Τσακαλώτος: Τι είναι η κεντροαριστερά;

Την ώρα που ο Τραμπ χλευάζει ξανά και ξανά τους Ευρωπαίους ηγέτες, που δεν υπάρχει καμία δύναμη πρόθυμη να σταματήσει τη γενοκτονία στη Γάζα, που είναι σαφές ότι δεν θα επιτύχουμε τους κλιματικούς στόχους που έχουν τεθεί και επικυρωθεί πάμπολες φορές από τους παγκόσμιους ηγέτες (ο Θεός να τους κάνει), που η οικονομική στασιμότητα και η πίεση για επανεξοπλισμό υπονομεύουν κάθε προσπάθεια να τεθεί στο επίκεντρο η ανάγκη αντιμετώπισης των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων που αποτελεί βασική προϋπόθεση για την αποτροπή της πολιτικής αστάθειας και της ανόδου της άκρας δεξιάς, πολλοί και πολλές θεωρούν αινιγματική την απουσία οποιασδήποτε ένδειξης ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς.

Αρκετοί προχωρούν ακόμη παραπέρα και απαιτούν την αναβίωσή της ως διέξοδο από το χάος στο οποίο βρισκόμαστε. Ωστόσο, οι περισσότεροι το κάνουν χωρίς να αποσαφηνίζουν τι ακριβώς συνιστά η κεντροαριστερά, ποια θα έπρεπε να είναι η κατεύθυνση και οι φιλοδοξίες της, καθώς και ποιες είναι οι θεμελιώδεις αξίες, πεποιθήσεις και επιδιώξεις της. Ακόμη λιγότεροι είναι διατεθειμένοι να εμπλακούν σε μια συζήτηση για τους δομικούς περιορισμούς και τις κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις που εμποδίζουν τη μετουσίωση των αξιών και επιδιώξεων της κεντροαριστεράς σε χειροπιαστές πολιτικές εναλλακτικές.

Λοιπόν, τι είναι η κεντροαριστερά; Προφανώς, όπως και με όλα τα άλλα πολιτικά ρεύματα, δεν περιμένει κανείς μεγάλη ομοιομορφία σε όλα τα καίρια ζητήματα. Όμως, η άποψή μου είναι ότι είναι ευκολότερο να καθορίσει κανείς τις βασικές ιδέες, λόγου χάρη, των συντηρητικών ή της άκρας δεξιάς ή διαφόρων αριστερών ρευμάτων, παρά να αποκτήσει μια σαφή εικόνα για εκείνες της κεντροαριστεράς.

Μάλιστα μια πρόσφατη έρευνα του Έτερον[1] έδειξε ότι στο αριστερό πολιτικό ημισφαίριο υπάρχει μεγαλύτερη σύγχυση και μεγαλύτερη δυσκολία πρόβλεψης ψήφου στη βάση αξιών και πεποιθήσεων απ’ ότι στο δεξιό πολιτικό ημισφαίριο. Κάτι που υπονοεί ότι η κεντροαριστερά, και η Αριστερά για να είμαστε ειλικρινείς, έχουν κάνει λιγότερη δουλειά στο επίπεδο της ιδεολογίας και της δημιουργίας ιδεολογικής ηγεμονίας.

Ας ξεκινήσω με τις διεθνείς σχέσεις και τον πόλεμο. Ο Μπιλ Κλίντον πολύ νωρίς ταυτίστηκε με τις ιδέες των νεοσυντηρητικών στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ως προς τη χρήση της αμερικανικής ισχύος υπέρ της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας» σε όλο τον κόσμο. Ο Ομπάμα, ενώ τάχθηκε υπέρ της απόσυρσης από τον πόλεμο του Μπους κατά της τρομοκρατίας, στην πράξη κατάφερε μόνο μικρές διορθώσεις στο βασικό δόγμα, ενώ τα βασανιστήρια ως όπλο στον «πόλεμο» συνεχίστηκαν, και οι επιθέσεις με drones σε διάφορες χώρες έφτασαν σε νέα επίπεδα. Και φυσικά, ο Μπάιντεν θα μείνει πάντα στην ιστορία για τη στήριξή του στον πόλεμο γενοκτονίας που διεξάγει το Ισραήλ.

Ο Κιρ Στάρμερ, του Εργατικού Κόμματος, υπήρξε, αν μη τι άλλο, ακόμη πιο υποστηρικτικός προς τον Νετανιάχου, καθιστώντας με νομοθετικές ρυθμίσεις δυσκολότερες τις δράσεις ενάντια στη γενοκτονία, και ηγήθηκε, μαζί με τον Σολτς, μέχρι που κατέρρευσε ο συνασπισμός του, της προσπάθειας για επανεξοπλισμό (Rearm Europe). Ποια είναι η θέση, σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενός Ευρωπαίου σοσιαλδημοκράτη ηγέτη που έχει το όραμα ενός Ντε Γκωλ (πόσο μάλλον ενός Μπραντ) που οραματίστηκε μια Ευρώπη ειρήνης από τα Ουράλια έως τον Ατλαντικό; Ένας ηγέτης που θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στον Πούτιν αλλά και να χαράξει ταυτόχρονα μια πορεία προς την ειρήνη, ένας ηγέτης που θα επέμενε να επιβληθούν κυρώσεις στο Ισραήλ;

Η απάντηση ίσως να είναι ο Πέδρο Σάντσεθ και η συμμαχία του σοσιαλιστικού κόμματος με την Αριστερά. Ίσως και η Έλι Σλάιν και το PD, αν και στην αντιπολίτευση. Και βεβαίως, υπάρχει πάντα ο Μπέρνι Σάντερς και ο Τζέρεμι Κόρμπιν. Αλλά αν αυτή είναι η σωστή απάντηση, τότε έχουμε κάθε δικαίωμα να θέσουμε σε άλλους κεντροαριστερούς ορισμένα επιπλέον ερωτήματα. Βρίσκονται οι παραπάνω στο αριστερό περιθώριο της κεντροαριστεράς ή η προσέγγισή τους στις διεθνείς σχέσεις αποτελεί τον πυρήνα της κεντροαριστεράς;

Για παράδειγμα, στην Ελλάδα είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης στην ίδια πλευρά με τον Σάντσεθ αναφορικά με τη στάση του τελευταίου ενάντια στην αύξηση των αμυντικών δαπανών ή όχι; Δεν το θέτω σαν ερώτηση παγίδα. Αλλά αν οι παραπάνω βρίσκονται στο περιθώριο της κεντροαριστεράς, τότε το πιο σημαντικό ερώτημα είναι τι συνιστά μια κεντρώα θέση μέσα στην κεντροαριστερά σε ζητήματα όπως ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, ο επανεξοπλισμός της Ευρώπης, ο Ατλαντισμός και άλλα συναφή;

Πολλοί φιλελεύθεροι και κεντροαριστεροί από το 1990 υποστήριξαν ότι οι επεμβάσεις στο Ιράκ, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν και αμέτρητες άλλες περιπτώσεις θα οδηγούσαν σε αναβίωση της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Γνωρίζουμε πλέον ότι στην πραγματικότητα οδήγησαν σε κατάρρευση κρατών, σε περισσότερους πολέμους, σε βασανιστήρια, στην άνοδο του ISIS και ισχυρών περιφερειακών πολέμαρχων, και σε εκτεταμένη δυστυχία. Είναι υπερβολικό να ζητάμε από τους κεντροαριστερούς να μας πουν την άποψή τους για αυτά τα καταστροφικά αποτελέσματα και την προσέγγιση που πρέπει να υιοθετηθεί στις διεθνείς σχέσεις στο μέλλον;

Τα ερωτήματα στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα είναι ακόμη πιο πιεστικά. Ο Κλίντον και ο Ομπάμα επέλεξαν την οικονομική τους ομάδα από τους κόλπους της χρηματοπιστωτικής «κοινότητας», η οποία, για να το θέσουμε ήπια, δεν φημίζεται για τη συμπάθειά της προς τις σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές. Ο Σημίτης και ο Ζοσπέν υπερασπίστηκαν τις ιδιωτικοποιήσεις, ο Σρέντερ της νεοφιλελεύθερης έμπνευσης «μεταρρυθμίσεις» του κράτους πρόνοιας και των αγορών εργασίας (Agenda 2010).

Η Μάργκαρετ Θάτσερ, όταν ρωτήθηκε ποιο ήταν το μεγαλύτερο της επίτευγμα, απάντησε με δύο λέξεις: «Τόνι Μπλερ»!

Ποια θα ήταν μια κυρίαρχη κεντροαριστερή απάντηση: ότι αυτές οι προσεγγίσεις ήταν σωστές για την εποχή τους και παραμένουν εξίσου αποτελεσματικές σήμερα, ότι ήταν σωστές για την εποχή τους αλλά τώρα χρειάζεται στροφή προς τα αριστερά, ή ότι ήταν λανθασμένες ήδη από την εποχή τους και αυτό που χρειάζεται είναι η οικοδόμηση μιας αντι-νεοφιλελεύθερης κοινωνικής και οικονομικής συμμαχίας; Ούτε αυτά τα ερωτήματα τα θέτω ως ερωτήματα παγίδα. Το ίδιο ισχύει και για ερωτήματα όπως τα εξής:
– αποτελούν οι αγορές πηγή κοινωνικών ανισοτήτων ή το πρόβλημα είναι απλώς ότι οι αγορές δεν είναι αρκετά ανταγωνιστικές;
– Είναι αναγκαίο ένα αναπτυξιακό κράτος ή πρέπει η παραγωγή να αφεθεί στον «ιδιωτικό» τομέα που γνωρίζει καλύτερα τι χρειάζονται οι καταναλωτές και η πραγματική οικονομία;
– Ένα τελευταίο ερώτημα: ποιοι είναι οι υπερπλούσιοι, οι πλούσιοι και οι ευκατάστατοι και πώς και πόσο πρέπει να φορολογηθούν;

Το τελευταίο ερώτημα οδηγεί φυσικά στο ζήτημα της ισχύος. Στο τελευταίο μου βιβλίο, Μανιφέστο για μια Βιώσιμη Κοινωνία, υποστηρίζω ότι πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε — η κλιματική αλλαγή, οι κοινωνικές ανισότητες, η πολιτική αστάθεια — απορρέουν από τη μετατόπιση της ισχύος υπό τον νεοφιλελευθερισμό προς τον χρηματοπιστωτικό τομέα, τις μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας, τις βιομηχανίες ορυκτών καυσίμων κ.ο.κ.

