλλον της ΕΕ.
Οι κυρίαρχες δυνάμεις και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους, έχουν οδηγήσει την Ευρώπη σε υπαρξιακή κρίση. Η ευρωπαϊκή οικονομία αγκομαχά, οι κοινωνικές ανισότητες, η ανασφάλεια, η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, η υψηλή ανεργία στον Νότο, πλήττουν καίρια το επίπεδο και την ποιότητα ζωής των πολιτών. Το Ηνωμένο Βασίλειο αποχωρεί. Κρίσιμοι ευρωπαϊκοί θεσμοί λειτουργούν όλο και περισσότερο μακριά από τους πολίτες και τον δημοκρατικό έλεγχο. Η Ευρώπη φαίνεται διχασμένη και ανήμπορη να διαχειριστεί το προσφυγικό ζήτημα, ανίκανη να ασκήσει μια ενιαία, αυτόνομη και εποικοδομητική εξωτερική πολιτική στη γειτονιά της. Σε αυτό το φόντο, εκτρέφεται η Ακροδεξιά και οι ιδέες της, η ξενοφοβία, ο εθνικισμός, ο ευρωσκεπτικισμός.
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, η Ακροδεξιά συμμετέχει στην κυβερνητική εξουσία, σε άλλες την πλησιάζει απειλητικά, ενώ σε όλες επηρεάζει την πολιτική ατζέντα, ιδιαίτερα των συντηρητικών δυνάμεων.
Η άνοδος της Ακροδεξιάς και των ιδεών της τρέφεται από την φτώχεια, τον θυμό και την απόγνωση που γεννάει ο κοινωνικός αποκλεισμός, οι ισοπεδωτικές επιπτώσεις μιας ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης στο βιοτικό επίπεδο, την ασφάλεια και τις ταυτότητες των πολιτών. Η Ακροδεξιά οικοδομεί ένα αντισυστημικό προφίλ με μία ρητορική που πολλές φορές επιτίθεται στις "ελίτ". Στην πραγματικότητα όμως καταλήγει πάντα να στοχοποιεί τους κοινωνικά αδύνατους και ποτέ τους πραγματικά οικονομικά και πολιτικά ισχυρούς.
Το γεγονός ότι κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού στρέφονται σε συντηρητική και αυταρχική κατεύθυνση συνιστά και ευθύνη των κομματικών σχηματισμών της Αριστεράς, επιτείνοντας την κρίση πολιτικής εκπροσώπησης. Γιατί πολλές φορές απομακρύνθηκαν από τα συγκεκριμένα στρώματα, γιατί δεν έγιναν η φωνή τους, γιατί δεν έδωσαν μια διαφορετική διέξοδο ή ακόμα χειρότερα ταυτίστηκαν με την διαχείριση των σημερινών αδιεξόδων. Η Ευρώπη ακολουθεί σήμερα μια αδιέξοδη πορεία. Απειλούνται οι κατακτήσεις και η διεθνής της θέση, η ίδια της η επιβίωση, ακόμη και οι δημοκρατίες μας. Επείγει μια προοδευτική στροφή.
4. Η επιστροφή της πολιτικής οργάνωσης, το κόμμα που χρειαζόμαστε
Στοιχείο της κρίσης αποτέλεσε και η κρίση των πολιτικών κομμάτων. Μια διαρκής τάση απαξίωσης, απομαζικοποίησης των πολιτικών οργανώσεων και υποχώρησης συνολικά της συμμετοχής στα κοινά. Οι μεγάλοι κοινωνικοί αγώνες και οι ανατροπές των τελευταίων χρόνων επαναφέρουν όμως διαρκώς το ζήτημα της πολιτικής οργάνωσης. Σε αυτό το στοίχημα πρέπει να ανταποκριθούμε αν πραγματικά επιθυμούμε να κερδίσουμε το στοίχημα της κοινωνικής αλλαγής.
Η κρίση μας έχει αλλάξει όλους. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει και αυτός. Να αλλάξει όπως κάθε πολιτικός οργανισμός που επιθυμεί να αποτελεί έναν συλλογικό διανοούμενο, ένα εργαλείο κοινωνικής προόδου, ένα επιτελείο της κοινωνικής πλειοψηφίας της εποχής του. Να αλλάξει γνωρίζοντας ότι ριζοσπαστικό είναι να μπορείς να μετασχηματίζεις τις κοινωνικές σχέσεις με βάση το συμφέρον της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Η εποχή που ζούμε θέτει τα ερωτήματα με τα οποία οφείλουμε να αναμετρηθούμε. Η κλιματική κρίση, η προστασία των φυσικών πόρων, της δημοκρατίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων και της εργασίας ορίζουν το τι σημαίνει σήμερα ριζοσπαστικό. Εδώ βρίσκεται και το δικό μας μέτρο αξιολόγησης για την κοινωνική χρησιμότητα που θέλουμε να υπηρετήσουμε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αλλάξει και να αλλάζει γνωρίζοντας ότι η διαδρομή που θέλουμε να ακολουθήσουμε σημαίνει πρώτα από όλα πλατιά κοινωνική συμμετοχή. Δεν είναι δρόμος των λίγων και των "φωτισμένων". Είναι ο δρόμος της πλειοψηφίας.
Σε αυτό τον δρόμο συναντηθήκαμε με συντρόφους και συντρόφισσες που συγκρότησαν την Προοδευτική Συμμαχία. Αριστεροί, σοσιαλιστές, οικολόγοι, ακτιβιστές και ακτιβίστριες της κοινωνίας των πολιτών. Μια νέα κατάσταση, που βάζει μπροστά σε όλους μας νέα καθήκοντα.
Για να εναρμονιστούμε με τις ανάγκες της εποχής μας χρειαζόμαστε έναν πολιτικό φορέα ανοιχτό σε όλους τους αριστερούς, προοδευτικούς, δημοκρατικούς, ανήσυχους πολίτες. Στις κοινωνικές δυνάμεις που έχουν συμφέρον και κατανοούν ότι έχουν συμφέρον από την αλλαγή οικονομικού, κοινωνικού, και κρατικού μοντέλου. Ανοιχτό στις δημιουργικές και αγωνιστικές πρωτοβουλίες της κοινωνίας, ανοιχτό στην κοινωνική κριτική και σε όσα αυτή παράγει τόσο σε επίπεδο πρακτικής όσο και θεωρίας. Ανοιχτό στην δημιουργικότητα, την φαντασία και την καινοτομία των κινημάτων. Έναν φορέα που συμμετέχει με όρους δημιουργικούς στους κοινωνικούς χώρους και όχι με διάθεση επιβολής της μοναδικής αλήθειας.
Χρειαζόμαστε έναν φορέα πραγματικά δημοκρατικό. Που λειτουργεί συλλογικά, δρα με βάση τις αποφάσεις της πλειοψηφίας αλλά σέβεται και προστατεύει τις μειοψηφίες. Λειτουργεί πλουραλιστικά, και είναι ανοιχτός στην ύπαρξη ιδεολογικών και ιστορικών ρευμάτων σκέψης. Έναν φορέα που θα εκφράζει διαφορετικές παραδόσεις αριστερών, σοσιαλιστών, κομμουνιστών, σοσιαλδημοκρατών, ελευθεριακών, καθώς και αυτές του οικολογικού και φεμινιστικού κινήματος. Η ύπαρξη αυτών των παραδόσεων αποτελεί πλούτο. Στόχος μας αυτά τα ρεύματα σκέψης να λειτουργούν συνθετικά και δημιουργικά.