Η άλλη όψη του νομίσματος είναι η μετάβαση σε ανελεύθερες δημοκρατίες όπου οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν μπορούν να επηρεάσουν σοβαρά όλα εκείνα που αφορούν τη ζωή τους. Δεν θα περίμενα από τους κεντροαριστερούς να αποδεχτούν όλη την ανάλυσή μου, πόσο μάλλον τις πολιτικές προτάσεις μου.

Αλλά έχει η κυρίαρχη κεντροαριστερά μια άποψη για την ισχύ και πώς η οικονομική ισχύς έχει μετατραπεί σε πολιτική ισχύ;
– Ποιες είναι οι βασικές πηγές ισχύος που εμποδίζουν τις επιδιώξεις τους για μια πιο δίκαιη κοινωνία;
– Και πώς μπορεί να ανακτηθεί και να ανακατανεμηθεί η ισχύς;

Αυτό μου φαίνεται το πιο θεμελιώδες ερώτημα, διότι είναι προφανές ότι υπάρχουν κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις που έχουν κερδίσει πολλά από την άνοδο των ανισοτήτων τις τελευταίες δεκαετίες. Και είναι σε αυτό το ερώτημα που δεν έχω καμία ιδέα τι σκέφτεται ένας μετριοπαθής κεντροαριστερός.

Στα προηγούμενα ερωτήματα θα μπορούσα να κάνω εικασίες, με τον κίνδυνο βέβαια να πέσω έξω. Αλλά στο ζήτημα της ισχύος, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Ο φόβος μου είναι ότι, σε αντίθεση με την προηγούμενη σοσιαλδημοκρατική παράδοση όπου οι σχέσεις εξουσίας αντιμετωπίζονταν ρητά — έστω και ανεπαρκώς κατά τη γνώμη μου — οι σύγχρονοι κεντροαριστεροί προτιμούν απλώς να μην αγγίζουν το θέμα.

Και γι’ αυτό πάντα αντιδρούν στην ατζέντα που θέτουν άλλοι, γι’ αυτό φαίνεται να ενσωματώνονται τόσο εύκολα στις κυρίαρχες ιδέες της εποχής μας, δηλαδή σε εκείνες που αντανακλούν και ενισχύουν τα συμφέροντα του κυρίαρχου κοινωνικού μπλοκ.

[1] Για μια συζήτηση βλέπε πρόσφατο άρθρο του Α. Γαλανόπουλου με τίτλο «Χαλαρή, πλέον, η σχέση ιδεολογίας και εκλογικής συμπεριφοράς», η Εποχή, 04/05/2025

***************

Του Ευκλείδη Τσακαλώτου

tvxs.gr

81 χρόνια από την ηρωική μάχη που έδωσαν τρεις Επονοελασίτες στον Υμηττό, απέναντι σε 200 Γερμανούς και συνεργάτες τους

Κάστρο δεν ήταν, αλλά άντεξε σαν κάστρο

Το μικρό σπίτι στην οδό Αγραίων 47 στον Υμηττό που πολιορκήθηκε από πολυβόλα, όλμους και αντιαρματικά κανόνια και άντεξε σαν κάστρο.

Στις 28 Απριλίου 1944, σ' ένα μικρό σπίτι του Υμηττού γράφθηκε μια από τις λαμπρές σελίδες της ιστορίας του λαϊκού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.

Έχοντας αποκρούσει τη μεγάλη επίθεση Γερμανών και ταγματασφαλιτών, τον Απρίλιο του 1944, κατά των ανατολικών συνοικιών, από Καισαριανή, Ζωγράφου, Βύρωνα μέχρι Υμηττό, ο ΕΛΑΣ ξέμεινε από πυρομαχικά, φυλάσσοντας κάποια απ' όσα απέμειναν σε δυο σημεία, ένα απ' τα οποία ήταν και το μικρό σπίτι της οδού Αγραίων 47 στον Υμηττό.

Από κάποιο προδοτικό λαρύγγι Γερμανοί και ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους είχαν πληροφορηθεί ότι σε αυτό το σπιτάκι, περιφρουρούταν ένα σημαντικό μέρος του οπλισμού που χρησιμοποιούσε η 1η Ταξιαρχία του ΕΛΑΣ της Αθήνας. Ότι λειτουργούσε και ως αποθήκη πυρομαχικών για το δεύτερο τάγμα Βύρωνα-Γούβας.

Μονάδες του Μηχανοκίνητου τμήματος της Γερμανικής Χωροφυλακής συνοδευόμενες από διμοιρία των Ταγμάτων Ασφαλείας εγκλώβισαν τους τρείς Επονοελασίτες.

Ταγματασφαλίτες είχαν περικυκλώσει το σπίτι προκειμένου να αποτρέψουν τυχόν προσπάθεια του ΕΛΑΣ να σπάσει τον κλοιό.

Το πρωί της 28ης Απριλίου στο προδομένο σπίτι Γερμανοί στρατιώτες ξεκίνησαν την επίθεση εκτοξεύοντας χειροβομβίδες, ενώ παράλληλα καλύπτονταν από τα πυρά των ταγματασφαλιτών. " Παραδοθείτε τομάρια διαφορετικά θα σας κάψουμε" φώναξε ένας αξιωματικός των Ταγματασφαλιτών.

Οι μαχητές που ήταν ταμπουρωμένοι στο σπίτι πρόβαλαν σθεναρή πολύωρη αντίσταση.

Οι Γερμανοί χρειάστηκε να επιστρατεύσουν βαρύ οπλισμό και να κάνουν το σπίτι κόσκινο.

Ήδη έχουν σκοτωθεί ο Φωλτόπουλος στο πατάρι, όπου είχε ταμπουρωθεί και ο Κιοκμενίδης που πρόλαβε να καταστρέψει ένα μεγάλο μέρος του οπλισμού.

Γύρω στις 3:30 το μεσημέρι, μετά από 7 ώρες μάχης ο Δημήτρης Αυγέρης, όταν του τελειώνουν τα πυρομαχικά, επιχειρεί να βγει τρικλίζοντας από το σπίτι, φωνάζοντας “Σας νικήσαμε τέρατα” και δέχεται τα ομαδικά πυρά για να πέσει νεκρός.

Η αντίσταση σταμάτησε.

Οι Γερμανοί και οι Ταγματασφαλίτες θεωρούσαν ότι στο σπίτι θα συλλάβουν και άλλους αντάρτες και όρμισαν μέσα.

Αμέσως όμως διαπιστώσαν έκπληκτοι ότι αυτοί που τόσες ώρες πολεμούσαν και δεν τους άφηναν να πλησιάσουν ήταν τρεις έφηβοι, τρία παιδιά, 17-18 χρόνων.

Τρεις Επονοελασίτες, ο 18χρονος διμοιρίτης Δημήτρης Αυγέρης και οι 17χρονοι Κώστας Φολτόπουλος και Θάνος Κιοκμενίδης, που έπεσαν μαχόμενοι, ταγμένοι μέχρι τελευταία στιγμή στον αγώνα.

Οι τρεις ήρωες του Κάστρου του Υμηττού:
Δημήτρης Αυγέρης, Κώστας Φολτόπουλος, Θάνος Κιοκμενίδης.

Αμέσως μετά οι Γερμανοί αποχώρησαν και τους ακολούθησαν σύντομα οι Ταγματασφαλίτες, πανικόβλητοι, μπροστά στον κίνδυνο αντεπίθεσης από τον ΕΛΑΣ. Στο σημείο παρέμειναν λίγοι αστυφύλακες και οι αξιωματικοί τους. Μάζεψαν τα πτώματα των νεκρών Γερμανων και των συνεργατών τους έφυγαν, τροπιασμένοι.

Τα πτώματα των τριών νεαρών ηρώων εκτέθηκαν σε κοινή θέα στον κήπο του σπιτιού, σύμφωνα με ορισμένες πηγές.

Η Διοίκηση του Α΄ Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ έκανε ειδική μνεία με ημερήσια διαταγή σε στρατιωτική διαλεκτό για τους τρεις ήρωες:

“Ούτω ο διμοιρίτης Αυγέρης Δημήτριος και οι μαχηταί Φολτόπουλος Κωνσταντίνος και Κιοκμενίδης Αθανάσιος, την 28.04.1944, εκεί, εις τον οικίσκον του Υμηττού , έστησαν λαμπρόν ηρώον δόξη. Το ολοκαύτωμα των αξίων και υπερόχων αυτών μαχητών του ΕΛΑΣ των Αθηνών, πυρσός πατριωτισμού, πυρπολεί τας ψυχάς μας τας ημέρας αυτάς. Αιωνία η μνήμη των τριών ανδρείων…”

Να σημειωθεί ότι στην ομάδα του Αυγέρη, ανήκε και ο Πέτρος Μπουλούμπεης, ο οποίος όμως δεν μπόρεσε να βρεθεί μαζί με τους τρεις συναγωνιστές του. Συγκλονισμένος από τον θάνατό τους, πρωταγωνίστησε στις εκδηλώσεις μετά τη μάχη για να τιμηθούν οι ήρωες, με το κλείσιμο των μαγαζιών στη συνοικία κλπ. Αργότερα, στη διάρκεια του εμφυλίου, εκτελέστηκε (το 1948) αφήνοντας ένα γράμμα στην οικογένεια του.

Το σπίτι της οδού Αγραίων 47, το "Κάστρο του Υμηττού", σύμβολο του αγώνα ενάντια στους φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, έχει διαμορφωθεί σε μουσείο, τόπο προσκυνήματος για τον λαό, που δεν θέλει να ξεχνά και συνεχίζει να αγωνίζεται για την κοινωνική απελεθεύρωση.

Ρωγμή στην ενημέρωση

 

1985

Είμαι μελετητής και επιβλέπων μηχανικός επταόροφης πολυκατοικίας στον Άγιο Αρτέμιο, στην οδό Αγραίων.

Ο Άγιος Αρτέμιος, η παλιά Γούβα, είναι συνοικία του δήμου Αθηναίων, μεταξύ Παγκρατίου και δήμου Υμηττού.

Το οικοδομικό σύστημα είναι συνεχές, δεξιά και αριστερά του οικοπέδου μας είναι οικοδομημένα, και επειδή λόγω υπογείου έχουμε βαθειά εκσκαφή, χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Ιδιαίτερα όταν συνορεύουμε με παλιά σπίτια, αμφίβολης θεμελίωσης και κατασκευής, μη γίνει κάποιο μοιραίο σφάλμα και τα...φέρουμε κάτω, με επιπτώσεις ανθρώπινες και υλικές, που ούτε να τις φανταστούμε δεν θέλουμε.

Στα αριστερά λοιπόν ήταν ένα ισόγειο σπίτι, περιποιημένο, αλλά παλαιό και κλειστό.

Είναι πρωί, γίνεται εκσκαφή και δουλεύουν μηχανήματα (αερόσφυρο και τσάπα), οπότε κάποια στιγμή βλέπω έκπληκτος ν' ανοίγει η πόρτα από το σπιτάκι και να βγαίνει ένας παππούς, που με πλησιάζει ασθμαίνων και ανήσυχος για την εκσκαφή, που κατέβαινε σύρριζα στη μεσοτοιχία του.

Τον καθησύχασα και για να τον βεβαιώσω ότι ο μηχανικός είναι παρών και οι χειριστές των μηχανημάτων δεν κάνουν του κεφαλιού τους, προθυμοποιήθηκα να του δείξω τα σχέδια για την εκσκαφή και την πορεία των εργασιών, που θα ήταν προσεκτική και επιμελημένη.

Ανοίγοντας όμως τον μαύρο μηχανικό χαρτοφύλακα που κουβαλούσαμε όλοι τότε, για να του δείξω σχέδια, βλέπει ο παππούς το διπλωμένο πρωινό Ριζοσπάστη να προβάλει ανάμεσα από κατόψεις και ξυλότυπους.

Με κοιτάζει καλά - καλά και μου λέει: "Ξέρεις ότι το σπίτι αυτό είναι μνημείο της Εθνικής Αντίστασης; Έλα να δεις!"

Έκπληκτος για άλλη μια φορά εγώ, πλησιάζω και βλέπω την πινακίδα που έγραφε για το "Κάστρο του Υμηττού", που τόσα είχα διαβάσει (Κ. Κοτζιάς: Καπνισμένος ουρανός κ.α.) για τους τρεις επονίτες που πολέμησαν και έπεσαν μέχρις ενός, απέναντι σ' ένα συρφετό από Ταγματασφαλίτες και Γερμανούς.

Το σπιτάκι ήταν γιάφκα και αποθήκη οπλισμού του εφεδρικού ΕΛΑΣ της Αθήνας και σήμερα διατηρητέο ιστορικό μνημείο.

Τη συνέχεια και τη χαρά του παππού τη φαντάζεστε.

Η δική μου "αμοιβή" πάντως ήταν σημαντική, αφού είχα εξασφαλισμένο τον πρωινό καφέ μου!

Υ.Γ.

Για την ιστορία, τα ονόματα των τριών νεαρών επονιτών που θυσιάστηκαν στο Κάστρο του Υμηττού στις 28 Απριλίου 1944: Δημήτρης Αυγέρης 18 ετών, Θανάσης Κιοκμενίδης 17 ετών, Κώστας Φολτόπουλος 17 ετών…

 

Χάρης Κουρής

συνταξ. Πολιτικός μηχανικός ΕΜΠ

Το μειδίαμα του «Ρήγα Φεραίου»

Ανάρτηση του Μιχάλη Σαμπατακάκη, την οποία αναδημοσιεύουμε καθώς θεωρούμε ότι αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο το οποίο θα πρέπει να διαφυλαχθεί από τις συνθήκες που επικρατούν στο Facebook και να διαβαστεί από πολύ περισσότερους από τους φίλους του Μιχάλη

Στον πρώτο χρόνο της δικτατορίας, το Δεκέμβρη του 1967, ιδρύεται ο Ρήγας Φεραίος. Στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη κυκλοφορεί η ιδρυτική του διακήρυξη.

«…Οκτώ μήνες το μαύρο πέπλο του φασισμού σκεπάζει τον ουρανό της πατρίδας μας …Δολοφόνησαν και δολοφονούν …βασάνιζαν και βασανίζουν … Απαγορεύεται να μιλάμε ελεύθερα. Απαγορεύεται να σκεφτόμαστε ελευθέρα. Απαγορεύεται να τραγουδάμε ελεύθερα…Ο ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ σας καλεί να ακολουθήσετε τη φωνή του χρέους και της τιμής, τη φωνή της συνείδησης…».

Τα πρώτα χρόνια δράσης του, πριν την ανάπτυξη μαζικού φοιτητικού κινήματος, ο Ρήγας με τον «Θούριο», την εφημερίδα που εκδίδετο ασταμάτητα, με προκηρύξεις, μαγνητόφωνα και αφίσες, με πανό που ξεδιπλώνονταν στις αίθουσες, με συνθήματα στους τοίχους, με συζητήσεις με τους φοιτητές και κυρίως με την επίδραση που είχαν στους νέους και τον λαό τα 1000 χρόνια καταδίκης σε φυλακή των μελών του, κράτησε με ηρωισμό και αυτοθυσία αναμμένη τη φλόγα της αντίστασης.

Η ΤΑΦΗ ΖΩΝΤΑΝΟΥ ΣΕ ΛΑΚΟ - Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΡΗΓΑ

Απολογία του Νίκου Κιάου στο στρατοδικείο (‘68):
«Είμαι μέλος του Ρήγα Φεραίου …Εβασανίσθην εις την Γενική Ασφάλεια Αθηνών και εις τον Διόνυσο. Από την συνεχή φάλαγγα και το ξύλο εις τα γεννητικά όργανα και εις παν μέρος του σώματος με βούρδουλα, μέχρι τα ηλεκτρικά καλώδια, το κάψιμο των χεριών με τσιγάρα, τας σταγόνας εις το μέτωπον, την εικονικήν εκτέλεσιν, την ταφήν εις τάφρον – λάκκον θεοσκότεινον … Δεν μετανοώ δια τας αντιδικτατορικάς μου πράξεις. Πιστεύω εις την πάλη του λαού. Ο λαός θα συντρίψει τους τύραννους του». -21 χρόνια φυλακή.

Σ’ αυτή τη δίκη του Ρήγα Φεραίου στην Αθήνα το Νοέμβριο του ’68, δικάστηκαν οι:
Θανάσης Αθανασίου – 21 χρόνια
Νίκος Κιάος – 21 χρόνια
Παύλος Κλαυδιανός – 21 χρόνια
Νίκος Γιανναδάκης – 21 χρόνια
Κώστας Καρυωτάκης – 16 χρόνια
Κωστής Γιούργος – 16 χρόνια
Ανδρέας Σαββάκης – 14 χρόνια
Αντώνης Μαργαρίτης – 14 χρόνια
Γιωργός Μποτζάκης – 10 χρόνια
Αριστείδης Θεοδωρίδης – 10 χρόνια
Νικηφόρος Σταματάκης – 5 χρόνια
Φρίντα Λιάππα – 6 χρόνια με αναστολή
Νίκος Μαργαρίτης – 5 χρόνια με αναστολή
Βασίλης Σβαννάς – 3 χρόνια με αναστολή

Για τη δίκη αυτή κυκλοφόρησαν βιβλία στο εξωτερικό.

Απολογία του Θανάση Αθανασίου στην ίδια δίκη (‘68): «Κατηγορούμαι για συμμετοχή στην οργάνωση Ρήγας Φεραίος. Δηλώνω ότι η αντίθεση μου στη δικτατορία υπήρξε η βάση των πράξεων μου… Δηλώνω μεγαλόφωνα ότι είμαι κομμουνιστής… Αυτό που εσείς αποκαλείτε ‘’επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967’’ ήταν ένα πραξικόπημα» – 21 χρόνια φυλακή.

Του Νίκου Γιανναδάκη (‘68): «Μ’ έβαλαν να ξαπλώσω σ’ ένα κρεβάτι, όπου μ’ έδεσαν, μου έβαλαν ένα φίμωτρο στο στόμα. Μερικοί από τους συντρόφους μου είχαν φιμωθεί με ένα παπούτσι. Τότε άρχισαν να με χτυπούν. Υπέφερα το μαρτύριο της φάλαγγας». – 21 χρόνια φυλακή.

Την ίδια περίοδο, Οκτώβριος του ‘68, καταδικάζονται οι φοιτητές του ΠΑΜ-ΡΦ:
Άρης Αλεξάκης – 5 χρόνια
Πόλυ Σαβινίδου – 4 χρόνια
Σελήνη Σαβινίδου – 4 χρόνια

ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΓΙΑ ΔΥΟ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ-ΝΕΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΡΗΓΑ

Απολογία της Πόπης Τζεμπελίκου (’69): «Κατάγομαι από μια φτωχή αγροτική οικογένεια. Ήρθα στην Αθήνα να σπουδάσω με πολλές δυσκολίες και στερήσεις… Από την πρώτη στιγμή της δικτατορίας εναντιώθηκα στο στρατιωτικό καθεστώς και αγωνίστηκα για την ανατροπή του μέσα από τις γραμμές του Ρ.Φ. … Αγωνιζόμαστε σαν φοιτητές για την Ελευθερία και την Δημοκρατία, που την κατέλυσε το στρατιωτικό πραξικόπημα. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτόν τον τόσο δύσκολο αγώνα μας. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία κ.κ. στρατοδίκαι». – Πρόταση του εισαγγελέα για θάνατο. Καταδίκη 15 χρόνια φυλακή.