Ο στόχος για την αλλαγή και την κοινωνική απελευθέρωση απαιτεί και ιδέες. Σε αυτό τον αγώνα απαιτείται ο συνδυασμός επιστημονικής γνώσης και μαχητικής πολιτικής κατεύθυνσης. Χρειαζόμαστε συστηματική επιστημονική μελέτη για την ολόπλευρη κατανόηση του κοινωνικού γίγνεσθαι και την θεμελίωση της στρατηγικής και του προγράμματος μας. Στην προσπάθεια αυτή αξιοποιούμε τα μαρξιστικά εργαλεία ανάλυσης, αλλά ακουμπάμε ευρύτερα στη χειραφετητική σκέψη, αξιοποιούμε κριτικά κάθε σημαντική θεωρητική συμβολή.
Ο τρόπος λειτουργίας μας οφείλει να αποτελεί καθρέφτη της κοινωνίας που ονειρευόμαστε και όχι κακέκτυπο ενός χρεωκοπημένου πολιτικού συστήματος. Ο δρόμος για την κοινωνική αλλαγή δεν εξαντλείται σε αποφάσεις, διατάγματα και νόμους, αλλά ξεκινάει μέσα από την κοινωνία και εκεί επιστρέφει. Η επινοητικότητα και η συλλογική ευφυΐα των ανθρώπων που αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή αποτελούν το πιο ισχυρό μας πλεονέκτημα απέναντι στους μηχανισμούς εξουσίας που θέλουν να διατηρήσουν τα σημερινά αδιέξοδα.
Χρειαζόμαστε ένα κόμμα ανοιχτό που να αφουγκράζεται τις πρωτοβουλίες που υπάρχουν στον πολιτισμό, τις πρωτοβουλίες από νέους και γυναίκες. Ένα κόμμα που δεν θέλει να τα ποδηγετήσει αλλά να δώσει χώρο. Ένα κόμμα στο οποίο βλέπουν λόγο να ενταχτούν όσες και όσοι βρέθηκαν με μειωμένα κοινωνικά δικαιώματα και χωρίς κοινωνική προστασία, οι γυναίκες που υπέστησαν όλες τις συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού στους χώρους δουλειάς και στην κοινωνική ζωή.
Οι νέοι που αντιμετωπίζουν ένα μέλλον με χαμηλότερους μισθούς, επισφάλεια, με χαμηλότερα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Ένα κόμμα στο οποίο η ένταξη έχει πραγματικό νόημα. Γιατί οι αποφάσεις του λαμβάνονται συλλογικά. Και συλλογικά μάχεται από κάθε θέση για την υπεράσπιση της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Χρειαζόμαστε επομένως ένα μαζικό κόμμα με διαδικασίες που επιτρέπουν τη συνεχή αλληλεπίδραση με το κοινωνικό περιβάλλον. Ένα κόμμα που εγκαταλείπει την ασφάλεια του πρωτόκολλου, της επετηρίδας, και της ρουτίνας, και γίνεται εργαστήρι πειραματισμού δομών, ιδεών, μεθόδων. Ένα κόμμα ικανό να αξιοποιήσει στο έπακρο τις δυνατότητες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, τα νέα πεδία επικοινωνίας που έχει ανοίξει η πληροφορική, τη διασύνδεση εκατομμυρίων ανθρώπων με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένα κόμμα που ανοίγει την πόρτα του χωρίς αποκλεισμούς σε όλους τους προοδευτικούς και δημοκρατικούς ανθρώπους, ριζωμένο στην κοινωνία, στις κοινωνικές οργανώσεις, σε κάθε χώρο όπου χτυπά η καρδιά της κοινωνικής πλειοψηφίας, και ταυτόχρονα ένα κόμμα που με την ψηφιακή του διάσταση και την ψηφιακή διασύνδεση των μελών του, θα ανοίξει νέους ορίζοντες τόσο στην εσωκομματική δημοκρατία, όσο και στην διαδραστική ενημέρωση και κινητοποίηση των οργανώσεών του. Οι Οργανώσεις Μελών κοινωνικά γειωμένες και ιδεολογικά μαχητικές συζητούν και αποφασίζουν δημοκρατικά για όλα τα μικρά και μεγάλα θέματα. Τα μέλη συμμετέχουν ενεργά στην τοπική αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα, τα επιμελητήρια, τους τοπικούς φορείς, τους επιστημονικούς και πολιτισμικούς συλλόγους εξειδικεύοντας και μεταφέροντας στην κοινωνία τις ιδέες μας αλλά και γειώνοντας το ίδιο το κόμμα με την κοινωνία. Ένα κόμμα που θα μπορεί να συμπυκνώνει από την σκοπιά του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις της κοινωνίας. Σε έναν κόσμο εξατομίκευσης και ρήξης των κοινωνικών δεσμών προτάσσουμε μια Κοινότητα των κοινοτήτων, ένα δίκτυο, ένα πλέγμα που χωρά πολλά δίκτυα.
5. Αλλάζουμε την ζωή μας, κερδίζουμε το μέλλον
Στον όμορφο αγώνα για μια Ελλάδα της προόδου, καλούμε τον κόσμο της εργασίας, τις νέες και τους νέους, τους άνεργους, τους ανθρώπους του πολιτισμού και των γραμμάτων, τους αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, όλους όσοι επιχειρούν στην οικονομία, με όρους ανάπτυξης και σεβασμού των εργασιακών δικαιωμάτων, να ανταποκριθούν στο μεγάλο προσκλητήριο του ΣΥΡΙΖΑ και της προοδευτικής παράταξης. Να δώσουν τη δική τους πνοή, τη δική τους πείρα, της δική τους ενέργεια, στο μεγάλο κόμμα της προόδου, που χρειάζεται σήμερα η χώρα.
Για μια κοινωνία που θα χωράει τα όνειρα και τις ανάγκες μας. Για μια συλλογική ζωή με νόημα και αποτελεσματικότητα. Κάνουμε όλοι μαζί το αποφασιστικό βήμα. Κάνουμε δική μας υπόθεση την συγκρότηση της σύγχρονης μεγάλης αριστερής και προοδευτικής παράταξης που θα εκφράζει την μεγάλη προοδευτική πλειοψηφία.
"Η Ιταλική Αριστερά αποτελούσε πάντα ένα εργαστήρι ιδεών και δράσης" σημείωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας στα κοινωνικά δίκτυα τονίζοντας ότι:
"Είναι αναγκαία η συμβολή της και σήμερα στο διάλογο και τον κοινό βηματισμό των προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης. Για να αναζητήσουμε προοδευτικές λύσεις στις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι χώρες μας, η Ευρώπη και ο κόσμος."