Σ΄ αυτή τη δίκη του Ρ.Φ. στην Αθήνα το Γενάρη του ‘69 δικάστηκαν οι:
Μίμης ΔαρειώτηςΠόπη ΤζεμπελίκουΤίτος Μυλωνόπουλος

Ο εισαγγελέας πρότεινε θάνατο για το Μ. Δαρειώτη και Π. Τζεμπελίκου.
Καταδικάστηκαν με 15 περίπου χρόνια φυλακή ο καθένας.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΓΙΑ 4 ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ-ΣΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΡΗΓΑ
Μαρτυρία του Μίμη Δαρειώτη (‘69): «Συλλαμβάνομαι στις 16-4-68. Οδηγούμαι στη Γενική Ασφάλεια (Μπουμπουλίνας) όπου και παραμένω εν απομονώσει ως τις 21-8-68. Σ’ αυτό το διάστημα βασανίστηκα επανειλημμένα με φάλαγγα (χτυπήματα επί ώρες με σιδηροσωλήνα και χοντρά ξύλα στα γυμνά πέλματα ή φορώντας παπούτσια). Υπάρχουν ακόμα οι ουλές και τα σπασμένα δάχτυλα. Με έσερναν στο πάτωμα από τα μαλλιά. Μου ξερίζωναν τα μαλλιά, χτυπήματα με γκλόπς. Γροθιές και κλοτσιές από ομάδα 7-8. Μου χτυπούσαν το κεφάλι στον τοίχο και στην γωνία μιας μεταλλικής ντουλάπας. Μου εξάρθρωναν τα χέρια, μου έδεναν με χειροπέδες τα χέρια πίσω και με άφηναν στο κελί για ημέρες. Με απειλούσαν με πιστόλια». – Νέα πρόταση του εισαγγελέα για θάνατο, όπως και για άλλους 3 ακόμη. Καταδίκη 16 χρόνια φυλακή.

Σ’ αυτή τη δίκη του ΡΦ και ΠΑΜ στην Αθήνα -και αυτή το Γενάρη του ’69, τις επόμενες ημέρες από την προηγούμενη- ο εισαγγελέας πρότεινε θάνατο για τους:
Μίμη Δαρειώτη (για 2η φορά)
Σωτήρη Αναστασιάδη
Χρίστο Ρεκλείτη
Γιάννη Πετρόπουλο
Καταδικάστηκαν με 16 χρόνια φυλακή ο καθένας.
Η Μαρία Καλλέργη καταδικάστηκε με 16 χρόνια φυλακή
Ο Νίκος Άρμάος με 5 χρόνια φυλακή.

Δικάστηκαν μαζί τους οι:
Κώστας Μανταίος,Μπούλη Θεοφυλακτοπούλου,Μάγδα Πίτακα,για τους οποίους ο εισαγγελέας είχε ζητήσει 15 χρόνια φυλακή.

Μαρτυρία του Σωτήρη Αναστασιάδη (‘69) «Πιάστηκα το βράδυ της 16-4-68. Βασανίστηκα στην Μπουμπουλίνας. Χρησιμοποίησαν την φάλαγγα, γροθιές πίσω από τ’ αυτιά, βγάλσιμο μαλλιών, χτυπήματα στα γεννητικά όργανα, απομόνωση επί 128 ημέρες σε κελί διαστάσεων 1.90 x 1,10». – Πρόταση του εισαγγελέα για θάνατο. Καταδίκη 16 χρόνια φυλακή.

ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΜΕ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ-ΝΕΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΡΗΓΑ
Καταγγελία του παράνομου Κ.Σ. της ΕΦΕΕ με τίτλο «Σώστε τους μάρτυρες φοιτητές Λευτέρη Τσίλογλου, Πόπη Τζεμπελίκου, Μαργαρίτα Γιαραλή» (‘69):«Μετά τους 16 αγωνιστές φοιτητές μέλη του Ρήγα Φεραίου που πέρασαν απ΄ την κόλαση των βασανιστηρίων της Χούντας… ένα καινούργιο αποτρόπαιο έγκλημα… συντελείται αυτές τις μέρες… Τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται οι δύο φοιτήτριες στα υπόγεια της Ασφάλειας είναι ασύλληπτα. Ο Λευτέρης Τσίλογλου βασανίζεται βδομάδες τώρα στην κόλαση του Διονύσου, άλλοτε με ηλεκτρικό ρεύμα, άλλοτε με φάλαγγες, άλλοτε με κρέμασμα στα δέντρα…»

Η δίκη αυτή του Ρ.Φ. γίνεται στη Λάρισα το Μάιο του ’69 και καταδικάζονται οι
Λευτέρης Τσίλογλου -15 χρόνια
Μαργαρίτα Γιαράλη -10 χρόνια
Πόπη Τζεμπελίκου-10 χρόνια

Μαζί τους δικάζεται και ο Γιάννης Μπανιάς, που μετά πηγαίνει εξορία.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΣΕ ΙΣΟΒΙΑ-Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ 39 ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Μαρτυρία του Μιχάλη Σπυριδάκη (‘69): «Δούλεψα για τη συγκρότηση του Ρήγα. Πιάστηκα στις 3-4-68. Οδηγήθηκα στο στρατόπεδο ΣΕΔΕΣ αμέσως, όπου υποβλήθηκα επί πολλές ώρες σε πολλά μαρτύρια επανειλημμένα. Όπως φάλαγγα, μαστίγωμα, κάψιμο με φωτιά, κάψιμο με τσιγάρο, γρονθοκόπημα, λακτίσματα, περίλουση με ψυχρό νερό.
Ύστερα από επανειλημμένες λιποθυμίες αφού εξαντλήθηκα περιέπεσα σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν με πετάξανε στο πόρτ-παγκάζ ενός αυτοκινήτου και με μεταφέρανε στην «Εθνική» Ασφάλεια… Συνέχισαν την επιχείρηση στην Ασφάλεια κρατώντας με συνεχώς άυπνο μερόνυχτα ερεθίζοντας με, γρονθοκοπώντας και λακτίζοντάς με περιοδικά. Κατόπιν με μεταφέρανε στο Γ’ σώμα στρατού, όπου με υποβάλλανε στο μαρτύριο του ηλεκτροσόκ, με ξαναμαστίγωσαν στο κεφάλι και στο πρόσωπο μέχρι αίματος, μου ξερίζωσαν τα μαλλιά με τινάγματα της κεφαλής, με κρατούσαν συνεχώς δεμένο πισθάγκωνα σε μια καρέκλα έχοντας μου μέρα-νύχτα στο πρόσωπο ένα προβολέα. Με κρατούσαν συνεχώς άυπνο, με υπόβαλλαν στο μαρτύριο της δίψας και επί 8 μέρες μου στέρησαν παντελώς την τροφή…». -16,5 χρόνια φυλακή.

Σ’ αυτή τη δίκη του ΡΦ και του ΠΑΜ στη Θεσσαλονίκη (Δίκη των 39) το Μάιο του ’69, ο εισαγγελέας πρότεινε θάνατο για τον Αργύρη Μπάρα. Καταδικάστηκαν σε ισόβια οι:
Αργύρης Μπάρας
Αλέξης Παπαλεξίου
Σωκράτης Στεφανίδης

σε 20 χρόνια περίπου οι:
Μιχάλης ΣπυριδάκηςΘόδωρος ΚαζέληςΓιάννης ΓρηγοριάδηςΛεωνίδας Χατζηπροδρομίδης

σε 10 χρόνια περίπου οι:
Πολύδωρος ΒοϊτσίδηςΣωτήρης ΤσιακμάκηςΔημήτρης Παπαλεξίου

σε 8 χρόνια περίπου οι:
Κώστας ΤόμτσηςΙσμήνη ΤσούτσιαΓιάννης ΓκιρκούδηςΓιώργος ΑναστασίουΜπάμπης Ζιώγας

σε 5-6 χρόνια περίπου οι:
Γιάννης ΠίτυρηςΠερικλής ΤερζήςΛάκης ΠρογκίδηςΘωμάς ΒασιλειάδηςΒλαδιμηρος Γραμματικόπουλος

και με αναστολή οι:
Γιώργος ΜπιβολάρηςΓαρ. ΔελιγκάςΓιώργος Δρανδάκης

Απολογία του Λάκη Προγκίδη (‘69): «Μετά το πραξηκόπημα της 21ης Απριλίου, διώξεις φοιτητών, συνδικαλιστών, αγωνιστών, ανθρώπων του δημοσίου βίου, καθηγητών κλπ. Φυλακίσεις, βασανιστήρια από μέρους της κυβέρνησης… Οργανώθηκα στο Ρήγα… Την μη ανάμιξη πια ή έστω και την εφησύχαση θεωρούσα προδοσία». – 6 χρόνια φυλακή

Διάλογος της Ισμήνης Τσούτσια με τον πρόεδρο του Στρατοδικείου (‘69): «Ήταν δυνατόν να μείνουμε αδιάφοροι; Όλα αυτά και η αξιοπρέπεια μου σαν ελεύθερου ανθρώπου και η συναίσθηση της ευθύνης απέναντι σ’ αυτούς που αύριο θα κάτσουν στα ίδια θρανία με μας και θα μας ρωτήσουν -Τι κάνατε όταν καταλύθηκε η Δημοκρατία;».