Από τις συναντήσεις του Αλέξη Τσίπρα στη Ρώμη, με αντιπροσωπεία του Δημοκρατικού κόμματος, στο γεύμα που του παρέθεσε ο Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Έντζο Αμέντολα και ο αναπληρωτής ΓΓ του κόμματος Αντρέα Ορλάντο, με αντιπροσωπεία της Sinistra Italiana και της πολιτικής συμμαχίας «Η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα».
Ξεκίνησε ήδη ο δημόσιος διάλογος ενόψει του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ και της Προοδευτικής Συμμαχίας που φιλοδοξεί να καταλήξει στη δημιουργία ενός νέου, μαζικού και σύγχρονου κόμματος της Αριστεράς . Φυσικό είναι, το επικείμενο συνέδριο του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού αριστερού κόμματος να απασχολεί όχι μόνο τα μέλη και τους φίλους του, αλλά και όλο το πολιτικό φάσμα της Ελλάδας και -σε ένα βαθμό-και της Ευρώπης.
Μεγάλη έκπληξη, ωστόσο, αποτέλεσε η προσφορά του γαλαντόμου ινστρούχτορα της νεοφιλελεύθερης παράταξης να μας προσφέρει το γήπεδο και για την προθέρμανση και για τον καθαυτό αγώνα και μάλιστα να διαιτητεύσει αφιλοκερδώς στο ματς που φαντασιώνεται ότι θα διεξαχθεί ανάμεσα τους φίλα προσκείμενους στον πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα και τους "εσωκομματικούς αντιπάλους" του. Υποσχέθηκε μάλιστα στον αρχηγό της μείζονος αντιπολίτευσης ότι θα στήσει το παιχνίδι και θα τον αφήσει να κερδίσει με πολλά γκολ στην εσωκομματική κόντρα, αρκεί να παίξει το σύστημα που θα του υποδείξει. Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε αυθωρεί και παραχρήμα και το περιεχόμενό της σε Κυπριακή απόδοση είχε ως ακολούθως: «Η αλεπού στον ύπνο της εθώρεν πετεινάρκα». Η νεοφιλελεύθερη αλεπού προφανώς δεν θα ησυχάσει αλλά θα πασχίσει με τους πληρωμένους κονδυλοφόρους της να περάσει το δίλημμα στα μέλη και τους φίλους της Αριστεράς: Ή μαζικό,μαλθακό κεντροαριστερό μόρφωμα θα φτιάξετε, ή ελιτίστικο αλλά πούρο Αριστερό κόμμα. Ελπίζει ότι θα φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του γαϊδάρου του Μπουριντάν που επειδή ταυτόχρονα πεινούσε και διψούσε υπερβολικά δεν μπορούσε να διαλέξει αν θα φάει ή θα πιει και μας άφησε χρόνους.
Εκείνο που μέχρι το συνέδριο θα αναγκαστούν να καταπιούν οι πολιτικοί αντίπαλοι και οι άσπονδοι «φίλοι» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι και τις ιδέες μας δεν θα απεμπολήσουμε και την κυβέρνηση θα ξαναπάρουμε στις επόμενες εκλογές! Και μαζικό κόμμα θα έχουμε και την αριστερή ψυχή μας δεν θα απολέσουμε. Η αγκύρωση των μελών της σύγχρονης μαζικής Αριστεράς με την κοινωνία θα είναι εκ των ων ουκ άνευ για κάθε αριστερό άνθρωπο που κινείται σε οποιοδήποτε χώρο διαβιούν, εργάζονται ή περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους οι πολίτες. Για να μην αδικούμε, ωστόσο τους νεοφιλελεύθερους καλοθελητές πως είναι η κόλαση για τον ΣΥΡΙΖΑ, οφείλουμε να δούμε, και μάλιστα με κατανόηση, ότι υπάρχουν ορισμένα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν με κάποια επιφύλαξη το τι θα προκύψει από το όντως εκρηκτικό άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία. Υπάρχουν για παράδειγμα μέλη που θέλουν πάση θυσία επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και πιστεύουν πως αυτό είναι εφικτό μόνο με τη μετάλλαξη του κόμματος σε ένα μεγάλο κεντρο-αριστερό πολιτικό σχηματισμό όπου οι έννοιες «μέλος», «φίλος», «οπαδός» δεν παίζουν σημαντικό ρόλο και ποσώς ενδιαφέρει η ιδεολογική τους φόρτιση. Εκ διαμέτρου αντίθετα κινούνται άλλα μέλη, που θεωρούν ότι ο εξαπλασιασμός μέσα σε λίγους μήνες των μελών του κόμματος θα είναι ανεξέλεγκτος και πιθανότατα θα «χαθεί η μπάλα», μαζί και η αριστερή μας ταυτότητα. Επιπλέον, θεωρούν πως το διαδίκτυο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη φυσική παρουσία των μελών σε οποιαδήποτε κομματική δραστηριότητα.
Εάν όλα αυτά συνέβαιναν στην προεπαναστατική Ρωσία, είμαι σίγουρος πως θα γελάγανε ακόμα και τα μουστάκια του σύντροφου Λένιν. Χαρακτηριστική ήταν η αποστροφή του σε μια κομματική συνεδρίαση: «Δώστε μου έναν αγκιτάτορα κι έναν ινστρούχτορα σε μια πλατεία γεμάτη κόσμο και σε μια ώρα έχω φτιάξει επαναστατική κατάσταση!». Ανάλογη ήταν και η υποθήκη του Ιησού στους μαθητές του που θα σήκωναν όλο το βάρος της διάδοσης ανά τον κόσμο της νέας θρησκείας : «Εσείς είσαστε το αλάτι της γης. Αν το αλάτι υγρανθεί και αλλοιωθεί, θα χάσει την ιδιότητά του ως συντηρητικό των τροφίμων!»
Κοινό σημείο εκκίνησης είναι εκ του ασφαλούς η αποδοχή όλων πως τη μεγάλη διεύρυνση του κόμματος οφείλαμε να την έχουμε κάνει ήδη από το 2008 που μας έβαζε τις φωνές ο σ. Ελεφάντης. Ας την κάνουμε, λοιπόν, έστω και με δεκαετή καθυστέρηση αλλά και με περίσσεια κομματική αλλά και κυβερνητική πείρα. Τώρα μάλιστα, υπάρχει και η τεχνολογία που μας λύνει τα χέρια.
Η δημιουργία ειδικών φόρουμ στο διαδίκτυο, που σύντομα θα γίνει πραγματικότητα θα συμβάλλει καταλυτικά και στη μαζικοποίηση αλλά και στην εξασφάλιση της άμεσης δημοκρατίας στο νέο κόμμα: Στην ιδανική περίπτωση δεκάδες χιλιάδες μέλη θα μπορούν να διαβουλεύονται σε ανοιχτές διασκέψεις για όλες κι όλους, κάτι που είναι φύσει αδύνατο να επιτευχθεί έστω κι αν αντάμωνε όλος ο ΣΥΡΙΖΑ στο γήπεδο Μαρακανά! Εδώ και χρόνια οι Φινλανδοί πολίτες μπορούν να διατυπώνουν ακόμη και νομοθετικές προτάσεις στην πλατφόρμα Open Ministry. Οι Podemos στην Πορτογαλία, ο Κόρμπιν στη Μ. Βρετανία, ο Sanders στις ΗΠΑ έχουν πολλά να μας διδάξουν με τις καινοτόμες μεθόδους που αξιοποιούν για να μηδενίζουν μέσω διαδικτύου τον χρόνο και τις αποστάσεις ανάμεσα στα μέλη τους και να εξασφαλίζουν την πλέρια ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Όταν ο γνωστός ψυχίατρος Irvin D. Yalom τονίζει στο τελευταίο βιβλίο του: “Becoming Myself- A Psychiatrist’s Memoir” τη χρησιμότητα του διαδικτύου στην ψυχιατρική, νομίζω ότι πρέπει να είναι κανείς δογματικός και άκρως συντηρητικός για να εναντιώνεται στη χρησιμότητα του διαδικτύου ακόμη και στην πολιτική επικοινωνία! Φαντάζομαι πως στο νέο, σύγχρονο, μαζικό κόμμα της αριστεράς κανένας Αριστερός άνθρωπος δεν θα μπει στον πειρασμό των Λουδιτών επαναστατών του 19ου αιώνα που έσπαγαν τις μηχανές για να μην αυξηθεί η ανεργία!
* Ο Δημήτρης Κανταλής είναι εκπαιδευτικός, μέλος της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Παρασκευής
Ο προσυνεδριακός διάλογος για το υπό ίδρυση σύγχρονο, μαζικό κόμμα της Αριστεράς ήδη ξεκίνησε και φαίνεται πως συμφωνούμε απολύτως όλες και όλοι ότι επιβάλλεται να στήσουμε μαζικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία παντού. Με εξωστρεφείς δράσεις στην κοινωνία, σε κάθε μαζικό χώρο, αλλά και στο διαδίκτυο να αφουγκραστούμε και να πείσουμε τους ανθρώπους που μας ψήφισαν ότι μόνο με οργανωμένο και συλλογικό αγώνα μπορούμε να οικοδομήσουμε μιαν άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Στην πορεία μας αυτή, πέραν των άμεσα ενδιαφερομένων, ήδη επιχειρούν να εμπλακούν και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και δημοσιογράφοι σε διατεταγμένη υπηρεσία που «νουθετούν» τον Αλέξη Τσίπρα να δείξει ότι «σοβαρεύτηκε» και συμβιβάζεται με τη «νέα πραγματικότητα».
Να αποδεχτεί να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ μια αντιπολίτευση του «παλαιού καλού» δικομματισμού που με «κοσμιωτάτη διαγωγή» θα μπορέσει εν ευθέτω χρόνω να αναλάβει εκ νέου τη διακυβέρνηση της χώρας. Θυμίζουν οι κεκράχτες της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς την Αγγλίδα αριστοκράτισσα που δοκίμασε τη σκορδαλιά του Ροΐδη, έδειξε εντυπωσιασμένη από τη γεύση της, αλλά του πρότεινε την επόμενη φορά που θα την κεράσει να μη βάλει σκόρδο επειδή μυρίζει άσχημα!
Ονειρο θερινής νυκτός της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς να συμβάλλει με όλα τα μέσα που διαθέτει στη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα light κεντροαριστερό πλαδαρό μόρφωμα. Θα φροντίσουμε δεόντως ώστε μετά το συνέδριο να εκπλαγούν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι δυσάρεστα από το νέο μαζικό και αγκυρωμένο στον λαό σύγχρονο και μαζικό κόμμα της Αριστεράς, που δεν βολεύεται με λιγότερο ουρανό.
Μιας Αριστεράς που θα βρίσκεται σε διαρκή ζωντανό και γόνιμο διάλογο με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού ανεξάρτητα από την επιλογή του στις πρόσφατες εκλογές. Για τη δική μας Αριστερά (αλλά και για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών) αποτελεί πρόκληση οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι να κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί στα τριάμισι δισεκατομμύρια των πιο φτωχών ανθρώπων. Η δική μας Αριστερά δεν αποδέχεται και θα αντιπαλέψει με όλες της τις δυνάμεις την επιχειρούμενη καταστροφή του πλανήτη (πυρκαγιές σε Αμαζόνιο, Σιβηρία).
Για εμάς «η γη είναι μπλε όπως ένα πορτοκάλι» καθώς έγραφε ο Γάλλος κομμουνιστής ποιητής Πολ Ελιάρ μιλώντας για τον έρωτα. Για τους Τραμπ, Μπολσονάρο και τους απανταχού καπιταλιστές η γη είναι ένα σκέτο πορτοκάλι που θέλουν να το στύψουν μέχρι να απομυζήσουν και την τελευταία του σταγόνα. Ολα τα δίκια είναι με το μέρος μας, μόνο που πρέπει να μάθουμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά για να γίνουν κοινό αγαθό οι αλήθειες μας, να γίνει κοινή παραδοχή πως αυτοί, το 1%, μιλάνε για κέρδη και ζημιές, ενώ εμείς, το 99%, μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.
Ισως ακούγεται ουτοπικό να καταφέρουμε σε μερικούς μήνες να συστρατευτούν μαζί μας το 10% των ψηφοφόρων μας. Δεν υπάρχει όμως άλλη διέξοδος. Η επανίδρυση της Αριστεράς ή θα γίνει κοινή υπόθεση της πλειοψηφίας των ενεργών πολιτών ή δεν θα υπάρξει. Και πάνω από όλα: στην πορεία προς το συνέδριο επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε ότι όλες και όλοι, από τον πρόεδρο μέχρι το πιο νέο μέλος, έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Θα βγούμε από τα κομματικά γραφεία για να επικοινωνήσουμε άμεσα με τους πολίτες μιλώντας λίγο και ακούγοντας πολύ και με προσοχή.
Αν στο μεσοδιάστημα ώς το συνέδριο δεν παλέψουμε να αλλάξουμε και εμείς οι ίδιοι, μόνο «αριστερά μερεμέτια» μπορούμε να κάνουμε και όχι να ιδρύσουμε ένα νέο μαζικό, σύγχρονο αριστερό κόμμα που έχει ανάγκη η κοινωνία. Πολλές/πολλοί θα επιχειρήσουν να μας «προσγειώσουν» μιας και η καθημερινότητα είναι σκληρή σε παραδείγματα και είναι γνωστές οι δυσκολίες που έχει η απόφαση για οργανωμένη ζωή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι το βιβλίο «Ιndignez-vous!» («Αγανακτήστε!») του Stéphane Hessel (Στεφάν Εσέλ) ήταν πρώτο στη λίστα των μπεστ σέλερ στη Γαλλία, σπάζοντας όλα τα ρεκόρ πωλήσεων, ενώ το βιβλίο του ίδιου «Εngagez-vous!» («Αγωνιστείτε») είχε μέτριες πωλήσεις.