Και ο διάλογος της με τον πρόεδρο του Στρατοδικείου:

Πρ. «Πόσους φοιτητές έχει το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης; Πόσοι απ’ αυτούς είναι στο Ρήγα;»
Κατηγ.: «22.000. Στο Ρήγα ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών άσχετα αν σ’ αυτή την αίθουσα βρισκόμαστε μόνο 17».

Απολογία του Γιάννη Γκιρκούδη ‘69): «Έδωσα το παρόν στο σάλπισμα της φοιτητικής αντιδικτατορικής οργάνωσης Ρήγας για πάλη ενάντια στη δικτατορία, για ανατροπή της κυβέρνησης που πνίγει τα λαϊκά δικαιώματα, για επάνοδο στο δρόμο της δημοκρατικής ομαλότητας».

Απολογία του Κώστα Τόμτση (‘69): «Την 21.4.67 μια ομάς στρατιωτικών καταπατεί κάθε ίχνος ελευθερίας και αφαιρεί κάθε συνταγματικό δικαίωμα του λαού. Χιλιάδες άνθρωποι φυλακίζονται και εξορίζονται αποκλειστικά και μόνο δια τα δημοκρατικά τους φρονήματα … με οδήγησε να ενταχθώ στην αντιδικτατορική οργάνωση Ρήγας και μέσα από τις γραμμές της να παλέψω για την ανατροπή της δικτατορίας».

Του Γιώργου Αναστασίου (‘69): «Πάντα αντίθετος με τη δικτατορία, δεν ήταν δυνατόν να μείνω αδρανής μπροστά σ΄ αυτή τη δύσκολη στιγμή της χώρας μας. Έγινα μέλος του Ρήγα … Βασανίστηκα φρικτά με φάλαγγα»

ΤΟ ΣΤΙΛΙΑΡΙ ΤΗΣ ΦΑΛΑΓΓΑΣ ΕΣΠΑΣΕ – ΝΕΕΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΡΗΓΑ

Καταγγελία του Γιάννη Καούνη στο Διεθνή Ερυθρό Σταυρό το 1969: «Με συνέλαβαν επειδή είμαι κομμουνιστής και μέλος του Ρήγα. Στην ανάκριση με βασάνισαν και με κακομεταχειρίστηκαν με διάφορους τρόπους. Το ίδιο έγινε και γι΄ άλλους δύο που συνέλαβαν στην ίδια υπόθεση και συγκεκριμένα τον Μπάμπη Γεωργούλα και την Μαρία Αγγελάκη… Με κτύπησαν γροθιές στο κεφάλι τόσο δυνατά, ώστε να χάσω προσωρινά την αίσθηση της όρασης …Με υπέβαλαν στο βασανιστήριο της φάλαγγας…….. Με γρονθοκοπούσε, με έφτυνε στο πρόσωπο και πατούσε την κοιλιά μου … Μου κρατούσε τα μάτια ανοιχτά για να δείχνει πως δεν έχω λιποθυμήσει. Το στιλιάρι της φάλαγγας έσπασε. Φάλαγγα πέρασε και ο Μπάμπης Γεωργούλης, ενώ η Μαρία Αγγελάκη, μαζί με πολλά άλλα πέρασε και φάλαγγα των δακτύλων των χεριών» – 12 χρόνια φυλακή.

Αυτή η δίκη του Ρήγα Φεραίου γίνεται στην Αθήνα τον Ιούλιο του ΄70 και καταδικάστηκαν οι:
Γιάννης Καούνης 12 χρόνια, Μπάμπης Κοβάνης 5 χρόνια, Μπάμπης Γεωργούλας 4 χρόνια, Μαρία Αγγελάκη 4 χρόνια.

Από το ίδιο δικαστήριο τις ίδιες ημέρες καταδικάστηκε σε 20 χρόνια ο Μπάμπης Θεοδωρίδης, υπεύθυνος στο ΚΚΕ Εσωτερικού, για τις αντιδικτατορικές οργανώσεις νεολαίας στις οποίες περιλαμβανόταν και ο Ρήγας Φεραίος.

Μαζί του καταδικάστηκαν οι:
Νίκος ΓεωργακόπουλοςΔημήτρης ΜαστροδήμοςΜιχάλης ΠανταχόςΝίκος Πανώριος

ΝΕΑ ΔΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΙΟΥ: ΔΕΝ ΣΑΣ ΦΟΒΑΜΑΙ! ΕΣΕΙΣ ΜΕ ΦΟΒΑΣΤΕ!
Ο πασίγνωστος διάλογος του Προέδρου του Έκτακτου Στρατοδικείου Αθηνών με τη Μαργαρίτα Γιαραλή και την Πόπη Τζεμπελίκου στη δίκη του Ρήγα Φεραίου, στις 3 Νοεμβρίου 1969:
Γιαραλή: Είναι η τρίτη φορά που έρχομαι εις το στρατοδικείο και είμαι υπερήφανη που ανήκω στις προοδευτικές ….
Πρόεδρος: Αφήστε τα αυτά.
Γιαραλή: Παρακαλώ αφήστε με να απολογηθώ.
Πρόεδρος: Για την οργάνωση να μας πείτε.
Γιαραλή: Μάλιστα. Για το Ρήγα. Οι σκοποί της οργάνωσης βγαίνουν…
Πρόεδρος: Αφήστε τους σκοπούς.
Γιαραλή: Θέλω να απολογηθώ παρακαλώ.
Πρόεδρος: Καθίστε κάτω. Παρανομούσατε.
Γιαραλή: Όταν καταπατούνταν τα ανθρώπινα δικαιώματα….
Πρόεδρος: Κάτσε κάτω.
Γιαραλή: Μα να απολογηθώ.
Πρόεδρος: Τι κάνατε να μας πεις.
Γιαραλή: Αυτό θα σας πω. Από της εγκαθιδρύσεως της δικτατορίας στην Ελλάδα…..
Πρόεδρος: Κάτσε κάτω.
(….)
Βασιλικός Επίτροπος: Θέλετε να μας κάνετε πλύσιν εγκεφάλου;
Πρόεδρος: Πέρασες στιγμή χωρίς παράνομη δράση, χωρίς να μοιράζεις προκηρύξεις;
Γιαραλή: Ούτε στιγμή. Θεωρώ χρέος μου……
Πρόεδρος: Κάτσε κάτω.
Γιαραλή: Δεν μου επιτρέπετε να καταγγείλω τα βασανιστήρια που στην ασφάλεια….
Πρόεδρος: Θα σε αποβάλω της αιθούσης.
Βασιλικός Επίτροπος: Θέλετε να μεταβάλλεται την αίθουσα σε γιάφκα.
(…)
Τζεμπελίκου: Τρίτη φορά έρχομαι εδώ για την αντιδικτατορική μου δράση.
Πρόεδρος: Κάτσε κάτω.
Τζεμπελίκου: Για τρίτη φορά δεν θα με αφήσετε να απολογηθώ.
Πρόεδρος: Κάτσε κάτω.
Τζεμπελίκου: Καταγγέλλω τα βασανιστήρια. Με φέρνουν μετά ένα χρόνο στο δικαστήριο για να μην φανούν τα σημάδια.
Πρόεδρος: Κάτσε κάτω.
Τζεμπελίκου: Να γραφτεί στα πρακτικά ότι δεν με αφήσατε να απολογηθώ. Καταγγέλλω…
Πρόεδρος: Κάτσε κάτω.
Τζεμπελίκου: Δεν σας φοβάμαι! Εσείς με φοβάστε, ακόμα και τώρα που κάθομαι στο εδώλιο της κατηγορούμενης.
Σ΄ αυτή τη δίκη του Ρήγα Φεραίου στην Αθήνα το Νοέμβριο του ‘69, η Πόπη Τζεμπελίκου καταδικάζεται σε 17 χρόνια, που μαζί με τις δύο προηγούμενες καταδίκες γίνονται πάνω από 40 και κατά συγχώνευση 25 χρόνια.
Η Μαργαρίτα Γιαραλή καταδικάζεται σε 15 χρόνια, που μαζί με τη προηγούμενη καταδίκη της γίνονται 25 και κατά συγχώνευση 17.
Ο Νικόλας Βουλέλης καταδικάζεται σε 8 χρόνια.

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ
Το 1971 μετά από ισχυρές διεθνείς πιέσεις οι δίκες με βάση τον εμφυλιακό νόμο 509 δικάζονται όχι στα έκτακτα στρατοδικεία αλλά στα εφετεία. Οι ανακρίσεις βέβαια είναι το ίδιο σκληρές. Οι ποινές, όμως, γίνονται πια αρκετά μικρότερες.
Τον Αύγουστο του ‘71 στο Εφετείο στην Αθήνα γίνεται η νέα δίκη του Ρ.Φ., που πήρε μεγάλη δημοσιότητα και προκάλεσε ισχυρές εντυπώσεις.Καταδικάζονται οι:Κώστας Κωσταράκος – 3 χρόνιαΦώτης Προβατάς – 2 χρόνιαΓιώργος Σπηλιώτης – 2 χρόνια

Μαζί τους δικάστηκαν οι
Γιάννης ΡέγκαςΔημήτρης ΜαρκάκηςΛυκούργος ΦλέσσαςΧρίστος ΗλιόπουλοςΑνδρέας ΧριστόπουλοςΓιάννης ΜπαλάφαςΕλένη ΓεωργίκουΔήμητρα ΓεωργίκουΝίκη ΝιανιάραΜίλτος Λειβαδίτης

ΤΟ ΜΑΖΙΚΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, Ο ΡΗΓΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ
Με το τέλος του ’71 μπαίνουμε σε μια διαφορετική περίοδο του αντιδικτατορικού κινήματος. Αυτή του μαζικού φοιτητικού κινήματος και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

********

Δεν επιθυμώ να αναφερθώ σε μαρτυρίες (και προσωπικές) με λεπτομέρειες των ανακρίσεων και βασανιστηρίων της δικής μου «γενιάς» του Ρήγα. Άλλωστε είναι σχετικά γνωστές από τα αφιερώματα στο Πολυτεχνείο και αφορούν και τα μέλη του Ρήγα και τα μέλη των άλλων οργανώσεων. (Η Ε.Σ.Α. ήταν σφαγείο).
Η Ασφάλεια αυτή την περίοδο τα έχει λίγο χαμένα. Έχει να αντιμετωπίσει χιλιάδες ανθρώπους. Προβαίνει σε εκατοντάδες ολιγοήμερες συλλήψεις για ξύλο προς εκφοβισμό, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Το φοιτητικό κίνημα της απαντάει με μεγάλες συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και καταλήψεις.