Πηγή έμπνευσης και πίστης στον δύσκολο αυτό αγώνα ας είναι ο σύντροφος Αγγελος Ελεφάντης που μας προέτρεπε «να κάνουμε όλες και όλοι μια ευγενή χρήση της ζωής μας» και συνέχιζε: «Ελληνες και Ελληνίδες, λοιπόν, να οργανωθούμε στο κόμμα μας, οργανωθείτε γιατί χανόμαστε. Αριστεροί και αριστερές, οργανωθείτε στο κόμμα που μας έλαχε, στον ΣΥΡΙΖΑ».
Πέρασαν πάνω από δέκα χρόνια από το κάλεσμα του αγαπημένου συντρόφου, τα ποσοστά μας έκτοτε υπερακοντίσθηκαν, οργανωτικά όμως η προτροπή του ισχύει στο ακέραιο. Είναι χρέος ημών των ζώντων να πραγματώσουμε το όραμα όλων των φωτισμένων συντροφισσών και συντρόφων της Ανανεωτικής Αριστεράς, που πριν φύγουν από τη ζωή άνοιξαν δρόμους δύσκολους.
Και οι δρόμοι αυτοί, με την τόλμη και γενναιότητα της τωρινής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, έγιναν πλέον λεωφόροι. Λεωφόροι που πρέπει να δικαιώσουν το όνομά τους και την ουσία τους: να φέρουν τον λαό, να πλημμυρίσουν από νέους και νέες συντρόφισσες και συντρόφους. Στον όμορφο και γόνιμο διάλογο που ήδη έχει ανοίξει και θα πυκνώσει μέχρι το συνέδριο, ας αντηχεί στα αυτιά μας η υποθήκη του Πολ Ελιάρ:
«Θα αδράξουμε με ταχύτητα την αυγή και την άνοιξη και θα προετοιμάσουμε τις μέρες και τις εποχές στο μέτρο των ονείρων μας».
* Ο Δημήτρης Καντaλής είναι εκπαιδευτικός, μέλος της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Παρασκευής
Στη συνταγή της κινδυνολογίας και της μετάθεσης ευθυνών στην προηγούμενη κυβέρνηση, ώστε να δικαιολογήσει τις επικείμενες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, επιμένει ο Κωστής Χατζηδάκης. Ο υπουργός Ενέργειας ισχυρίστηκε χθες (Real FM) ότι “στη ΔΕΗ έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τη φέρουν στο χείλος του γκρεμού, ενώ επανέλαβε σε απειλητικούς τόνους (ΣΚΑΪ) ότι «εάν υπάρξουν θέματα τα οποία σχετίζονται με τη Δικαιοσύνη, θα αχθούν στη Δικαιοσύνη».
Υπενθυμίζεται πως και ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης σημείωσε την Παρασκευή ότι “θα αποδοθούν οι ευθύνες που πρέπει να αποδοθούν είτε μέσω της πολιτικής διαδικασίας του Κοινοβουλίου είτε της Δικαιοσύνης”.
“Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα” απάντησε σε αυτό το φόντο ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Χαρίτσης, που διαμήνυσε: «Όλα στο φως, αν θέλει εξεταστική η κυβέρνηση της Ν.Δ. Τίποτα δεν έχουμε να φοβηθούμε. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα, να δούμε τι έχει γίνει στη ΔΕΗ όλα αυτά τα χρόνια και τις ευθύνες των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ». Ο Αλ. Χαρίτσης τόνισε ότι «οι δηλώσεις Χατζηδάκη αποτελούν κίνηση αποπροσανατολισμού για τις αυξήσεις στα τιμολόγια, ύψους 500 εκατ. ευρώ».
Αποστάσεις Γεραπετρίτη από “Τιτανικό”
Δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι ενώ ο Κωστής Χατζηδάκης έχει ορίσει ως “βασική προτεραιότητα τη σωτηρία της ΔΕΗ” δεν δίστασε να παρομοιάσει τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού με τον “Τιτανικό”! Αποστάσεις από τη σχετική αναφορά έλαβε ωστόσο ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης (Πρώτο Πρόγραμμα).
Κ. Χατζηδάκης: “Ίσα βάρκα - ίσα νερά”
Ο υπουργός Ενέργειας επιχείρησε εκ νέου να θολώσει τα νερά στο θέμα των ανατιμήσεων λέγοντας ότι “εάν δεν είχαμε τη μείωση του ΦΠΑ, που έγινε από την προηγούμενη κυβέρνηση, και αν δεν είχαμε τη μείωση του ΕΤΜΕΑΡ, που κάναμε εμείς γιατί βρήκαμε ένα μαξιλάρι 200 εκατ. σε αυτό τον λογαριασμό, που είναι αυτά που πληρώνουμε για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τότε θα μιλάγαμε για αυξήσεις”. Επανέλαβε δε τον ισχυρισμό ότι “εμείς εξισορροπούμε τις αυξήσεις που έγιναν για το ταμείο της ΔΕΗ με αυτές τις δύο μειώσεις, έτσι ώστε για τον καταναλωτή να είναι ίσα βάρκα - ίσα νερά». Αίσθηση προκάλεσε η αποκάλυψη του Κωστή Χατζηδάκη ότι “η Ν.Δ. έχει ρυθμίσει τις οφειλές της στη ΔΕΗ, έχει ακόμα δύο δόσεις να πληρώσει, των 6.000 ευρώ”...
Σ. Φάμελλος: “Αύξηση στους επαγγελματίες”
“Η δική μας θέση δεν είναι προφανώς ότι τα πράγματα είναι ανέφελα στη ΔΕΗ, όμως δεν δικαιολογούνταν αυτές οι αυξήσεις”, ανέφερε ο τομεάρχης Περιβάλλοντος και Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος (Real FM). Ο Σ. Φάμελλος, στον απόηχο της επιχειρηματολογίας Χατζηδάκη για “ίσα βάρκα - ίσα νερά”, εξήγησε ότι “η απόφαση που έχει λάβει η κυβέρνηση από τη μια μεριά φαίνεται ότι είναι μία μεταφορά κόστους περίπου 500 εκατ. ευρώ στους καταναλωτές, όμως θα μου επιτρέψετε να είμαστε λίγο επιφυλακτικοί, γιατί βγήκε και άλλη μία ανακοίνωση για το ΕΤΜΕΑΡ, που είναι το ειδικό τέλος που πληρώνουμε για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας".
Όπως σημείωσε, “παρότι υπάρχει η προαναγγελθείσα μείωση για να χωρέσει μέσα σε αυτήν ένα ποσοστό αύξησης του λογαριασμού, φαίνεται ότι σε κάποιους πελάτες -και θα έλεγα αυτό αφορά ιδιαίτερα τους επαγγελματίες- θα υπάρχει αύξηση”.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Σ. Φάμελλος χαρακτήρισε «λίγο παράλογο να μεταφέρουν αύξηση σε όλους τους μικροεπαγγελματίες, βιοτέχνες, μαγαζάτορες, μικροπαραγωγούς». Εκτίμησε δε ότι “η σκέψη του κ. Χατζηδάκη είναι να δημιουργήσουμε και 'κέρδη' στη ΔΕΗ για να μπορέσουμε να την ιδιωτικοποιήσουμε πιο εύκολα. Άρα να τη δώσουμε προίκα”...
Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά η κατάσταση επιδεινώνεται χρόνο με τον χρόνο και οι επιστήμονες συμφωνούν ότι η κλιματική αλλαγή παίζει καθοριστικό ρόλο.
Οι κυβερνήσεις όμως, με μπροστάρηδες τους εκπροσώπους της νέας Ακροδεξιάς, δεν συμφωνούν καν με τη μετονομασία της κλιματικής αλλαγής σε κλιματική κρίση. Ένα τέτοιο παράδειγμα, το πιο τρανταχτό, είναι ο Πρόεδρος Τραμπ, που χλευάζει τις οικολογικές ανησυχίες ως παραμύθια της Αριστεράς.
Ο Μπολσονάρου είναι ένα ακόμα παράδειγμα ακροδεξιού λαϊκιστή που ανήλθε στην εξουσία «λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους», δηλαδή αξιοποιώντας μια ατζέντα πολιτικού αυταρχισμού, κοινωνικής οπισθοδρόμησης και οικονομικής απορρύθμισης, την οποία είχαν φροντίσει να κανονικοποιήσουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ ως απάντηση στην Αριστερά που κυβέρνησε τη Βραζιλία δέκα χρόνια και την πήγε μπροστά έναν αιώνα.
Ο Μπολσονάρου δεν δίστασε να απολύσει τον επικεφαλής της διαστημικής υπηρεσίας της Βραζιλίας και να απορρίψει την εγκυρότητα των στοιχείων, όταν ο τελευταίος επεσήμανε ότι η αποψίλωση του Αμαζονίου έχει ξεφύγει. Και η αποψίλωση, μαζί με την καταστροφή των ντόπιων πληθυσμών και της άγριας ζωής που συνεπιφέρει, επιταχύνθηκε εντυπωσιακά αφότου ανέλαβε ο Μπολσονάρου, ο οποίος άφησε τα συμφέροντα που λυμαίνονται τον πνεύμονα του πλανήτη ανεξέλεγκτα.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε Τραμπ ούτε Μπολσονάρου «ντεκλαρέ» σε κορυφαίο επίπεδο, είμαστε άλλωστε μικρή χώρα. Έχουμε όμως μικρούς Μπολσονάρους.
Έχουμε μια κυβέρνηση η οποία στη συνταγματική αναθεώρηση επέμενε να αρθεί η προστασία των δασών που προβλέπει το άρθρο 24.
Έχουμε επίσης κυβέρνηση και κυβερνών κόμμα που, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, επιχειρηματολογούν υπέρ μιας ανάπτυξης που βάζει τη φύση και το περιβάλλον και όσους τα υπερασπίζονται στο στόχαστρο ως εχθρούς των επενδύσεων.
Οι Μπολσονάροι καταστρέφουν τον πλανήτη μας. Ήδη όμως οργανώνεται και η αντίσταση σ' αυτά τα σχέδια και την αποστολή αυτήν την έχουν αναλάβει τα παιδιά. Οι υπόλοιποι καθόμαστε και κοιτάμε με αμηχανία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί με τη στρατηγική της γενικής εφόδου στο μέγαρο Μαξίμου την κατάληψη σε πρώτο πλάνο της Ν.Δ. Πλαισιωμένος με καθοδηγητές όπως ο Θεοδωρικάκος και ο Βορίδης αποβλέπει να επαναλάβει στο κόμμα του τη νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών και τη συντριβή των μενσεβίκων.
Γνωστός ο δάσκαλος του Θεοδωρικάκου, ο Λένιν, και λίγο πολύ γνωστή η στρατηγική του. Στην κομματική πορεία του φρόντισε να εμβαθύνει στις αφηγηματικές του ικανότητες. Μελέτησε τόσο τον Ζντάνοφ όσο και τον Γκέμπελς. Το μήνυμα που έδωσε στη δημοσιότητα με την ευκαιρία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι δείγμα καλού μαθητή. Ξεδιάντροπος, ακριβώς όπως εδιδάχθη. Στην ΚΝΕ έμαθε ότι η αποστήθιση των σοφών κειμένων είναι θεολογισμός. Αποτρέπει τη δράση εις το όνομα της ορθότητος. Κατάλαβε ότι δεν έχει αξία τι είπε ο Λένιν ή Γκέμπελς, αλλά το πώς κατέληξε στο λεχθέν του την ιστορική εκείνη στιγμή.
Μπορεί πλέον να επαναλάβει την Ιστορία, χωρίς η επανάληψη να είναι καρικατούρα. Ενας καλός γκεμπελιστής γνωρίζει τη μέθοδο και τον τρόπο, αρκεί να βρεθεί ο Αρχηγός. Κοντά στον Κώστα Λαλιώτη εξάσκησε τις θεωρητικές του γνώσεις. Εμπέδωσε τα μαθήματα της ψυχολογίας του έθνους. Οι κατηγορίες που οι ηθικολόγοι του πολιτικού λόγου εκτοξεύουν, μπορούν να μεταλλαχθούν σε πυλώνες νίκης. Ποια είναι τα εθνικά αρχέτυπα μιας μεταπρατικής κοινωνίας; Η σωστή απάντηση θα βγάλει και τον νικητή.
Η μέθοδος αυτή προϋποθέτει σύγκρουση τόσο με τους παλιούς οικείους, όσο και με τον υποτιθέμενο πολιτικό εχθρό. Ο Αρχηγός πρέπει να στεφανωθεί όχι με δάφνη ή ελιά, αλλά με άκανθο. Τα αγκάθια θα ξεπλύνουν τις κατηγορίες. Το κατηγορητήριο θα μεταλλαχθεί σε υμνολόγιο. Οι κατηγορίες περί νεποτισμού, οικογενειοκρατίας, διαπλοκής θα ακούγονται πλέον ως ζηλοφθονία κι ανικανότητα να δράσει από την πλευρά του κατήγορου.
Ο Μάκης Βορίδης, νεολαίος εθνικιστής, λάτρεψε τον Ιάπωνα συγγραφέα και πολιτικό ακτιβιστή Γιούκιο Μισίμα. Σπουδαίος συγγραφέας, υποψήφιος τρεις φορές για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το 1970 προέβη σε δημόσιο χαρακίρι στο γραφείο του στρατιωτικού διοικητή του Τόκιο. Είχε προηγηθεί πραξικοπηματική κατάληψη του Διοικητηρίου από την παραστρατιωτική ομάδα κρούσης που είχε ιδρύσει.
Ο Μισίμα ήταν πολέμιος της αμερικανοποίησης της ιαπωνικής κοινωνίας. Θεώρησε την αποποίηση της θεϊκής υπόστασης του αυτοκράτορα Χιροχίτο που ο Αμερικανός στρατηγός Μακάρθουρ επέβαλε ως πράξη εθνικής ταπείνωσης. Παρά τον φανατισμό του υπέρ του γιαπωνέζικου μιλιταρισμού, ο ίδιος φρόντισε με ψευδή δήλωση για την υγεία του να μείνει θεατής στον πόλεμο.