Έτσι, την άνοιξη του ΄72, μετά τις προσφυγές στα Πρωτοδικεία για την υποχρέωση διεξαγωγής εκλογών από τους φοιτητικούς συλλόγους, την πρώτη δημόσια συγκέντρωση και διαδήλωση στην επέτειο της 21ης Απριλίου στα Προπύλαια, τη διαδήλωση στο Μουσείο, την απόπειρα συγκέντρωσης στην πλατεία Κοτζιά την Πρωτομαγιά και τη συναυλία στο Σπόρτιγκ με την διαδήλωση που ακολούθησε στις 15 Μάη, καθώς και τις αντίστοιχες συγκεντρώσεις και πορείες στις άλλες πόλεις (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα), η Ασφάλεια κάνει πολλές εκατοντάδες συλλήψεις φοιτητών για λίγες μέρες. Βασανίζει και απειλεί χωρίς αποτέλεσμα.
Τρεις φοιτητές, οι Ρηγίτες Νίκητας Λιοναράκης και Μιχάλης Σαμπατακάκης και η αναρχική Αγγέλα Φωτεινού καθώς και ο Πρόεδρος της ΕΚΙΝ Παναγιώτης Κανελλάκης μετά από δίμηνη ανάκριση παραπέμπονται σε δίκη και πάνε στον Κορυδαλλό ως πρωτεργάτες.

Τα ίδια και το φθινόπωρο του ΄72. Είναι η περίοδος των γενικών συνελεύσεων στις σχολές για εκλογές, της εκλογής επιτροπών, των διαδηλώσεων και των εκλογών στους φοιτητικούς συλλόγους με όργιο νοθείας από την χούντα. Και πάλι πολλές ολιγοήμερες συλλήψεις με ξύλο. Στη Θεσσαλονίκη τέσσερις Ρηγίτες κρατούνται για ένα μήνα:
Πάνος Ερμείδης
Χρυσάφης Ιορδάνογλου
Χρίστος Ζαφείρης
και Πέτρος Οικονόμου.

ΟΙ ΣΤΡΑΤΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ
Στους πρώτους μήνες του ’73 έχουμε διαδηλώσεις, αποχή στις σχολές και κυρίως τις στρατεύσεις φοιτητών, τις μεγάλες συγκεντρώσεις που ακολουθούν και μαζικές ολιγοήμερες συλλήψεις με ξύλο. Η δίκη των 11, με τη φωτογραφία του Ρηγίτη Μάκη Μπαλαούρα με μαυρισμένα από το ξύλο μάτια σε εξώφυλλο γνωστού περιοδικού!

Το φοιτητικό κίνημα αυτής της περιόδου οργανώνεται γύρω από τη λειτουργία των Φοιτητικών Επιτροπών Αγώνα, με τη ιδιαίτερη συμβολή του Ρήγα σε αυτές. Οι ΦΕΑ αποτελούν τον κύριο στόχο των αναγκαστικών στρατεύσεων με βάση τον χουντικό νόμο 1347/73. Πολλά μέλη και φίλοι του Ρήγα στρατεύονται.

Μετά τις στρατεύσεις, οι φοιτητές απαντούν με την κατάληψη της Νομικής και την πολύ μεγάλη διαδήλωση που παραλύει το κέντρο της Αθήνας. Ιδιαίτερα σημαντικός ο ρόλος του Ρήγα. Η κατάληψη της Νομικής ήταν ένα πολιτικό γεγονός όλης της Αθήνας.

ΣΤΟ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΡΙΟ!
Την ίδια περίοδο γίνεται η σύλληψη και η παραπομπή οργάνωσης του Ρ.Φ. με νέους και νέες 18 χρονών:
Πάκυ Κυριοπούλου
Σπύρος Παπασπύρου
Νικήτας Δεϊμέζης
Σπύρος Κιούσης
Ελένη Καλαφάτη
Τέλης Χατζηαργυρός
Παναγιώτης Καραγιώργης
Σπύρος Λιάγγης
Λιάνα Κυριοπούλου
Κάποιοι από αυτούς, λόγω ηλικίας, πάνε στο Αναμορφωτήριο!

Η «ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ»
Στις 8 Μαΐου του ’73 η Ασφάλεια σηκώνει τα χέρια στην αντιμετώπιση του φοιτητικού κινήματος και έρχεται η ώρα του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Είναι η λεγόμενη «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» για το χτύπημα των οργανώσεων της νεολαίας.

Οι Ρηγίτες
Μάκης Παρασκευόπουλος
Χρίστος Λάζος
Μιχάλης Σαμπατακάκης
Μίμης Κωσταράκος
Νικήτας Λιοναράκης
Γιάννης Βούλγαρης
Σταύρος Τσακιράκης
και η φίλη του Ρήγα Αγγέλα Τσατάλα ανακρίνονται στην ΕΣΑ για τον Ρήγα παραπάνω από 100 ημέρες και παραπέμπονται με τον εμφυλιακό νόμο 509. Με την αμνηστία στις 22 Αυγούστου αποστέλλονται στο στρατό.

Παρόμοιες συλλήψεις και ανακρίσεις γίνονται στη Θεσσαλονίκη, από τον Ιούλιο ως την αμνηστία, των Ρηγιτών
Θωμά Βασιλειάδη
Λάκη Προγκίδη
Λευτέρη Χαλβατζή

Τον Αύγουστο, γίνεται δίκη φοιτητών στην Πάτρα, στους οποίους περιλαμβάνονται οι Ρηγίτες
Άκης Ταγκαλάκης
Νίκος Ηλιόπουλος
Αντώνης Τσουρινάκης
Κώστας Βογιατζής
Δημήτρης Δημητριάδης.

Η επέμβαση της ΕΣΑ στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα δεν είχε, βέβαια, κανένα αποτέλεσμα. Με το άνοιγμα των σχολών, μεγάλες συγκεντρώσεις, το μνημόσυνο Παπανδρέου και οι συλλήψεις, διαδηλώσεις.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Έτσι φτάνουμε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Δεν είναι του παρόντος η ανάλυση του, που άλλωστε έχει γίνει αρκετά και έγκυρα. Το φοιτητικό αντιδικτατορικό κίνημα, με την Εξέγερση του Πολυτεχνείου, αποτέλεσε τον κύριο πολιτικό αντίπαλο του δικτατορικού καθεστώτος. Στόχος της εξέγερσης η ανατροπή της δικτατορίας. Η εγκαθίδρυση δημοκρατίας και εθνικής ανεξαρτησίας. Η χούντα μας αντιμετώπισε με τα τανκς.Θα σημειώσω τη μεγάλη παρουσία Ρηγιτών στη Συντονιστική του Πολυτεχνείου: Χρίστος Λάζος, Χρύσανθος Λαζαρίδης, Δημήτρης Χατζησωκράτης, Γιώργος Τσεμπελής, Στέλιος Παππάς, Γιώργος Παπαβασιλόπουλος, Γιάννης Καλογήρου, Γιάννης Αναστασάκος, Δημήτρης Ψαρράς

Χιλιάδες συλληφθέντες και παράνομοι μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Εκατοντάδες μέλη και φίλοι του Ρήγα.
Στην ΕΣΑ για μήνες μέλη του Ρήγα, μεταξύ των οποίων οι:
Μάκης Μπαλαούρας
Ανδρέας Νεφελούδης
Στέλιος Παππάς
Αντώνης Λιοναράκης
Οι Ανδρέας Νεφελούδης και Στέλιος Παππάς στη συνέχεια εξορίζονται.

Μαζικές συλλήψεις και στις άλλες πόλεις. Στη Θεσσαλονίκη, μερικοί από τους Ρηγίτες συλληφθέντες είναι οι
Θωμάς Βασιλειάδης
Χρυσάφης Ιορδάνογλου
Λάκης Προγκίδης
Ρία Καλφακάκου

Ο ΡΗΓΑΣ, ΟΙ ΦΕΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΖΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Πέρα από τις συλλήψεις, τα βασανιστήρια και τις φυλακίσεις, η κύρια συμβολή του Ρήγα ήταν η αντίληψη για την ανάπτυξη και η ίδια η ανάπτυξη του μαζικού φοιτητικού κινήματος. Η αντίληψη υπάρχει από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του Ρήγα. Όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν, γίνεται πραγματικότητα.

Ο Ρήγας συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία και λειτουργία της Ελληνοευρωπαϊκής Κίνησης Νέων (ΕΚΙΝ), του πρώτου συλλογικού μορφώματος με δημόσια δράση, που αντιπαρατίθεται ιδεολογικά με τη δικτατορία. Από το ’70 μέχρι το ’72, που τη διέλυσε η Χούντα, γίνεται κέντρο της φοιτητικής ζωής. Γίνονται εκδηλώσεις κάθε εβδομάδα με συμμετοχή εκατοντάδων, που σπάζουν το φράγμα της τρομοκρατίας. Τα στελέχη της ΕΚΙΝ υφίστανται αλλεπάλληλες ολιγοήμερες συλλήψεις. Ανάμεσά τους, τα μέλη του Ρήγα:
Νίκος Αλιβιζάτος
Φώντας Γιαταγάνας
Νίκος Μεγγρέλης
Τέλης Σαμαντάς
Μάνος Σωτηριάδης
Μάκης Παρασκευόπουλος
Χρίστος Λάζος
Κλαίρη Μητσοτάκη
Νικήτας Λιοναράκης
Γιώργος Λάτσης
Κλειώ Κόντου
Ηλίας Τριανταφυλλόπουλος
Τάκης Παναγιωτόπουλος
Χρύσανθος Λαζαρίδης
Ιωάννα Καπίκη

Η κύρια συμβολή του Ρήγα είναι η συγκρότηση των Φοιτητικών Επιτροπών Αγώνα (ΦΕΑ). Οι ΦΕΑ είναι ο ιστός της ανάπτυξης του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος. Με την επιβολή της δικτατορίας το ’67, μέλη της νεολαίας Λαμπράκη και άλλων προδικτατορικών οργανώσεων συμμετέχουν στο Ρήγα και τις άλλες αντιδικτατορικές οργανώσεις και συμβάλλουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση συνειδήσεων για αντίσταση και αγώνα για τη δημοκρατία.

Μια καινούργια γενιά φοιτητών από το ’67 και πέρα, χωρίς το στοιχείο της συμμετοχής σε πολιτικές οργανώσεις πριν τη δικτατορία (λόγω ηλικίας), ψάχνει τους τρόπους συλλογικών αναζητήσεων και δράσεων. Έτσι δημιουργούνται παρέες φοιτητών ανά σχολή που συμμετέχουν σε ομαδικές συζητήσεις.

Στα τέλη του ’71, οι παρέες αυτές των φοιτητών, με την αποφασιστική συμβολή του Ρήγα, μετατρέπονται σε οργανωμένες πλατειές συλλογικότητες ανά σχολή, τις ΦΕΑ. Έχουν παράνομο οργανωτικό σχήμα (επιτροπή σχολής ή έτους), αλλά δημόσια μαζική δράση στη σχολή μπροστά σε όλους τους φοιτητές. Διεκδικούν αγωνιστικά τη «νομιμοποίηση» της δράσης τους, της δυνατότητας, δηλαδή, δημόσιας συγκέντρωσης και συζήτησης, ενώ προφυλάσσουν τον παράνομο οργανωτικό τους ιστό. Στις αρχές του ’72, συγκροτείται το Διασχολικό των ΦΕΑ, που συντονίζει όλες τις σχολές για όλη τη διάρκεια του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος. Η παρουσία του Ρήγα είναι καθοριστική. Στο Διασχολικό από τον Ρήγα συμμετείχαν:
Μάνος Σωτηριάδης
Μιχάλης Σαμπατακάκης
Κλειώ Κόντου
Αντώνης Σκουλούδης
Χρίστος Λάζος
Άλκης Κούρκουλας

Όλο αυτό το σχήμα αποδεικνύεται εκπληκτικά αποδοτικό.
Η συμβολή του Ρήγα στη δημιουργία, ανάπτυξη, ενωτικό χαρακτήρα και μαζική δράση των ΦΕΑ είναι αποφασιστική. Και οι ΦΕΑ είναι ο βασικός ιστός ανάπτυξης του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος.ΜΑΘΑΜΕ, ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ, ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣΤα νεανικά μας χρόνια και η σχέση μας με την πολιτική και τον πολιτισμό τον καιρό της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης, καθορίστηκαν βαθιά από την εμφάνιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη του ρεύματος της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Ζώντας τότε αρκετοί από εμάς την πιο ακραία μορφή του καπιταλισμού και του ατλαντισμού, τη δικτατορία και αγωνιζόμενοι εναντίον της, μάθαμε ταυτόχρονα να αγωνιζόμαστε κατά του σταλινισμού και του δογματισμού. Οργανωθήκαμε στο ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟ. Αγαπάμε την πολιτική μας ιστορία.

Μάθαμε να διαβάζουμε Έλληνες ποιητές. Μάθαμε, σχεδόν ανακαλύψαμε, να ταυτίζουμε την έννοια του σοσιαλισμού με την έννοια της δημοκρατίας, να σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα, να είμαστε Ευρωπαίοι, ενώ ήμασταν ταυτόχρονα αριστεροί. Ζήσαμε μια μικρή – όχι τη μόνη – πολιτιστική νησίδα στη χώρα μας, μια μικρή – όχι τη μόνη – αντίσταση στη βαρβαρότητα. Και νομίζουμε πως αφήσαμε ίχνη…
Ιδεολογίας, θεωρίας και πολιτικής που μας τοποθετούσε, όχι ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία και το σταλινισμό, αλλά πιο πέρα και ψηλότερα (έτι επέκεινα).

Θα τελειώσω με το ποίημα του Σπύρου Σαρρή :

ΤΟ ΜΕΙΔΙΑΜΑ ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ

Η εμφάνιση του Ρήγα από 13ης τρέχοντος στους κεντρικούς δρόμους των Αθηνών
οι επίμονοι ψίθυροι γύρω απ’ το όνομά του στις λέσχες των σπουδαστών
ο Ρήγας Φερραίος μ’ ένα πακέτο Παπαστράτος στα μαρμαρωμένα δάχτυλα
ο Ρήγας Φερραίος στο νεόδμητο κτίριο της Φυσικομαθηματικής σχολής
στην παλάμη του σφίγγει (το) φιαλίδιον κενόν ή πλήρες ούζου του Τυρνάβου
καβαλλάει ξυπόλυτος μια μοτοσυκλέτα – τρέχει με 100 χιλιόμετρα
καπνίζει τον ίλιγγο
λέει στον Εγγονόπουλο: σου παραδίδω (αυτό) το δαχτυλίδι
Ο Ρήγας Φερραίος διάτρητος από διασταυρούμενες πληροφορίες
τον παρακολουθούν οι σταυρωτήδες αλλά τους διαφεύγει πάντα
γιατί ο Ρήγας δεν είναι παρά
ένας επάργυρος καθρέφτης – ο Αργύρης – όπου μέσα του
βλέπω την έγχρωμη λιθογραφία του και μερικά απ’ τα τριάκοντα
δολλάρια της προδοσίας
γιατί δεν είναι παρά μια ακροστιχίς που σχηματίζουν
παρανόμως εκδοθέντα έντυπα
γιατί δεν είναι παρά ένας σφραγισμένος φάκελλος
στα παραρτήματα της Ασφαλείας
γιατί είναι ένας και κανένας και 613
αν και για τη σιωπηλή πλειοψηφία είναι απλά
η αφετηρία των αυτοκινήτων Κυνοσάργους
ή το πολύ μια διαφήμιση επαναστατικού απορρυπαντικού
Τον εντοπίζουν στον υπόγειο σιδηρόδρομο τι να ζητάει άραγε στις σήραγγες;
Οι κινήσεις του γίνονται ακαθόριστες
τον διακρίνει εν τούτοις ένα σταθερό μειδίαμα
το σταθερό μειδίαμα της Εταιρείας
γιατί κρατάει χαρτοφύλακα που περιέχει εμπιστευτικά χειρόγραφα
γιατί είναι ένοικος σε μονοκατοικία της οδού Σκουφά
γιατί κρύβεται κάτω απ’ το όνομα Ξάνθος Τσακάλωφ και Σκουφάς
γιατί σαν τυπογράφος έμπειρος κατάγεται από τις Φερρές
γιατί πάνω απ’ όλα επικαλείται το πεντάγραμμο
του προσεχούς μαθήματος κλειδοκυμβάλου.

Για όλα αυτά λοιπόν είχαμε και έχουμε αυτό το αίσθημα υπεροχής: 

Αυτό ΤΟ ΜΕΙΔΙΑΜΑ ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ!

ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗΣ

kamini.gr

Περίπτερο Νέας Αριστεράς στην Κεντρική Πλατεία της Αγίας Παρασκευής

2024-05-11 Το περίπτερο στην πλατεία είναι πραγματικότητα!!

2024-05-13 Το μοναδικό περίπτερο στην Αγία Παρασκευή

2024-05-15 Ετοιμάζεται

Ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση Νέας Αριστεράς στην Αγία Παρασκευή

Η Νέα Αριστερά Αγ. Παρασκευής διοργανώνει ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου στις 11.00 το πρωί  με θέμα:

Ακρίβεια,οι αιτίες και η απάντηση της Νέας Αριστεράς με ομιλητή τον βουλευτή Δημήτρη Τζανακόπουλο.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου (Δημαρχείο Αγ.Παρασκευής-Μεσογείων 417) 

Οι οργανωτές καλούν τους δημότες της Αγ,Παρασκευής να ανταποκριθούν θετικά στο κάλεσμα και να συμβάλλουν με την παρουσία τους στην συζήτηση με προτάσεις για ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνια,την Ακρίβεια.

Την Ακρίβεια που μας έχει φέρει σε απόγνωση και είναι αποτέλεσμα της σκληρής φιλελεύθερης πολιτικής της Ν. Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη,  της  ανάλγητης αυτής κυβέρνησης, που αντί να θέσει φρένο στην αισχροκέρδεια των πολυεθνικων, επιτρέπει, την αλόγιστη αύξηση της τιμής των αγαθών με αποτέλεσμα οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι!

Ακολουθεί η αφίσα της εκδήλωσης

 

Για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο

Για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο που θα γινόταν 31 ετών …

Σκότωσαν έναν άνθρωπο

Έναν άνθρωπο που ήταν κάποτε παιδί

Σ’ ένα μεγάλο τοπίο

Μια κηλίδα αίμα

Σαν ήλιος που βασιλεύει.

Πολ Ελυάρ

VIA NEGATIVA

Και το όνομα αυτής «Νέα Αριστερά»

Ο Αλέξης Χαρίτσης έδωσε το στίγμα της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας, δίνοντας έμφαση στην αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων και στην κλιματική δικαιοσύνη.