Ο Βορίδης, εμπνευσμένος από την υπερφίαλη ματαιοδοξία του δασκάλου του περί εθνικής καθαρότητας, δεν θα διστάσει να αυτοανακηρυχθεί ο «ηγέτης» που, για να ολοκληρώσει το πατριωτικό του καθήκον, θα δεχτεί τον αυτοεξευτελισμό να υποκλιθεί στη Συναγωγή.
Θεωρεί έκπτωση της ιδέας του έθνους την ιδεολογική επί δεκαετίες ηγεμονία της Αριστεράς. Αν κι ο Βορίδης δεν έχει το λογοτεχνικό ταλέντο του δασκάλου του, έχει θέσει στον εαυτόν του ως καντιανή επιταγή να αναδειχτεί νικητής στη μετωπική σύγκρουση με τον αριστερό ιδεολογικό λόγο.
Η επιθετικότητα και η αλαζονεία των κινήσεων του επιτελείου του Κυριάκου Μητσοτάκη στον ένα μήνα διακυβέρνησης της χώρας φέρουν όλους τους συμβολισμούς της ολοκληρωτικής ρήξης με τον ιδεολογικό λόγο της προηγούμενης κυβέρνησης. Αυτό προκαλεί κραδασμούς στις παραδοσιακές δυνάμεις της Ν.Δ. Αντιβαίνει την καραμανλική αντίληψη περί εθνικής συνεννόησης με πρωταγωνιστή την κύρια πολιτική δύναμη του συστήματος, το κόμμα της Ν.Δ.
Για την υπονόμευση και την αποκαθήλωση της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς ο Μητσοτάκης χρειάζεται μια αναδομημένη Νέα Δημοκρατία με ικανότητα ιδεολογικής σύγκρουσης. Ο καραμανλισμός και η σαμαρική λαϊκοδεξιά θεωρούνται εμπόδια για την επιβολή της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας.
Το ιδεολογικό σώμα της μητσοτακικής Ν.Δ. δομείται από το πνεύμα του ιδεολογικού μιλιταρισμού του Βορίδη και τον ευνουχισμένο ιδεολογικά τεχνοκρατισμό του Θεοδωρικάκου.
Ο τεχνοκρατισμός θα υλοποιηθεί με την επιστράτευση μη άμεσα πολιτικών προσώπων και με την ενοχοποίηση οιασδήποτε αναφοράς στα προ του 2015 γεγονότα.
Οι «παραγωγικές» και «αποδοτικές» μοντέρνες στο άκουσμά τους ιδέες/πρωτοβουλίες θα προσδίδουν την εικόνα του γραφικού αρχαιολόγου σε όσους ομιλούν για τους πραγματικούς υπαίτιους της κατάρρευσης.
Το παρελθόν θα μετατραπεί σε χθες. Ιδού τι εθνική καταστροφή χθες μόλις. Ο προηγούμενος θα χριστεί υπαίτιος. Και διπλά υπαίτιος: αδράνησε να κάνει τις αναγκαίες αλλαγές και λόγω ανικανότητας προκάλεσε νέες. Κι όλα αυτά συνάδουν με τα εθνικά αρχέτυπα. Ο Βορίδης θα αποκαταστήσει την αυτοπεποίθηση του εθνικισμού. Ο ήρωας, η εμπάθεια και το μίσος θα ανακτήσουν τον ρόλο τους ως όπλα της νίκης επί του σκοτεινού παρελθόντος. Ο Θεοδωρικάκος θα νομιμοποιήσει τον ευνουχισμένο τεχνοκράτη. Θα τύχει της υποστήριξης και της ευρείας αποδοχής των μεταρρυθμιστών και των κουρασμένων από τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Η καπατσοσύνη που ο ίδιος επιδεικνύει θα αγιαστεί ως εθνικό προτέρημα.
Η ηγετική ομάδα της Ν.Δ. έχει επιλέξει τη μετωπική σύγκρουση, την κατάληψη των ιδεολογικών Ανακτόρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εθνικός εχθρός κι όχι πολιτικός αντίπαλος. Η ολική ρήξη με το παρελθόν δεν επιτρέπει οιανδήποτε συνεννόηση και συναινετική διαδικασία. Τίποτα δεν πρέπει να νομιμοποιεί την ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόσφατα η Zara δεσμεύτηκε να είναι βιώσιμη. Αλλά μπορεί μια τόσο μεγάλη εταιρία να το κάνει; Ως ο μεγαλύτερος λιανοπωλητής «ταχείας μόδας» στον κόσμο, παράγει περίπου 450 εκατομμύρια ενδύματα ετησίως και παρουσιάζει 500 νέα σχέδια την εβδομάδα, δηλαδή περίπου 20.000 ετησίως. Το μοντέλο της ταχείας μόδας της Zara ήταν τόσο επιτυχημένο που ενέπνευσε μια ολόκληρη βιομηχανία να μετατοπιστεί, αναδεικνύοντας έναν πρωτοφανή αριθμό ενδυμάτων όλο το χρόνο.
Ζούμε σε μια εποχή υπερ-κατανάλωσης εν μέσω μιας κλιματικής κρίσης. Η παραγωγή ρούχων διπλασιάστηκε από το 2000 έως το 2014. Ο μέσος καταναλωτής αγόρασε 60% περισσότερα ρούχα το 2014 από ό, τι το 2000, αλλά κράτησε κάθε ρούχο μόνο μισό χρόνο. Η κατανάλωση ενδυμάτων αναμένεται να αυξηθεί κατά 63% τα επόμενα 10 χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή λιγότερο από το 1% των ρούχων που παράγονται παγκοσμίως ανακυκλώνεται.
Με αυτούς τους αριθμούς παραγωγής, μπορεί κάποιος λιανοπωλητής γρήγορης μόδας να διεκδικήσει βιωσιμότητα;
Η ταχεία μόδα δεν είναι φιλική προς το περιβάλλον
Το ίδιο το επιχειρηματικό μοντέλο ταχείας μόδας είναι από μόνο του αντίθετο με την αειφορία. Ορισμένες ιδέες που έχουν παρουσιαστεί από εταιρείες γρήγορης μόδας περιλαμβάνουν την ανακύκλωση. Αλλά ακόμη και αν τα ενδύματα συλλέγονται στο κατάστημα, δεν υπάρχουν οι δυνατότητες ανακύκλωσης ενδυμάτων στην κλίμακα που απαιτείται για τα τρέχοντα ποσοστά παραγωγής. Παράλληλα, η ανακύκλωση απαιτεί συνήθως περισσότερη ενέργεια από την παραγωγή νέων προϊόντων.
Μια άλλη ιδέα, για την οποία μίλησε πρόσφατα η Zara, είναι να χρησιμοποιεί μόνο βιώσιμα υφάσματα. Ωστόσο, η μετάβαση σε βιώσιμα υφάσματα, ενώ τα ρούχα παράγονται με τους ίδιους ρυθμούς, δεν θα καταστήσει βιώσιμο έναν λιανοπωλητή ταχείας μόδας. Επίσης, δεν υπάρχει κανένα 100% βιώσιμο ύφασμα. Τα υφάσματα απαιτούν τεράστια ποσότητα ενέργειας και φυσικών πόρων για την παραγωγή. Ωστόσο, τα βιώσιμα υφάσματα είναι λιγότερο επιβλαβή, μειώνοντας τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει διαφορά στις μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις σχετικά με τον τρόπο που προσεγγίζουν την αειφορία. Οι μικρές μάρκες επικεντρώνονται στη δημιουργία μιας κουλτούρας βιωσιμότητας με την παραγωγή λιγότερωνρούχων από την αρχή. Χρησιμοποιούν στρατηγικές όπως η παραγωγή κατά παραγγελία, έτσι δεν παράγουν περισσότερα από όσα πωλούν. Το κάνουν αυτό επειδή τα απόβλητα αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες τους.
Σχεδιάζουν επίσης τα είδη ένδυσης για να είναι υψηλής ποιότητας, εξασφαλίζοντας ανθεκτικότητα και μακροζωία, ώστε να μπορεί ο καταναλωτής να κρατάει περισσότερο χρονικό διάστημα τα ρούχα στην ντουλάπα του. Όμως, η σημαντικότερη διαφορά είναι ότι οι περισσότερες μικρές μάρκες δεν παράγουν ρούχα για όλες τις εποχές του χρόνου, αλλά επιλέγουν να παράγουν ότι τους χρειάζεται ανάλογα με τη σεζόν.
Εταιρική κοινωνική ανευθυνότητα
Το μοντέλο που χρησιμοποιεί η ταχεία μόδα και κατά συνέπεια όλες οι μεγάλες εταιρείες, βασίζεται στην απεριόριστη ανάπτυξη και την κατανάλωση μίας χρήσης, σύμφωνα με το Conversation.
Οι εταιρικές μάρκες και οι έμποροι λιανικής παρέχουν στατιστικές σχετικά με τις μειώσεις των περιβαλλοντικών τους επιπτώσεων στις αλυσίδες εφοδιασμού τους. Σε αντίθεση με τις ετήσιες οικονομικές εκθέσεις, οι εκθέσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης (ΕΚΕ) είναι εθελοντικές και δεν εξακριβώνονται εξωτερικά. Επίσης, ο τρόπος που μετρούν τις βελτιώσεις τους δεν είναι συνεπής. Ως εκ τούτου, οι καταναλωτές δεν μπορούν να συγκρίνουν τη μια εταιρεία με την άλλη εύκολα.
Σημειώνεται, ότι οι ετήσιες οικονομικές εκθέσεις συνήθως περιλαμβάνουν φιλόδοξους στόχους για ανάπτυξη και επέκταση. Για παράδειγμα, η H&M άνοιξε 145 νέα καταστήματα φέτος και έχει επεκταθεί σε τέσσερις νέες αγορές: την Ουκρανία, το Κουβέιτ, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Αλλά και η Inditex, η μητρική εταιρεία της Zara, αναμένεται να ανοίξει 300 νέα καταστήματα φέτος και να ξεκινήσει πωλήσεις μέσω διαδικτύου στο Ντουμπάι, την Αίγυπτο, την Ινδονησία, το Ισραήλ, το Λίβανο, το Μαρόκο, τη Σαουδική Αραβία, τη Σερβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Η ταχεία μόδα εξακολουθεί να προωθεί τον δυτικό καταναλωτισμό στον Νότο σε όλο τον πλανήτη, κάτι το οποίο θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες. Αυτό είναι το παράδοξο στην καρδιά της δυτικής καταναλωτικής κουλτούρας και αυτό που ξεπερνά τη βιομηχανία της ταχείας μόδας. Οι νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές οικονομίες απαιτούν συνεχή κατανάλωση και καθορίζουν την επιτυχία μέσω της ανάπτυξης - έννοιες αντίθετες με τη βιωσιμότητα. Η ανάπτυξη των επιχειρήσεων πρέπει να «αποσυνδεθεί» από τη χρήση των πόρων.
Ο παγκόσμιος πληθυσμός προβλέπεται να αυξηθεί κατά άλλα δύο δισεκατομμύρια άτομα τα επόμενα 30 χρόνια. Αν θέλουμε να πάρουμε δραστικά μέτρα για την κλιματική κρίση, πρέπει να μειώσουμε τις εκπομπές κατά περισσότερο από 55% τα επόμενα 10 χρόνια. Το σημερινό αποτύπωμα άνθρακα της βιομηχανίας μόδας είναι πάνω από το 8% των συνολικών παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, μεγαλύτερο δηλαδή από όλες τις διεθνείς μετακινήσεις.
Ως εκ τούτου, για να επιτευχθούν οι Στόχοι Αειφόρου Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών, συμπεριλαμβανομένου του στόχου της μείωσης της θερμοκρασίας κατά δύο βαθμούς Κελσίου, ο κλάδος της μόδας πρέπει να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στην αλλαγή του τρόπου λειτουργίας, προέλευσης, κατασκευής, διανομής και προσέγγισης της αγοράς. Κι αυτό δεν είναι τόσο απλό, αλλάζοντας τα σημερινά υφάσματα ή τις συσκευασίες για πιο βιώσιμες εκδόσεις. Οι λύσεις για την αειφορία πρέπει να περιλαμβάνουν πολιτιστικές αλλαγές.
Πόσο καιρό φοράμε τα ρούχα μας;
Ακόμη και όταν ένα ένδυμα παράγεται μόνο από βιώσιμα υλικά, υπάρχουν ακόμα πολλά προβλήματα. Το φθηνό κόστος και η ταχεία παραγωγή είναι οι λόγοι για τους οποίους εξακολουθούμε να έχουμε εργασιακά ζητήματα, όπως εργοστάσια με πολύ χαμηλούς μισθούς
Η Zara διαθέτει 1.800 προμηθευτές στην αλυσίδα εφοδιασμού της, αλλά δεν αποκαλύπτει πόσο συχνά ελέγχει τους μεμονωμένους προμηθευτές ετησίως. Αν ένα ρούχο είναι κατασκευασμένο για να αντέξει μόνο δύο μήνες, πρόκειται για μια τεράστια απώλεια πόρων για την παραγωγή του ενδύματος. Παράλληλα, η ταχεία μόδα δεν ωθεί τους καταναλωτές προς πιο υπεύθυνες συμπεριφορές κατανάλωσης, διότι αυτό τελικά θα βλάψει τα καθαρά κέρδη τους.
Θα είχε μεγαλύτερο νόημα οι μεγάλες εταιρείες μόδας να άρχισουν να εισάγουν εναλλακτικές πρακτικές βιώσιμων επιχειρηματικών μοντέλων. Ένα μικρό βήμα θα μπορούσε να είναι η παροχή υπηρεσιών επισκευής ή μεταποίησης. Η μεταποίηση δημιουργεί ρούχα που ταιριάζουν άψογα στο σώμα, αυξάνοντας στη συνέχεια τη συναισθηματική τους αξία. Προς όφελος της γης και της ανθρωπότητας, οι μεγάλες μάρκες πρέπει να εξετάσουν την αποφυγή συνεχών προσφορών στα νέα προϊόντα που δημιουργούν κάθε βδομάδ