Νέα Αριστερά είναι το όνομα της νέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας που συγκρότησαν οι 11 βουλευτές, οι οποίοι αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Σε μια εκδήλωση γεμάτη κόσμο, που πραγματοποιήθηκε στο Σεράφειο, οι βουλευτές με πρώτο τον Αλέξη Χαρίτση, που θα είναι ο επικεφαλής της νέας Κ.Ο. παρουσίασαν το όραμά τους για το νέο κοινοβουλευτικό φορέα της Αριστεράς.

Χαρίτσης: «Προχωράμε μπροστά με τη Νέα Αριστερά»

«Προχωράμε μπροστά με τη Νέα Αριστερά» είπε ο Αλέξης Χαρίτσης, αφήνοντας για το τέλος της ομιλίας του την αποκάλυψη του ονόματος της νέας Κ.Ο. 

Δίνοντας το στίγμα του νέου κοινοβουλευτικού φορέα έκανε αρκετές αναφορές στο ζήτημα των ανισοτήτων και της κλιματικής δικαιοσύνης και επισήμανε πως «θέλουμε μια Αριστερά που θα αφουγκράζεται τα κοινωνικά κινήματα». Ανάμεσα σε άλλα ανέφερε ότι η πολιτική που εκπροσώπουν θα μεταφέρει στη Βουλή το αίτημα για τη αναγνώριση των γυναικοκτονιών και το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Θέλουμε και μια Αριστερά των ρεαλιστικών στόχων και που αναλαμβάνει την ευθύνη της σύγκρουσης με τα μεγάλα συμφέροντα, τόνισε.

Κατά την ομιλία του σημείωσε ακόμα ότι θέλουμε «να βάλουμε την πολιτική στο τιμόνι, να εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη στους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες που σήμερα νιώθουν εγκλωβισμένοι». Όπως επισήμανε «θέλουμε και μια Αριστερά που να εμπνέει ένα υπόδειγμα πολιτικής συμμετοχής», καθώς και ότι η μεγάλη πρόκληση που έχουμε μπροστά μας είναι ένα νέο «υπόδειγμα πολιτικής μακριά από αρχηγισμούς». 

«Έχουμε πλήρη επίγνωση των δυσκολιών αλλά και συναίσθηση των δυνατοτήτων» υπογράμμισε και σε άλλο σημείο τόνισε: «είμαστε δύναμη κοινωνικής διεκδίκησης και ταυτόχρονα πολιτικής αλλαγής». «Η Αριστερά μπορεί φτάνει να λέει αυτά που πιστεύει και να πιστεύει αυτά που λέει», ήταν άλλη μια αναφορά του Αλ. Χαρίτση.

«Κάνουμε το πρώτο βήμα. Δεν ξεκινάμε απ' το μηδέν», είπε, ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας του σημείωσε ότι «η σημερινή συνάντηση είναι πρόπλασμα αυτού που θέλουμε να φτιάξουμε». Όπως είπε άλλωστε θα είναι παρόντες στις ερχόμενες Ευρωεκλογές. Σε λίγους μήνες έχουμε μπροστά μας μια πολύ μεγάλη μάχη, ενάντια στις ανισότητες και τη δεξιά, είπε. «Σε αυτή τη μάχη θα είμαστε εκεί, με μια νέα Αριστερά».

Ο Αλέξης Χαρίτσης παρατήρησε ότι η Αριστερά και ο προοδευτικός χώρος βιώνουν μια στρατηγική κρίση και ότι χρειαζόμαστε ένα φιλόδοξο σχέδιο που θα απαντά στα μεγάλα προβλήματα, τις ανισότητες και την κλιματική κρίση. «Να βάλουμε μπροστά τον μεγάλο στόχο της κλιματικής δικαιοσύνης» τόνισε.

Παράλληλα, έστειλε μήνυμα στους πρώην συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με διάθεση αυτοκριτικής, είπε ότι σήμερα στεκόμαστε και αυτοκριτικά απέναντι σε αυτά που ανεχτήκαμε, σε αυτά που υποτίμησαμε.

«Θέλουμε και μια Αριστερά που θα είναι φιλόδοξη και ενωτική και δεν θα αναλώνεται στην τοξικότητα του διαδικτύου», είπε σε άλλο σημείο.

Όπως είπε δεν προχωρούν σε ένα επιχείρημα νοσταλγικό, αλλά «θέλουμε μια Αριστερά ανοιχτόμυαλη που μιλά με ειλικρίνεια». «Μας εμπνέει το όραμα του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα« συνέχισε.

Αναφορικά με το στίγμα της εξωτερικής πολιτικής τόνισε την ανάγκη για άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα.

Απ' την ομιλία του δεν έλειψαν και οι αιχμές προς τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς σημείωσε πως «η βαρύτατη ήττα των εκλογών του 2023 δεν οδήγησε σε μια ουσιαστική και σε βάθος ιδεολογική και πολιτική συζήτηση», «αλλά στην επικράτηση ενός νέου προέδρου και μιας νέας ηγετικής ομάδας που επενδύει στην κατασκευή εσωτερικών εχθρών, στην παραγωγή ενός αδιέξοδου σκανδαλολογικού λαϊκισμού, στην υποκατάσταση της πολιτικής από αποσπασματικά συνθήματα με αντιφατικές και συχνά εξαιρετικά συντηρητικές θέσεις».

Εξάλλου, σχολίασε πως «η ιστορική απαξίωση» από την οποία κινδυνεύει η Αριστερά, οδηγεί σε μια «πρωτοφανή κατάσταση» ότι «η Δεξιά έχει επιτύχει, για πρώτη φορά στην Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία, να επιβάλλει την ατζέντα της, προωθώντας ένα μοντέλο πολιτικής που στηρίζεται στην αλαζονεία και στον ιδεολογικό εκφοβισμό».

Υπενθυμίζεται ότι εκτός από τον Αλέξη Χαρίτση που έχει αναλάβει πρόεδρος της Κ.Ο., ρόλους έχουν αναλάβει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Νάσος Ηλιόπουλος (κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι), καθώς και η Πέτη Πέρκα (γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας).

Οι τοποθετήσεις

Για μια νέα αρχή μίλησε η Έφη Αχτσιόγλου, που πήρε πρώτη τον λόγο, και τόνισε πως δεν ήταν εύκολο να φύγουν απ' τον χώρο που αγωνίστηκαν για χρόνια, δηλαδή από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, «εύκολο είναι αυτό που μπορεί να υπηρετήσει η συνείδησή σου και σήμερα κάνουμε μια νέα αρχή για τη συνείδηση μας, για τον κόσμο της εργασίας, για να υπάρχει μια οικολογική πρόταση για την επόμενη μέρα». 

Η κ. Αχτσιόγλου έθεσε ως πρώτο βήμα για τη νέα αρχή τη δημιουργία της εν λόγω κοινοβουλευτικής ομάδας. Κάλεσε τον κόσμο «να πιστέψει σε εμάς πριν από εμάς», εκφράζοντας την αισιοδοξία της πως «θα το πετύχουμε γιατί μπορούμε».

Ο Νάσος Ηλιόπουλος ανέφερε με νόημα ότι «σήμερα ξεκινάμε απ' την αρχή αλλά όχι απ' το μηδέν». Εξέφρασε τη «βαθιά» πίστη του ότι «υπάρχουν δυνατότητες ανατροπής», θέτοντας ως πρώτο βήμα «να μη δεχθούμε ούτε τη στασιμότητα ούτε τον εκφυλισμό».

«Δεν νοσταλγούμε παλιές καλές μέρες ή έτοιμες λύσεις», σημείωσε επίσης και έκανε λόγο για μια νέα «πολιτική δύναμη που δεν φοβάται την αλλαγή, που δεν φοβάται να μαθαίνει και να λειτουργεί μαζί με την κοινωνία» Κάλεσε τον κόσμο «να βάλουμε ξανά το περιεχόμενο στο κέντρο της πολιτικής» και έστειλε το μήνυμα πως «δεν συμβιβαζόμαστε με αυτό τον πολιτικό χάρτη, που αποδείχθηκε πολύ στενός για να χωρέσει τα όνειρα όλων των πολιτών».

Στη συνέχεια μίλησε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που τόνισε ότι «είμαστε εδώ για να παράγουμε πολιτική». Όπως υπογράμμισε, «δεν επιδιώκουμε να είμαστε στρατηγοί». Στο σημείο αυτό κάλεσε τον κόσμο να πρωταγωνιστήσει στο νέο εγχείρημα. 

Παρόντες στην εκδήλωση πολλά στελέχη απ' την «Ομπρέλα» και την ομάδα των 6+6, αλλά και στελέχη εκτός των δύο ομάδων όπως ο Γ. Σταθάκης.

«Συνεκτικό σχέδιο μιας εναλλακτικής πρότασης»

Η νέα κοινοβουλευτική ομάδα θα είναι παρούσα στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2024 στα μέσα του Δεκεμβρίου. Ωστόσο, αυτή μάλλον δεν θα είναι η πρώτη «μάχη» στη Βουλή που θα δώσουν οι «11». Η σημερινή παρουσίαση του νέου φορέα και του ονόματος δίνει τη δυνατότητα στο νέο σχήμα να δώσει το «παρών» στην κοινοβουλευτική συζήτηση για το φορολογικό νομοσχέδιο.

Οπότε ο στόχος των «11» –για σκληρή και τεκμηριωμένη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση αλλά και για παρουσίαση ενός πρώτου, εναλλακτικού σχεδίου για τη χώρα, το οποίο θα στηρίζεται σε μια σύγχρονη, προοδευτική, αριστερή και οικολογική αντίληψη– αναμένεται να μετατεθεί στη συζήτηση για το φορολογικό. Εκεί, θα δοθεί η «στρατηγική σύγκρουση» με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενώ αναμένεται να απουσιάσει η κριτική κατά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, δηλαδή του κόμματος από το οποίο αποχώρησαν.

efsyn.gr